Σε μια μελλοντική, ιδεατή κυβέρνηση θα πρέπει να υπάρχει ένας Υπουργός ειδικού σκοπού. Ενας Υπουργός που θα νοιάζεται και θα ασχολείται για την πραγματική οικονομία. Ο πολιτικός αυτός θα πρέπει να έχει ως κύρια αποστολή τον εντοπισμό και την κατάργηση όλων των άχρηστων και γραφειοκρατικών αντικινήτρων (αναρίθμητες επιτροπές, πονηροί όροι αδειοδότησης, αντιφάσεις διοκητικών πράξεων, αλληλοεπικαλύψεις νόμων, ακατανόητες προθεσμίες, ειδικές εξαιρέσεις, απίστευτα δικαιολογητικά, κοκ) που ταλαιπωρούν και απογοητεύουν σήμερα όσους θέλουν να δημιουργήσουν και κυρίως να ξεκινήσουν μια επιχείρηση.
Ο ελληνικός γραφειοκρατικός μηχανισμός, αποτελεί διοικητική μετάφραση των «κεκτημένων» και οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό πλέγμα πολιτικής προστασίας των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων. Οι συντεχνίες συνεχίζουν ατάρακτες το έργο τους. Το πλέγμα αυτό ανθίσταται σταθερά σε κάθε προσπάθεια ουσιαστικής αλλαγής. Ας ψηφίζονται νόμοι, ας γίνονται συμφωνίες, ας γίνονται διακηρύξεις. Το διοικητικό σύστημα που έχουμε σήμερα αρνείται, υποσκάπτει, εμποδίζει, ταλαιπωρεί, σαμποτάρει κάθε κίνηση.
Είναι τόσο ισχυρό και αποτελεσματικό που ακυρώνει ακόμα και την εκπληκτική δυνατότητα των νέων τεχνολογιών. Εκεί που νομίζαμε ότι οι νέες τεχνολογίες θα απελευθερώσουν δυνάμεις και θα παρακάμψουν τη γραφειοκρατία (ηλεκτρονική υποβολή φακέλου, ηλεκτρονικές υπογραφές, άμεση απάντηση, κοκ) ανακαλύπτουμε κάθε μέρα ότι το τέρας της γραφειοκρατίας μεταλλάσσεται και είναι πανίσχυρο. Ανοίξτε μια εφημερίδα και διαβάστε τις επιστολές των αναγνωστών. Διαβάστε ακόμα τις αναλύσεις των ειδικών ή τις επισημάνσεις ανθρώπων της οικονομίας. Αναφέρει επί λέξει σε άρθρο του ο κ. Δημήτρης Τζάνας, Σύμβουλος επενδύσεων, (πέραν της ανάγκης καθορισμού προτεραιοτήτων): «…Η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος (εν. της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας) θα έχει ρεαλιστικές προϋποθέσεις εφαρμογής, εφόσον κατ’ελάχιστον συμβούν συνδυαστικά τα παρακάτω….Ανατροπή του σημερινού εχθρικού προς το επιχειρείν περιβάλλοντος, με συστηματική και διαρκή προσπάθεια μείωσης των αναρίθμητων αντικινήτρων που υφίστανται, στόχος που συστηματικά θα επιδιώκεται από μια διαφορετική σε σχέση με τη σημερινή δημόσια διοίκηση. Τραπεζικό σύστημα που θα ταχθεί στη χρηματοδοτική στόχευση της πραγματικής οικονομίας, σε αντίθεση με τις πιστοδοτήσεις που συνδέονται με την τρέχουσα κατανάλωση εισαγομένων κυρίως προϊόντων….Εγκαθίδρυση περιβάλλοντος ενθάρρυνσης και ανταμοιβής της προσπάθειας των ατόμων, αλλά και της συλλογικής προσπάθειας προς την κατεύθυσνη της δημιουργίας πλούτου…» (βλ. εφημερίδα «Επενδυτής», 21-23 Ιουνίου 2013).
Οσοι πολίτες επισκέπτονται συχνά Ταμεία, δημόσιες υπηρεσίες, ΟΤΑ, κλπ, βλέπουν και ζουν ένα περίεργο κράμα: την αγαστή συνύπαρξη, μέχρι σημείου αλληλοαναίρεσης, των νέων ηλεκτρονικών τεχνολογιών με τους ογκώδεις χάρτινους φακέλλους. Αναφέρω και την αυθαίρετη αλλαγή των ωραρίων λειτουργίας των υπηρεσιών. Στη Γαλλία, χώρα με βαριά γραφειοκρατία, ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια εντοπισμού των πολλών αντιφατικών διατάξεων και κατάργησης των περιττών σταδίων και των δικαιολογητικών. Επειδή στη χώρα μας το κόστος της γραφειοκρατίας είναι τεράστιο κι επειδή το θέμα αφορά όλους τους τομείς του δημοσίου βίου (δημόσια διοίκηση, εκκλησία, ΟΤΑ, ΑΕΙ, κοκ) είναι βέβαιο ότι ανάληψη μιας αντίστοιχης πρωτοβουλίας μόνο θετικά αποτελέσματα θα είχε.
Μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αρκεί αυτός ο Υπουργός της πραγματικής οικονομίας να είναι υπομονετικός, επίμονος, συστηματικός και κυρίως αντικειμενικός. Πρέπει φυσικά να έχει «μύτη», ώστε να αντιληφθεί ποιός επαγγελματικός κλάδος είναι πίσω από κάθε νέα προτεινόμενη ρύθμιση, να ελέγξει τις εκτελεστικές του νόμου υπουργικές αποφάσεις που συνήθως δημιουργούν θέματα ερμηνείας…
Θα ανακαλύψει απίθανα πράγματα που αφορούν ζώντες και μακαρίτες, η γραφειοκρατία ταλαιπωρεί και μετά θάνατο, θα ζήσει έστω εικονικά αυτά που ζει σήμερα ένας νέος επιχειρηματίας, ένας νέος αγρότης, ένας νέος επιστήμονας, θα δει γιατί δεν εφαρμόζονται τα πορίσματα, πώς δεν τηρούνται οι προθεσμίες, πώς δεν υπάρχει απάντηση: γιατί, ο χειρότερος τρόπος υποτίμησης του πολίτη, είναι η έλλειψη απάντησης, η απουσία ανταπόκρισης της δημόσιας υπηρεσίας.
Χρειάζεται ένας Υπουργός πραγματικής οικονομίας, αλλά όχι ένας ακόμα Υπουργός διεκπεραίωσης για συνεντεύξεις. Ενας Υπουργός που θα εντοπίσει την αντίφαση και θα λάβει σοβαρά υπόψη τη γνώμη του επιχειρηματία. Ενας Υπουργός που θα κάνει παρέμβαση στο σύστημα κι όχι διαχείριση του τέλματος, που θα κάνει δηλαδή Πολιτική. Για να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής μας και να αλλάξει πρακτικά το επιχειρηματικό περιβάλλον. Για να αποκτήσει νόημα η προσπάθεια μεταρρύθμισης και να δημιουργηθεί μια σχέση αξιοπρέπειας ανάμεσα στον πολίτη και στη διοίκηση.