Νάτα μας: Δύο από τις τρείς μεγάλες εταιρείες αξιολόγησης των εθνικών οικονομιών και των μεγάλων επιχειρήσεων, αφαίρεσαν από τη Γαλλία, η μία πριν από σχεδόν ένα χρόνο (αλλά τότε χωρίς συνέπειες στις αγορές, ίσως γιατί το Βερολίνο πέτυχε τότε ό,τι ήθελε και στήριξε τον Σαρκοζί) και η άλλη πρόσφατα, το περίφημο ΑΑΑ, που συνήθως (αλλά ευτυχώς όχι πάντα) καθορίζει για κάθε χώρα τα επιτόκια του διεθνούς δανεισμού τους. Η τρίτη εταιρεία (κυρίως γαλλικών συμφερόντων), θα κρίνει τα πράγματα μέσα στο 2013. Αν ο Ολάντ είναι «υπάκουος»;

Το χειρότερο είναι ότι οι «κριτές» δεν ικανοποιήθηκαν από το αυστηρό πρόγραμμα οικονομιών που αποφάσισε η γαλλική σοσιαλιστική κυβέρνηση, την αύξηση των φόρων και το πάγωμα μισθών και συντάξεων στο σημερινό τους επίπεδο. Η μία από αυτές, η Moody’s, αποκάλυψε ότι η υποβάθμιση της Γαλλίας, που συνοδεύεται μάλιστα και από αρνητική πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον, οφείλεται στο γεγονός ότι οι Γάλλοι δεν προχώρησαν σε ουσιαστικές αλλαγές στον τομέα των «εργασιακών σχέσεων». Δεν έβαλαν δηλαδή χέρι στις συλλογικές συμβάσεις και στο εργατικό δίκαιο, για να ικανοποιηθούν τα επίμονα αιτήματα της εργοδοσίας για λεόντειες, σε όφελός της, ατομικές «συμβάσεις» με τους εργαζόμενους. Σας λέει κάτι αυτό;

Τέτοιο πράγμα δεν ζητήθηκε από τη γαλλική δεξιά που κυβερνούσε ως τον περασμένο Μάη. Έχουμε δηλαδή στη Γαλλία την επανάληψη των όσων ξεκίνησαν στην Ελλάδα, όταν το ΠαΣοΚ αντικατέστησε τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, για να φτάσουμε σήμερα στις αξιώσεις της τρόικας. Μόνο που ως προς τα εργασιακά, η απόπειρα εκβιασμού της γαλλικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης για μέτρα «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ξεκινάει χωρίς καθυστέρηση στο όνομα του «ανταγωνισμού» και της «παραγωγικότητας». Κι ας είναι και δικός της στόχος, αλλά με λογικές πολιτικές.

Θα ήταν αστείο αν αμφισβητούσε κανείς ότι υπάρχει παγκόσμιο πρόβλημα χρέους, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, αλλά και τους περισσότερους Ευρωπαίους. Το τεράστιο χρήμα που κυκλοφορεί στις περίφημες «αγορές», που προέρχεται από το παιχνίδι με την ενέργεια και τις πρώτες ύλες, περιλαμβάνει φυσικά και τα ναρκωτικά, την πορνεία, τις δραστηριότητες των κάθε λογής μαφιόζικων συμμοριών: Για να παραφράσω την κινεζική παροιμία, σύμφωνα με τους περισσότερους κατέχοντες, άσπρο χρήμα, μαύρο χρήμα, χρήμα είναι ! Και στην υπηρεσία τους βρίσκονται οι εταιρείες αξιολόγησης που ο ρόλος τους στην ελληνική κρίση ήταν και είναι καθοριστικός. Είτε το θέλουν, είτε όχι, το ίδιο, ταυτόχρονα «ιδεολογικό» και εγκληματικό παιχνίδι, παίζουν όσες κυβερνήσεις -οι περισσότερες σήμερα- και οι περισσότεροι «αρμόδιοι» διεθνείς οργανισμοί προτάσσουν ένα δήθεν «ρεαλιστικό φιλελευθερισμό» για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι σχεδόν παντού, ο υπερδανεισμός που χρησίμευσε κυρίως σε παροχές και λιγότερο σε παραγωγικές επενδύσεις, ξεπέρασε τα όριά του, ότι ο παραδοσιακός «κρατισμός» είναι προβληματικός -κι ας το διαψεύδει το άγρια κρατικό και καταπιεστικό κινεζικό παράδειγμα Αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι οι ανισότητες στην κατανομή των εισοδημάτων, δεν είναι κάτι που θέσπισαν οι θεοί; Και ότι οδηγούν και εκεί στο χάος;

Δεν γνωρίζω, γράφοντας αυτά τα λίγα, τι τελικά αποφασίστηκε για τα 31,5 δις και τα όσα παραπάνω έπρεπε να προστεθούν με βάση συμφωνίες που οι εταίροι μας δεν τήρησαν και που δεν τηρήσαμε όμως κι εμείς -αλλά στο «εμείς» πρέπει να συμπεριλάβουμε και την τρόικα, που τελικά αποφασίζει εδώ για τα πάντα.

Γνωρίζω όμως ότι η ισοτιμία μας με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει πια κουρελιαστεί. Το κακό δεν είναι τόσο το γεγονός της όλο και πιο περιορισμένης ανεξαρτησίας μας, όσο η όλο και πιο περιορισμένη αυτοδυναμία μας μέσα στην Ευρώπη και τους θεσμούς της, που διέπονται από τη Γερμανία της κ. Μέρκελ, ενώ οι «εταιρείες αξιολόγησης», σίγουρα όχι τυχαία, βάλθηκαν να παρακάμψουν το γαλλικό αντίρροπο, μετατρέποντάς το σε προβληματικό. Και αυτό είναι συνάμα το πιο σημαντικό και το πιο αρνητικό για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον που πρέπει να προστατεύσουμε. Μαζί με όλους τους αντικειμενικά ευρωνότιους συμμάχους μας.