Σεπτέμβρης του 2014… Έτσι νομίζουμε, ε; Αμ δε, στην πολιτική ζωή και στη δημόσια συζήτηση βρισκόμαστε κάπου στο 2009 και μερικές φορές πολύ πιο παλιά, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Αν σκεφτούμε λίγο τι συζητείται σήμερα, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Λίγοι είναι αυτοί που ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα, που δυστυχώς εξακολουθούν ακόμη να είναι πολύ κρίσιμα. Οι υπόλοιποι συμπεριφέρονται και πολιτεύονται, ως συνήθως, με “το βιολί τους”.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, ασχολούνται αυτές τις ημέρες με το αν ο Τσίπρας θα έπρεπε να πάει στο Κόμο ή στις επετειακές διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη στα εγκαίνια της Έκθεσης. Ο κ. Δρίτσας λέει στη Βουλή πως το κόμμα του, θα βγάλει τη χώρα από το ΝΑΤΟ (κατά το γνωστό δόγμα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), ενώ ταυτόχρονα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαγγέλλει επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού και τον διπλασιασμό των επιδομάτων ανεργίας!
Στη ΝΔ οι μη έχοντες κυβερνητικά καθήκοντα βουλευτές μαλώνουν ακόμη για τον ΕΝΦΙΑ χωρισμένοι ανάμεσα σε αυτούς του κέντρου και τους άλλους τις περιφέρειας, ενώ μια άλλη ομάδα πολύ “πατριωτική” και “ορθόδοξη” ανέλαβε να κάνει ό,τι μπορεί για να μπλοκάρει την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου από τη Βουλή.
Στο ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου, αντί να βάλει πλάτη (ως πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος ακόμη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς), να βοηθήσει τη χώρα και το κόμμα του στη δύσκολη προσπάθειά τους να σταθούν στα πόδια τους, προτιμά να γυρνάει ανά τον κόσμο και να κάνει ανιαρές ομιλίες σε διάφορα πανεπιστήμια. Ενδιάμεσα δε έρχεται και αναστατώνει την παράταξή του, με κινδύνους και για τη σταθερότητα της κυβέρνησης και της χώρας. Όπως έκανε την περασμένη Δευτέρα παρακολουθώντας ατάραχος οργανωμένους κλακαδόρους να καθυβρίζουν και να προπηλακίζουν, σε συγκέντρωση που διοργάνωσε ο ίδιος και η οικογένειά του, τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο, τον οποίο και είχε προσκαλέσει να ομιλήσει.
Στη ΔΗΜΑΡ, μετά τη βαριά ήττα που υπέστησαν στις ευρωεκλογές, η μοναδική τους ασχολία τώρα είναι αν θα είναι ή όχι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Φ. Κουβέλης, εφόσον βεβαίως προταθεί από Σαμαρά και Βενιζέλο.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στον μικρόκοσμο της μικροπολιτικής, “η ζωή είναι αλλού”!
Η κοινωνία βράζει μέσα στα προβλήματά της και τις απίστευτες δυσκολίες, χωρίς να βλέπει κάποια ορατή διέξοδο, χωρίς προσανατολισμό, μέσα σε αυταπάτες και φοβίες, αποτέλεσμα της αιφνίδιας κατάρρευσης των βεβαιοτήτων που της καλλιεργούσε το πολιτικό σύστημα και του οποίου ακόμη και σήμερα ένα μεγάλο μέρος εξακολουθεί να δίνει ψεύτικες υποσχέσεις.
Oι επόμενοι μήνες θα είναι και πάλι εξαιρετικά κρίσιμοι για τη Ελλάδα και η σύνοδος που προγραμματίζεται στα μέσα Νοεμβρίου για το ζήτημα του ελληνικού χρέους θα είναι μια σίγουρα μια νέα οριακή στιγμή για τη χώρα μας. Οι συνομιλίες που θα διεξαχθούν μεταξύ της ελληνικής πλευράς και της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα είναι καθοριστικές.
Μόνο με εθνική ενότητα, αίσθημα ευθύνης, αίσθηση της πραγματικότητας και της κρισιμότητας της κατάστασης μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον. Αυτό είναι το ζητούμενο.