Με το προχτεσινό χτύπημα στην κατοικία του Γερμανού Πρέσβη, συνεχίζεται αδιάκοπα η τρομοκρατική δράση στον τόπο μας, χωρίς να ανησυχούμε, χωρίς να χαιρόμαστε. Είναι αυτό μια σταθερά της ρουτίνας του ιδιόρρυθμου βυθιζόμενου μπανανολαϊκισμένου εθνικού μας ισλάμ.
Εδώ και δεκαετίες προσπαθούμε (αδίκως ως τώρα) να πείσουμε τον τρομοκράτορα ότι κάνει λάθος. Ότι κακώς δεν κάνει αυτοκριτική και αξιολόγηση των εκάστοτε πεπραγμένων του. Και κυρίως, κακώς δεν αφήνει μια χαραμάδα στον απόλυτο τρόπο του, μπας και περάσει από αυτήν προς τα έξω κάποιο ελάχιστο λαθάκι που τυχόν θα κάνει. Αφού, όμως, αυτός ποτέ δεν κάνει λάθος, τι τις θέλει τέτοιες χαραμάδες;
Δηλαδή, φυσικά, το σημαντικότερο όπλο του, πέρα από τα καλάσνικοφ και τα σαρανταπεντάρια και τις ρουκέττες, είναι ότι ΔΕΝ κάνει διάλογο, τον αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Έτσι, όσο ο μη διάλογος του επιτρέπει να αγνοεί τον κόσμο των ιδεών των άλλων, παραμένει κυρίαρχος της Απόλυτης Αλήθειας του, που είναι τόσο μικρή όσο η γιάφκα στην οποία κρύβεται τριπλοκλειδωμένος. Μπορεί και να ξέρει ότι, εάν μπει σε διάλογο, θα χάσει. Ενώ, κινούμενος στον μυθικό χώρο της αντίστασης κατά του κακού συστήματος, τσιμπάει συμπάθειες από διάφορους σκοταδισμένους θαυμαστές των άθλων του Ηρακλέους.
Τώρα που αφήσαμε ήσυχο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, ήρθε η ώρα του γερμανικού ομολόγου του: πλέον αξίζει να ζούμε για να μισούμε τους γερμαναράδες. Αξίζει να καίμε τις σημαίες τους εμείς οι υπερήφανοι Ελ και όπου τους βρούμε να τους τρομοκρατούμε, αν όχι να τους καθαρίζουμε κιόλας. Έτσι είμαστε εμείς εδώ, ξεκάθαροι και αποφασιστικοί. Όπως και σε άλλα ανατολικότερα εθνικά ισλάμ, όπου βλέπεις συχνά να καίγεται ποδοπατούμενη η σημαία της Αμερικίγια από αλαλάζοντες πιστούς.
Εδώ και τρία χρόνια, άλλωστε, σύμπας ο ανεξυριζαυγιτισμός έχει δώσει το σινιάλο, για να μην υπάρχουνε αμφιβολίες. Τόσο οι γερμανοί τοκογλύφοι κατακτητές, που ήρθαν για να μας κλέψουν τους υδατάνθρακες, όσο και οι ντόπιοι μερκελιστές λακέδες με τα τσιράκια τους, πρέπει να φοβούνται. Γιατί έχουν αναλάβει δράση οι Καλοί εκπρόσωποι του ελληνικού λαού και το Κακό θα συντριβεί.
Μην ξεχνάμε ότι πέρσι δείξαμε την αξία μας στη Θεσσαλονίκη, όταν προπηλακίσαμε το κάθαρμα το γερμαναρά πρόξενο. Θυμόμαστε βέβαια και την ηθική κάλυψη που έδωσαν στους λεβεντοτραμπούκους οι πατριωτικές πολιτικές ηγεσίες. Αντίθετα, οι μνημονιακές μόνο υποτιμητικά μίλαγαν για τους αντάξιους απόγονους του Κολοκοτρώνη και του Αριστοτέλη. Και του Περικλέους, βεβαίως, βεβαίως.
Η σχετική προχτεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε «απόλυτα καταδικαστέα επίθεση», που «συκοφαντεί τους (αντιμνημονιακούς) ειρηνικούς μαζικούς κοινωνικούς αγώνες». Και καταλήγει: «Ο ελληνικός λαός σέβεται την παρουσία των ξένων διπλωματών στη χώρα μας». Ούου, οπωσδήποτε, βέβαια! Κι ας ήταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που καθιέρωσε το αντιπολιτικό δόγμα «Δεν θα λογοκρίνουμε την οργή του ελληνικού λαού!». Θυμάστε, όταν πυροδοτήθηκε το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, όπου κωλοέλληνες τραμπούκιζαν αιματηρά εις βάρος των κάθε λογής Κακών…
Πάμε τώρα λίγο πίσω. Μετά τη δολοφονία Μπακογιάννη είχαμε αρχίσει να πυκνογράφουμε για τους τρομοκράτορες. Λέγαμε, λοιπόν, ότι ανταγωνίζονται με το κράτος σε βία. Και την καταστολή που εγείρει εναντίον τους αμυνόμενο το κράτος, την τρώει στη μάπα η κοινωνία μετατρεπόμενη σε ένα «απέραντο τρομοκομείο».