Πάντα οι επέτειοι μάς κάνουν να βλέπουμε τα παλαιά γεγονότα κατά κάποιο τρόπο από πιο κοντά. Έτσι και η φράση «τόσα χρόνια από τότε που…» μας προκαλεί να πλησιάσουμε, να παρατηρήσουμε και να μάθουμε από εκείνο που συνέβη τότε…
Ο λόγος για τις ασπρόμαυρες μνήμες, άμεσες ή έμμεσες, των μελαγχολικών γεγονότων του δεύτερου πολέμου που αφάνισε γενιές και αιματοκύλησε την ανθρωπότητα! Όπως είναι γνωστό, ένα μεγάλο τίμημα του αποτρόπαιου πολέμου, πλήρωσε ο εβραϊκός λαός, μαζί με τους κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ομοφυλόφιλους, Σίντι (Manouche), Ρομά και πάσης φύσεως διαφορετικούς. Το αίτημα για «ίσα δικαιώματα» ήταν ένα σενάριο ακραίας φαντασίας που δεν τολμούσε να το διατυπώσει ουδείς. Όλα αυτά ξανάρχονται σαν εφιάλτης με την συμπλήρωση 70 χρόνων από την απελευθέρωση του Άουσβιτς!
Στην εποχή μας, ο αντισημιτισμός ανθεί και πάλι, αφού η παγκόσμια οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τη λειψή εκπαιδευτική και πληροφοριακή ενημέρωση, αφήνει στο έλεος και στο σκοτάδι μεγάλα κοινωνικά τμήματα, σε ολόκληρη την Ευρώπη, σκεπάζοντας με τη σκόνη του χρόνου ή με την παραπληροφόρηση ολόκληρα κομμάτια τής ιστορίας. Έτσι, εύκολα δημιουργούνται τερατογενέσεις, κατασκευάζοντας τον βίαιο άνθρωπο (ή αγριάνθρωπο), που δίχως γνωστικό εξοπλισμό, υιοθετεί τα μοντέλα τού ανώτερου, του «ισχυρού», του «εξουσιαστή», εντέλει τού εξολοθρευτή των… διαφορετικών!!!
Οι σκέψεις μου αυτές παρακινήθηκαν από κάτι που έγραψε στη «Μοντ» της 13/1/15 ο ντοκυμαντερίστας Κλωντ Λανζμάν, λίγο μετά τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στη Γαλλία για το μακελειό των τζιχαντιστών στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo. Είπε λοιπόν: «Η Ευρώπη χωρίς τους Εβραίους της Ευρώπης, δεν θα είναι πλέον η Ευρώπη, διότι αυτό θα σήμαινε τη μετά θάνατον νίκη του Χίτλερ»!!!
Τα ΝΕΑ της 17/2(2015) αναφέρουν διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν στην εποχή μας και που δυστυχώς στηρίζουν αυτή την θλιβερή προοπτική: Στο εβραϊκό κοιμητήριο του Σαρ Ουνιόν (Στρασβούργο) τα 300 από τα 400 μνήματα, βεβηλώθηκαν από δεκαπεντάχρονους και δεκαεπτάχρονους νέους που συνελήφθησαν… Το συμβάν στην Κοπεγχάγη, με τους δυο νεκρούς, έχει στοιχειώσει τους ειρηνικούς Δανούς. Το κυνήγι τών Εβραίων στην Ευρώπη είναι πλέον μια συνηθισμένη πρακτική, τη στιγμή που τα φιλοναζιστικά κόμματα και οι ακροδεξιές στρατηγικές, φτιάχνουν κραταιά εκλογική δύναμη, παρασύροντας την ιστορία προς την πιο ανιστόρητη λοβοτομή…
Μένει το μέγα πρόβλημα του κράτους τού Ισραήλ, που με τη σκληρή μιλιταριστική του στάση «ξεχνά» εν μέρει την ιστορία του, με τη γνωστή σκληρότητα απέναντι στις διεκδικήσεις των γειτονικών του χωρών, αλλά και το δίκαιο αίτημα για ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος.
Όμως ας μην απομακρυνθούμε από την επέτειο των εβδομήντα χρόνων. Ίσως η αντιγραφή από το διαδίκτυο μας δώσει μια απόχρωση του κολαστηρίου και της πνευματικής διαστροφής. «Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Στο σύνολο, υπολογίζεται πως ο αριθμός των θανάτων ανέρχεται στα 6.000.000 ψυχές. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β, σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.»
Το σκότος τής εποχής ελπίζαμε πως θα μπορούσε να είναι μεγάλο μάθημα για τους μεταγενέστερους. Δεν είναι όμως μόνο η απειλή τού θανάτου, που τον συναντάμε στις μέρες μας με τους πολέμους και με τις εκτελέσεις αντιπάλωνon camera. Η μεγαλύτερη απειλή βρίσκεται στην υποβόσκουσα σημερινή σκοταδιστική κουλτούρα τού πολιτισμού τής τηλεοπτικής πραγματικότητας, που εύκολα θα βυθίσει τις μάζες στην ιστορική λήθη…