Δεν είναι η πρώτη φορά που το πολιτικό σύστημα εξουσίας ασχολείται με την αυτοσυντήρησή του αγνοώντας το δημόσιο συμφέρον και τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Ετσι, τώρα έχουμε εγκλωβιστεί στο εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και βρισκόμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών τον Σεπτέμβριο, παρόλο που αυτό θα είναι επιζήμιο για την οικονομία και θα επιβραδύνει την προσπάθεια σταθεροποίησης.
Η ψηφοφορία για το τρίτο μνημόνιο θα μπορούσε να δώσει τη δυνατότητα για μια ουσιαστική συζήτηση σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται, να διατυπωθεί ουσιαστική κριτική, να κατατεθούν αντιπροτάσεις, να γίνει αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Αντί γι αυτό παρακολουθούμε τακτικισμούς και άγονη συνθηματολογία.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον λαϊκισμό τον οποίο ο ίδιος εξέθρεψε. Μεγάλο κομμάτι του κόμματός του στρέφεται εναντίον του με μια ρητορεία στην οποία ο ίδιος τους εκπαίδευσε. Το πρόβλημα είναι ότι τις θύελλες δεν τις θερίζει μόνο ο Α. Τσίπρας και η ομάδα του που έσπειραν τους ανέμους, αλλά ολόκληρη η χώρα που βρίσκεται σε ομηρεία.