Εδώ είμαστε λοιπόν … 

Χάνουμε στο μέτωπο της πανδημίας.

Χάνουμε στις σχέσεις μας με τους εταίρους μας.

Χάνουμε χωρίς σταματημό στο μέτωπο της οικονομίας.

Χάνουμε ξανά στο μέτωπο της αισθητικής της διακυβέρνησης.

Ο κος Πρωθυπουργός έχει βαλθεί με συμπεριφορές κακομαθημένου πριγκιπόπουλου να ακυρώσει την αξιοπιστία του.
Ο κος αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δείχνει να μην έχει αντιληφθεί το θεσμικό βάρος του αξιώματος του, συνεχίζει να πολιτεύεται σε όρους διαίρεσης και φανατισμού.

Μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού αντιγράφει πλέον την αισθητική του κου Πολάκη. Είναι φανερό πως έχει πεισθεί από επικοινωνιολόγους της συμφοράς, πως έτσι χτίζονται οι πολιτικές καριέρες.

Χάνουμε βέβαια στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής. Είτε συμφωνείς είτε όχι με την κυβερνητική πολιτική, σε αυτά τα θέματα χάνουμε ή κερδίζουμε όλοι μαζί. Λίγο έλλειψε να μας στείλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα ο κος Ερτογάν με όσα κατορθώνουμε, να δεις που στο τέλος δεν θα το αποφύγουμε

Χάνουμε στο μέτωπο της ενημέρωσης, το δημοσιογραφικό λειτούργημα, ο αυστηρός ελεγκτής της κάθε εξουσίας, έχει παραδοθεί άνευ όρων σε οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές συντεχνίες.

Χάνουμε στο μέτωπο του πνεύματος.
Η καλλιτεχνική δημιουργία φλερτάρει με την χυδαιότητα.
Η πνευματική ελίτ ήταν και παραμένει αθέατη.
Τα πανεπιστήμιά μας είναι υπό διάλυση.

Οι απαντήσεις της Υπουργού Πολιτισμού στην κριτική που της ασκείται είναι συχνά επιπέδου καραγωγέα και να με συγχωρούν οι καραγωγείς. Άλλο ύφος και άλλο ήθος προσδοκούσαμε όταν ανέλαβε

Χάνουμε στο μέτωπο της κοινωνικής συνοχής. Ανύπαρκτες οι εθελοντικές δράσεις που θα έπρεπε αυτές τις δύσκολες μέρες να είχαν πολλαπλασιαστεί και να προσφέρουν πχ βοήθεια σε όσους δεν μπορούν ή δεν πρέπει να μετακινηθούν. Κλείσαμε τα σχολεία γιατί προκαλούσαν αυξημένη κινητικότητα και συνωστισμό των γονιών καθώς κανείς δεν σκέφτηκε ένας γονιός να μεταφέρει εναλλάξ και τα παιδιά άλλων.

Χάνουμε στο μέτωπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η πανδημία ήταν και είναι η μεγάλη της ευκαιρία να αναδείξει την δυναμική της αμεσότητας στην επαφή της με τους δημότες/πολίτες, δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμής.
Ο κος Δήμαρχος των Δημάρχων συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως σπορ την πολιτική και να διαψεύδει προσδοκίες.

Χάνουμε στο μέτωπο της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος. Κανείς μας δεν ξέρει ποιος είναι ο επικεφαλής διαχειριστής της κρίσης της πανδημίας, ποιος εκπροσωπεί το κράτος και ποιος την κυβέρνηση, αυτό στα μεγάλα. Μα και στα μικρά τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, σε καιρούς μακροχρόνιας απαγόρευσης κυκλοφορίας οχημάτων κανείς δεν σκέφτηκε πως η, έστω και συμβολική, μείωση των τελών κυκλοφορίας ήταν αναγκαία.

Και όλα αυτά ενώ η «με εντολή του κου Μητσοτάκη»  κυβέρνησή μας έχει χάσει τα πατήματά της, να το πω κομψά.

Και δεν είναι μόνο αυτά.

Η εξ ανάγκης μετανάστευση των νέων μας δεν έχει αναστραφεί, ούτε φαίνεται πότε και πως μπορεί αυτό να συμβεί.

Συνεχίζουμε να αιμμοραγούμε τα παιδιά μας.

Θερίζουμε πάλι ήττες. 

Μεγάλη ευθύνη λοιπόν σε όσους κρατάμε ακόμα την ψυχραιμία μας … σε όσους θυμόμαστε τη χώρα στις δύσκολες στιγμές της … σε όσους ξέρουμε το αποτέλεσμα όσων βιώνουμε. 

Μεγάλη η ευθύνη όσων μπορούμε ακόμα να σκεφτούμε πέρα από το προσωπικό και κομματικό μας συμφέρον … όσων θέλουμε και μπορούμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά τους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. 

Θα κριθούμε όλοι, πολίτες, πολιτικοί αλλά και όσοι έχουμε δημόσιο λόγο. 

Θα κριθούμε για αυτά που λέμε αλλά και για αυτά που φοβηθήκαμε να πούμε.

Θα κριθούμε για αυτά που γράφουμε αλλά και για αυτά που δεν τολμήσαμε να γράψουμε. 

Θα κριθούμε για τις λύσεις που ξέραμε μα δεν τις υποστηρίξαμε. 

Θα κριθούμε που συνεχίσαμε να θυσιάζουμε την αλήθεια για τη σκοπιμότητα. 

Θα κριθούμε που συνεχίσαμε να αντιγράφουμε το διάτρητο παρελθόν μας και να ανταλλάσσουμε ατάκες αντί να αναζητούμε και να επεξεργαζόμαστε λύσεις 

Στο τέλος της μέρας καλύτερα να μετανοήσουμε για όσα κάναμε παρά να νιώθουμε τύψεις για όσα δεν τολμήσαμε.