Η υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη για την ηγεσία του νέου Ενιαίου Φορέα της κεντροαριστεράς, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ως μια υποψηφιότητα ενός κορυφαίου παράγοντα της κοινωνίας των πολιτών, εκτός των κομμάτων της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, δίνει πρόσθετο κύρος στην προσπάθεια ενότητας και ανανέωσης του χώρου και εύρος στην εκλογική διαδικασία.
Η αρθρογραφία για την υποψηφιότητα δίνει και παίρνει. Και αυτό είναι καλό. Ταυτοχρόνως όμως, πριν ακόμη υπάρξει η επίσημη δήλωση υποψηφιότητας από μέρους του, έχουν σπεύσει να αποδώσουν και τις …«ταμπέλες». Ποιας ακριβώς πλευράς στην πολιτική γεωγραφία του χώρου θα ηγηθεί, ποιών απόψεων θα γίνει εκφραστής!
Είναι προφανές πως όλα αυτά είναι πρωθύστερα! Ο Γ. Καμίνης, αποφασίζοντας να μπει στην κεντρική πολιτική σκηνή, γνωρίζει καλά το πολιτικό στίγμα των δεσμευτικών αποφάσεων του πρόσφατου Συνεδρίου της ΔΗΣΥ, που περιλαμβάνει πέρα από την εκλογή ηγεσίας, το Ιδρυτικό Συνέδριο του νέου Ενιαίου Φορέα έως το τέλος του 2017 και τη σταθερή πολιτική στόχευση. Την απόφαση δηλαδή, για τη συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου της Κεντροαριστεράς, ως πλειοψηφικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα και καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων στην πατρίδα μας, με σαφή και ανοιχτά τα πολιτικά μέτωπα τόσο απέναντι στον εθνολαϊκισμό, κάθε μορφής, όσο και απέναντι στην συντηρητική παράταξη. Όπως γνωρίζει και τη σταθερή αυτοδέσμευση της ΔΗΣΥ και στην Πολιτική συμφωνία του κειμένου του Ιουλίου του 2016 από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΘΕΣΕΩΝ για τις ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, το οποίο είχε συνομολογήσει το σύνολο σχεδόν των οργανωμένων και μη δυνάμεων του χώρου.
Είναι προφανές ότι θα πορευτεί μετά γνώσεως …
Βεβαίως το ζήτημα των υποψηφιοτήτων και του/της επικεφαλής είναι πολύ σημαντικό και «πιασάρικο» στα ΜΜΕ. Δεν θα πρέπει όμως να μας διαφεύγει το ΜΕΙΖΟΝ! Επικεφαλής ποιου φορέα; Του νέου και ενιαίου κόμματος, χωρίς τη συνέχιση της παρουσίας των σημερινών κομμάτων και κινήσεων ή του ομοσπονδιακού-πολυκομματικού φορέα;
Γι’ αυτό, αφού φαίνεται ότι πλειοψηφεί η πρόταση για να προηγηθεί η εκλογή επικεφαλής πριν το Ιδρυτικό Συνέδριο του νέου κόμματος, είναι πολλοί/ες όσοι/ες υποστηρίζουμε την απόλυτη αναγκαιότητα να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες, που νοιάζονται για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς, θα πρέπει ταυτοχρόνως και να αποφανθούν, στην ίδια εκλογική διαδικασία, μέσα από μια ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΛΠΗ, για τη μορφή που θα πάρει, τελικώς, ο ενιαίος φορέας.
Και είναι προφανές ότι για όλα τα παραπάνω, τόσο αυτός, όσο και η Φώφη Γεννηματά καθώς και όσοι/ες άλλοι/ες υποψήφιοι/ες υπάρξουν, θα δώσουν το ιδιαίτερο στίγμα τους σε μια πορεία, της οποίας το αδιάβλητο διασφαλίζει η Επιτροπή Ν. Αλιβιζάτου. Εξ όνυχος τον λέοντα…
Όμως, ας μη βιαστούμε , ας μην προτρέξουμε. Ας κρατήσουμε, αυτόν τον καυτό μήνα Αύγουστο αυτό το χαμόγελο, που άνθισε στα πρόσωπα όσων παθιάζονται για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς στον τόπο. Αυτό το «…μπας και γίνει κάτι» των χιλιάδων απογοητευμένων από την αβελτηρία του χώρου. Ας σημειώσουμε, εξάλλου και την έκδηλη ανησυχία των επιτελείων τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ για το άνοιγμα του παιχνιδιού στο χώρο της κεντροαριστεράς, που πολύ σύντομα και θα τους αφορά και θα τους απειλεί…