Σε παγκόσμια κλίμακα, αναπτύσσονται θεωρίες των μυστικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας (ειδικά μετά την έξαρση της τρομοκρατίας) οι οποίες έχουν ως εξής:
Αν μία επικίνδυνη ομάδα είναι σχεδόν σίγουρο πως θα δημιουργηθεί, τότε την δημιουργούμε εμείς, την ιδρύουμε εμείς (οι υπηρεσίες ασφαλείας) για να την ελέγχουμε.
Αυτές οι πρακτικές έχουν εφαρμοσθεί και στην ψωροκώσταινα, σε στυλ καραγκιοζλίκι βέβαια. Έχουμε δει ?ξανθές αυγές? κι άλλες πιο καινούργιες οργανώσεις, να ιδρύονται από εν ενεργεία πράκτορες της ΚΥΠ. Έχουμε παρακολουθήσει μέχρι και στην τηλεόραση κουκουλοφόρους να μπαίνουν στις τάξεις της αστυνομίας και εν συνεχεία να μπαίνουν στις τάξεις των αναρχικών. Είναι απλό. Μαζεύεις γύρω σου μερικές δεκάδες πρεζόνια και τα τροφοδοτείς με τα κατασχεθέντα από την αστυνομία. Χασίσια, πρέζες κλπ. Και ω του θαύματος, έτοιμη η ?αντιεξουσιαστική? ομάδα με τους ασφαλίτες ως αρχηγούς.! Είναι οι ?γνωστοί άγνωστοι? που ποτέ δεν τους συλλαμβάνει η αστυνομία. Κι έρχονται και οι ?εγκέφαλοι? της αστυνομίας, κάτι χωριάτες που γίνανε αστυνομικοί διευθυντές, και τους δίνουν και μία βλακώδη ονομασία. Η «συνωμοσία», οι «μηδενιστές» κι άλλα τέτοια φαιδρά κι ευτράπελα. Είναι δυνατόν κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη να αυτό-ονομάζεται «μηδενιστής» ή να βαπτίζει την επαναστατική του οργάνωση «συνωμοσία»; Έλεος πια, (αν και τελευταία έχουν βελτιωθεί και δίνουν λιγότερο χαζές ονομασίες, μπράβο!).
Αυτές λοιπόν οι πρακτικές μπορεί να γίνονται σ? εμάς σε επίπεδο κωμωδίας, όμως διεθνώς υλοποιούνται σε πολύ σοβαρό και μελετημένο επίπεδο και δημιουργούν βαριά πρότζεκτ περίσπασης κι αναπροσανατολισμού. Μέσα σ? αυτά ένα από τα πιο σπουδαία είναι της Τουρκίας.
Η Τουρκία λοιπόν είναι γνωστό το πόσο επιτυχημένη είναι στο να δελεάζει τις μεγάλες κι ανεπτυγμένες χριστιανικές χώρες και να αποσπά από αυτές τεχνογνωσία, πολεμικό κι άλλον εξοπλισμό καθώς και πολιτική στήριξη ή έστω και ανοχή.
Η τωρινή μεγάλη μπλόφα της Τουρκίας ακούει στο όνομα ?ισλαμιστική τρομοκρατία? και βασικός εμπνευστής και καθοδηγητής της είναι ο Ερντογάν κι οι σύμβουλοι του. Προκειμένου λοιπόν να δημιουργηθεί ισλαμιστικό κίνημα και να το ελέγχουν οι πρίγκηπες της Σαουδικής Αραβίας, το ιδρύει ο Ερντογάν. Εν συνεχεία πηγαίνει στην Αμερική, στην Γερμανία ακόμη και στην Ρωσία και διαπραγματεύεται.
Έρχεται λοιπόν η Τουρκία και τους λέει ότι έχει ιδρύσει ισλαμιστικές οργανώσεις και ομάδες και τις ελέγχει. Επίσης μέσω των μηχανισμών αυτών έχει διεισδύσει και σε άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις. Και έτσι έχει πληροφόρηση από μέσα. Μία πληροφόρηση που είναι στην διάθεση τους. Όπως επίσης ότι κατά το μάλλον ή ήττον θα μπορεί να αποσοβήσει και τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος τους. Θα είναι πλέον μία ελεγχόμενη τρομοκρατία.
Κι ας μην ξεχνάνε πως η Τουρκία είναι αξιόπιστη απέναντι τους σε αυτά που υπόσχεται. Όπως επί Εβρέν, που μετά δημιούργησαν μία ?δημοκρατία? με κόμματα μαϊμού ?του Ορθού Δρόμου?, ?της Μητέρας Πατρίδας? και του Ιμαμ Μπαϊλντί. Με στόχο την προσέλκυση των Τουρκόφωνων πληθυσμών της Σοβιετίας προς την Δύση. Και τώρα αυτό έχει πετύχει κι η Τουρκία είναι μία αυτοκρατορία (τριτοκοσμική βέβαια) με δορυφόρους το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Τατζικιστάν, το Καζακστάν και τις λοιπές τουρκόφωνες περιοχές. Για να μην πούμε για την Τσετσενία όπου στην πραγματικότητα είναι Τούρκοι, ή για την Βοσνία ή και εν μέρει και την Αλβανία. Όπου όσοι επενδύουν στην Τουρκία αντλούν υπερκέρδη μιας εκεί δεν έχει απεργίες και κάθε λογής αναταραχές (εργασιακές). Κι από εκεί διαχέονται προϊόντα, υπηρεσίες, κι επενδύσεις κεφαλαίων σε όλη την Τουρκόφωνη αυτοκρατορία. Και τεράστια (και σίγουρα) κέρδη για κάθε ξένη εταιρία.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι ένας τρύπιος κουμπαράς. Οι ξένες (κι πολλοίς κι οι ντόπιες) επενδύσεις έχουν καταρρεύσει. Η χώρα βγαίνει συνεχώς με απλωμένο το χέρι για δανεικά κι αγύριστα. Για να τα λεηλατήσουν οι τυχοδιώκτες πολιτικοί που την κυβερνούν και να εξαγοράσουν ψήφους με διορισμούς αργόμισθων.
Με αυτά τα επιχειρήματα (πραγματικά γεγονότα για να ακριβολογούμε), δεν είναι εύλογο πως θα πεισθούν οι μεγάλες δυνάμεις;
Και τώρα το στοίχημα που παίζεται είναι πλέον το πώς να εμφανιστεί η Τουρκία ως η ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Κι ένας τρόπος είναι η σύγκρουση (μικρή ή μεγάλη) με τις αντίπαλες χριστιανικές χώρες (βλέπε Ελλάδα). Ήδη έχει φανατίσει τους ανά τον κόσμο Μωαμεθανούς με το θέμα της Αγίας Σοφίας. Κι έπεται η συνέχεια.
Ως εδώ. Ας συμφωνήσουμε όλοι πως όλα τα παραπάνω είναι βρώμικες πολιτικές. Πως πρόκειται για ανήθικες διακρατικές πρακτικές. Ας συμφωνήσουμε πως νοιώθουμε μία ανακατωσούρα στο στομάχι, μία ναυτία, μία δύσπνοια από την αναδυόμενη μπόχα, από την αποπνικτική δυσοσμία και δεν μπορούμε να ανασάνουμε.
Όμως…