Φτάσαμε στο τέλος της μέρας

εδώ είναι τα όριά μας

αν θέλουμε να δούμε το αύριο

πρέπει να ορίσουμε άλλους κανόνες

Γ.Βουλγαράκης, Στα όριά μας

.

Γενική σύγχυση. Όχι μόνο στο πολιτικό σκηνικό.

Έμμισθοι εργατοπατέρες, φοιτητο-καπηλευτές, κομματομητέρες ή αδερφοξάδερφοι αναχαιτίζουν το ριζοσπαστικό ρόλο του γνήσιου λαϊκού κινήματος,(ανα)ζητώντας περισσότερη πίστη και λιγότερη αλήθεια.

Εργολάβοι της ηθικής, οι οποίοι, αφού πλούτισαν βιάζοντας συλλήβδην όλες τις ηθικές αξίες, τώρα γυρεύουν δημόσιους τρόπους για να εξιλεωθούν. Τους δίνουμε άφεση με το αζημίωτο (ισχυριζόμενοι ότι αυτή η σχέση δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται «συνενοχή»). Οι σεισμοί και οι νεκροί, αντί να μας συνετίζουν, δίνουν για μια ακόμη φορά την ευκαιρία σε «κοράκια» να το «παίξουν» τοπικοί σωτήρες.

(Εξακολουθούμε να) πιστεύουμε ότι η κερκόπορτα είναι μία.

Σ’αυτόν τον τόπο ξεχνάμε εύκολα, χωρίς προηγουμένως να ’χουμε κατανοήσει τι έχει συμβεί. Συγχωρούμε, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν ο συγχωρεθείς είχε πραγματικά αμαρτήσει ή μετανοήσει. Δε χάσαμε το δάσος λόγω του δέντρου, αλλά ένεκα πολιτικής αιθαλομίχλης και ιδεολογικής σκοτοδίνης.

Ζούμε διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να μας «σκοτώσει». Σκεφτόμαστε, λες και όλη η οικουμένη έχει στραμμένα τα μάτια της στα συμπεράσματα των ενδοσκοπήσεών μας. Μόνοι μας θυμώνουμε, μόνοι μας θριαμβολογούμε. Γίναμε «Ευρωπαίοι» και η Ευρώπη δε μας χρειάζεται.

Όλοι φοβούνται κι αρκούνται απλώς να κοιτάζουν τη μπίλια, που σαν τρελή στριφογυρίζει στη μεγάλη ρουλέτα της Ιστορίας.

Rien ne va plus? (Για την Ελλάδα, για τους Έλληνες ή για των Ελλήνων τους ηγέτες;)

Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι Βουλευτής Δημοκρατικής Αριστεράς