Μας το διηγήθηκε παλιά ο μπαρμπα-Νίκος ο Κιτσίκης.

Τον είχε καλέσει ο Γεώργιος Παπανδρέου επειγόντως στο Καστρί. Εσπευσε και τον βρήκε να βηματίζει νευρικός και προβληματισμένος.

«Νίκο», του είπε, «φτιάχνω ένα κόμμα και δεν ξέρω πώς να το βγάλω».

«Βρε Γιώργο», του απάντησε ο Κιτσίκης, «βρες πρώτα τι θα λέει αυτό το κόμμα και μετά βρίσκεις και τ? όνομα…».

Τελικά το ονόμασε «Ενωση Κέντρου»!

Αυτή η ιστορία μου ξανάρχεται τις μέρες αυτές στο μυαλό, με αφορμή τις προσπάθειες για τη δημιουργία ενός νέου φορέα που θα καλύπτει τον μεσαίο πολιτικό χώρο.

Οι περισσότερες συζητήσεις εξαντλούνται σε δύο κυρίως θέματα:

Στο πώς θα αποκαλείται, αν θα είναι δηλαδή ο τρίτος πόλος ή ο φορέας της Κεντροαριστεράς ή της σοσιαλδημοκρατίας ή η δημοκρατική, προοδευτική, μεταρρυθμιστική παράταξη κ.λπ.

Και στο ποιοι μπορούν να πάρουν μέρος σε αυτόν, με βάση το ποιος αποκλείει ποιον, εξαιτίας -προσωπικών κυρίως- λόγων του πρόσφατου ή του απώτερου παρελθόντος!

Αν οι όποιες προσπάθειες συνεχιστούν με την ίδια θεματολογία, δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς και το μέλλον του εγχειρήματος.

Γιατί αυτό που απασχολεί σήμερα όλους τους προοδευτικούς πολίτες που ανησυχούν για το μέλλον της χώρας, συμπιεζόμενοι ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ποια είναι η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και εξόδου από την κρίση!

Μια τέτοια ρεαλιστική, αξιόπιστη και συγκεκριμένη πρόταση πρέπει να παρουσιαστεί άμεσα στον λαό και να τεθεί στην κρίση του στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Ποιες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν στις συνθήκες της βαθιάς ύφεσης που περνάμε, σε ποιους τομείς του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, με τι ρυθμούς και με ποιο πρόγραμμα, ικανό να μας οδηγήσει στην ανάκαμψη και στην έξοδο από την κρίση.

Αυτό το πρόγραμμα θα αντιπαρατεθεί -κυρίως στο θέμα των αναγκαίων προοδευτικών μεταρρυθμίσεων- και με τη σημερινή κυβερνητική πολιτική, συντηρητική κατά βάση λόγω του δυσμενούς εκλογικού συσχετισμού, αλλά και με τις τυχοδιωκτικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι εμπιστοσύνης των πολιτών, που θα στηρίξουν μια διαφορετική προοπτική για το μέλλον τους.

Μια τέτοια εναλλακτική πρόταση μπορεί και πρέπει να συσπειρώσει όλους ανεξαίρετα όσους θα συμφωνήσουν και θα εμπνευστούν από αυτήν.

Είναι πολύ μεγάλη η υπόθεση της μεταρρυθμιστικής παράταξης και της προοδευτικής πορείας της χώρας, για να συνεχίσουμε να τη χειριζόμαστε σαν πορτιέρηδες της παραλίας…