Εκτός από την εντολή, το κάθε κόμμα περιφέρει από την Κυριακή το βράδυ και τη δική του εκδοχή του μηνύματος των εκλογών, προσαρμοσμένη στους στόχους της κάθε ηγεσίας και τις επικοινωνιακές της ανάγκες.
Οι διερευνητικές επαφές στοχεύουν πιό πολύ στον εντυπωσιασμό και στην αλληλοεπίρριψη ευθυνών, παρά στο να βρεθούν κοινά σημεία σύγκλισης, γυρω από ένα συγκεκριμένο και άμεσο πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Οι κομματικές ηγεσίες προτάσσουν το δικό τους συμφέρον και αποδεικνυονται «λίγες» μπροστά στις απαιτήσεις των καιρών.
Αντιλαμβάνομαι τον ενθουσιασμο του ΣΥΡΙΖΑ. Απο την μόνιμη αγωνία – την έχω ζήσει για καιρό – του «μπαίνει δεν μπαίνει», βγήκε αξιωματική αντιπολίτευση!
Το 17%, όμως, δεν του δίνει σε καμμιά περίπτωση το δικαίωμα να συνεχίζει τον άκρατο λαϊκισμό της προεκλογικής περιόδου, να καταγγέλει, να κρατικοποιεί, να μοιράζει και να χαϊδεύει αυτιά. Πολύ περισσότερο, δεν συνιστά εντολή διακυβέρνησης, ακόμα κι αν επιμείνει να πραγματοποιήσει την προεκλογική του… δέσμευση να αθροίσει τις έδρες και τα ποσοστά του με αυτά του Καμμένου και του ΚΚΕ!
Η διαχείριση της νίκης, είναι πιο δύσκολη από τη κατάκτησή της. Θέλει σοβαρούς χειρισμούς και υπευθυνότητα και η αλαζονεία δεν είναι ο πιο καλός σύμβουλος…
Αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη θέση που έφερε το εκλογικό αποτέλεσμα τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Το σημερινό πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι η αποθάρρυνση των εσωκομματικών ανταγωνισμών με την ανακοίνωση της…ηλικίας του επόμενου προέδρου, γιατί, αν δεν προσδιοριστεί η ιδεολογική ταυτότητα και το πολιτικό στίγμα του κινήματος, μπορεί να μην χρειαστεί να υπάρξει νέος πρόεδρος…
Η διαχείρηση της ήττας, μπορεί να έχει χειρότερα αποτελέσματα από την ίδια την ήττα!
Αντιλαμβάνομαι τη λεπτή θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Εγκλωβισμένη σε παλιές προκαταλήψεις, διστάζει και φοβάται να ξανοιχτεί στον ευρύ χώρο της κεντροαριστεράς, απ’ όπου έχει μόνο να κερδίσει συμμάχους. Ταυτόχρονα όμως, πρέπει ν’ ανταποκριθεί και στις διακηρύξεις της περί «κυβερνώσας αριστεράς», που δεν επεισαν προεκλογικά και που το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα τις ξανάφερε στο προσκήνιο.
Η διαχείριση των λόγων στη πράξη είναι η ουσία της πολιτικής!
Αυτό που δεν μπορώ να αντιληφθώ, είναι πώς, δυνάμεις του προοδευτικού, θελω να πιστεύω χώρου, δεν συνειδητοποιούν ότι καμμιά πρόοδος δεν μπορεί να σημειωθεί σε συνθήκες ακυβερνησίας και χάους. Και ότι το μόνο που πετυχαίνουν έτσι, είναι το βάθεμα των αδιεξόδων και το στρώσιμο του δρόμου στις πιο σκοτεινές δυναμεις της ακροδεξιάς.
Και ότι σ’ αυτές, κυρίως, πέφτει το μεγάλο βάρος να συμβάλλουν στο να σχηματιστεί μια βιώσιμη κυβέρνηση που να φέρει σε πέρας τις άμεσες και επείγουσες υποχρεώσεις της χώρας.
Τι διεθνές κύρος και τι διαπραγματευτική ικανότητα μπορεί να έχει μια ακυβέρνητη χώρα;
Και τι πιο καθαρό εκλογικό μήνυμα για συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, από ένα εκλογικό αποτελεσμα που δεν δίνει σε κανένα κόμμα περισσότερο από 20%; Πώς μπορούν να στέκονται αρνητικά σε μια τέτοια λύση, ιδιαίτερα τα κόμματα εκείνα που ζητούν την καθιέρωση της απλής αναλογικής για την προώθηση συνθέσεων;
Να μην καταλαβαίνει κανείς ότι, ενδεχόμενες νέες εκλογές, ακόμα κι αν αλλάξουν τη σειρά κάποιων κομμάτων, δεν θα δώσουν λύση στο κυβερνητικό πρόβλημα;
Αλλά τότε θα είναι πια πολύ αργά.
Και τα όποια εκλογικά ποσοστά των κομμάτων, δεν θα είναι παρά τα ποσοστά συμμετοχής τους σε μια πτωχευμένη χώρα!