Ας το παραδεχτούμε. Θαρρείς και άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου και διανύουμε την περίοδο που τα σκάνδαλα τής… Αυτοκρατορίας τού Χόλυγουντ, σχετικά με κατηγορίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις (ακόμα και για βιασμούς), ξέσπασαν σαν καταιγίδα, σαν ανεμοστρόβιλος από εκείνους που χτυπάνε τις ακτές τής Αμερικής και της Ασίας… Εν αρχή ην ο παντοδύναμος στην κινηματογραφική βιομηχανία Χάρβεϊ Γουάϊνστιν, ο οποίος θεωρείται… Πρύτανης του «συστήματος» της πρόσληψης μιας υποψήφιας γυναίκας ηθοποιού, η οποία ακολουθούσε αναγκαστικά την ίδια διαδρομή: συνάντηση στο γραφείο του-κρεβάτι-πλατό… Τουλάχιστον αυτό συνάγεται από τις καταγγελίες που έχουν κατατεθεί από τις ίδιες τις παθούσες, οι οποίες με πόνο ψυχής αφηγούνται, την εμπειρία τής βίας που υπέστησαν, έστω και μετά από πολλά χρόνια και αυτές δεν είναι λίγες (πάνω από 85) και είναι και από τα πρώτα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Λυπηρές καταγγελίες, οι οποίες εκθέτουν ανεπανόρθωτα έναν λαμπρό και παραγωγικό χώρο Τέχνης. Έναν χώρο που ποτέ δεν πιστέψαμε πως το αρσενικό στοιχείο, μαζί με την… τεστοστερόνη του, θα παρέμενε ηθικά «άψογο» μπροστά σε όμορφες και σαγηνευτικές γυναίκες… Η φαντασία τών απλών ανθρώπων οργιάζει και φαντασιώνεται διάφορα σκάνδαλα και σκανδαλάκια… Άλλο όμως είναι να το υποθέτεις και να φαντασιώνεσαι διάφορα και άλλο να τα διαβάζεις, ως πραγματική μαρτυρία σε παγκόσμια μάλιστα θέαση, μέσα από συγκεκριμένες καταγγελίες πανέμορφων και καταξιωμένων ηθοποιών…
Το όλο θέμα δεν τελειώνει εδώ. Ανάμεσα στους κρίκους τής αλυσίδας, προστίθενται απρόσμενες καταθέσεις πρωταγωνιστών ενός παρελθόντος σαράντα και πενήντα χρόνων, φανερώνοντας πως, το μεγάλο διάστημα τού χρόνου που μεσολαβεί, δεν σκεπάζει αναγκαστικά σαν την άμμο τής ερήμου Σαχάρας, τα, για πολλούς ανθρώπους επώδυνα, συμβάντα…
Κι όμως, ξαναβγήκε στην επιφάνεια και πάλι η περίπτωση του παλαίμαχου Ρομάν Πολάνσκι με τις ερωτικές του παρορμήσεις και τις επιθέσεις σε νεαρές και ενίοτε ανήλικες υπάρξεις.
Ο πολυβραβευμένος, ταλαντούχος και εμβληματικός για την γενιά του ηθοποιός, Κέβιν Σπέισι, αποδέχθηκε την καταγγελία τού Άντονι Ραπ πως τον είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά, όταν ήταν νέος, ενώ αποκάλυψε πως είναι ομοφυλόφιλος.
Ο Ντάστιν Χόφμαν, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν είχε απασχολήσει τον τύπο για ζητήματα εκτός τής ιδιότητάς του, μπήκε κι αυτός στο στόχαστρο δεχόμενος κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση, που είχε συμβεί πριν από πολλά χρόνια.

Τί να συμβαίνει άραγε στο βάθος τού τούνελ αυτής τής άλλοτε αδιαπέραστης και συμπαγούς συντεχνίας, η οποία συνήθιζε να καλύπτει τα πάντα κάτω από λαμπρότητα, χρυσόσκονη, οικονομική ισχύ, εξουσία επί των ΜΜΕ, αλλά και μέσα από τα ΜΜΕ! Κι αν κάποιος αναρωτηθεί, πώς και τώρα, μετά την πτώση τού μεγιστάνα παραγωγού Χάρβεϊ Γουάϊνστιν, έβρεξε ο ουρανός τής σόου μπίζ αναδρομικά και θαρρείς «χρεωστούμενα» σκάνδαλα, τα οποία δεν μπόρεσαν (?) να αποκαλυφθούν σε κανονικό χρόνο, υπάρχει απάντηση. Διότι το ερώτημα βεβαίως είναι ρητορικό. Η εξήγηση, για παράδειγμα, πως τα θύματα ήταν νέοι και άσημοι ηθοποιοί και δεν είχαν την παραμικρή δυνατότητα και αξιοπιστία για να μπορέσουν να καταγγείλουν τον διάσημο θύτη, είναι μια ρεαλιστική απάντηση για την κατανόηση αυτού του παρακμιακού φαινομένου, συχνότατο στους χώρους τού θεάματος, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της διαφήμισης, του θεάτρου, της μουσικής κλπ…
Δεν θα υποστήριζα ποτέ πως, τώρα που έγινε… βούκινο σε παγκόσμια κλίμακα, παρόμοια συμβάντα περί σεξουαλικής παρενόχλησης θα πάψουν, ως δια μαγείας, να συμβαίνουν. Η γυναίκα ως ον, παρόλη την μαχητικότητα κατά περιόδους τού φεμινιστικού κινήματος και την σεξουαλική επανάσταση, συνεχίζει να είναι το βασικό στοιχείο τής κραταιάς αντίληψης στην κοινωνία. Παράλληλα μια εύρωστη βιομηχανία, κι όχι μόνο εκείνη τού θεάματος, εκμεταλλεύεται την γυναικεία μορφή, με τεράστια κέρδη, βασισμένα στην εικονική πραγματικότητα τής όμορφης, προκλητικής και μοιραίας femme fatale. Μην παραμελούμε και το γεγονός της γυναικείας παρουσίας, από πολλές απόψεις, πως είναι το κεντρικό είδωλο εκμετάλλευσης μεγάλου μέρους της καπιταλιστικής βιομηχανίας. Για σκεφτείται, το γυναικείο μοντέλο περιέχει την ακατανίκητη μορφή τής «Γυναίκας-τρόπαιο».

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο. Στην πλειοψηφία τους, οι οικογένειες, ενισχύουν τις κορασίδες και τα μπουμπούκια τους προς την με κάθε κόστος κατάκτηση της ομορφιάς.
Σε αυτή την παγκόσμια αντίληψη περί τής γυναίκας-αντικείμενο, ή αν το θέλετε τού σώματος-αντικείμενο, η ομορφιά, η θηλυκότητα, ακόμα και το άδολο τής παιδικότητας και της νιότης, σε συνδυασμό με την απουσία εκπαίδευσης και γενικότερης μόρφωσης των ανθρώπων, οι οποίοι παραμένουν σε χαμηλό πνευματικό επίπεδο, θα συνεχίζουν να βρίσκονται στην κορυφή τής σωματικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Ο θαυμασμός, η εκτίμηση και ο σεβασμός τού ωραίου είναι άλλο ζήτημα, είναι φυσικό επακόλουθο. Το αληθινά ωραίο και καλόγουστο θέαμα, προκαλεί τις αισθήσεις όλων των ανθρώπων, όλων των τάξεων, των φτωχών, των πλουσίων, και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών τάσεων… Το ζήτημα είναι ο ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο αντιμετωπίζει κάποιος την ομορφιά τού σώματος. Νοιώθω πως ο ισχυρός, είτε μυϊκά είτε κοινωνικά, εκείνος που νέμεται και επιβάλλει την εξουσία του, εκείνος που εκμεταλλεύεται τα μέσα που διαθέτει και τα χρησιμοποιεί για την καταδυνάστευση τού άλλου, εκδηλώνει απεχθή και βίαιη συμπεριφορά. Έχουμε και πάλι, σε ένα άλλο κοινωνικό πεδίο, την γνωστή και τραυματική σχέση μεταξύ θύτη και θύματος. Τον ισχυρό και τον αδύναμο. Τον βιαστή και τον βιασθέντα…
Όπως και να ‘χει, η θέση μας έχει προ πολλού κατατεθεί. Θα υπερασπισθούμε το θύμα με κάθε τρόπο και θα αντιμετωπίσουμε τον θύτη, όπως τού πρέπει: Νομικά, ηθικά, ιδεολογικά και κοινωνικά…