Τελικά το μοιραίο συνέβει. Η Συμφωνία για την Αποχώρηση της Βρετανιας από την Ευρωπαική Ένωση (Withdrawal Agreement – Brexit) καταψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία από τη Βουλή των Κοινοτήτων( 432 ψήφοι εναντίον). Η πρωθυπουργός Τ. Μέι θα πρέπει να παρουσιάσει τώρα εναλλακτικό σχέδιο μέσα σε τρείς εργάσιμες μέρες Οι επιλογές όμως είναι περιορισμένες: είτε άτακτη έξοδος, χωρίς συμφωνία όπως θα ήθελαν οι σκληροί οπαδοί της εξόδου -η απόλυτη καταστροφή κατά τον Economist- ή αναβολή της εξόδου με παράταση του αρθρου 50 της Συνθήκης ( μπορεί να γίνει με ομοφωνία των 27 κρατών μελών ) ή η εγκαταλειψη της εξοδου/Brexit με ένα νέο δημοψήφισμα . Ή τέλος παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές όπως επιδιώκει το Εργατικό Κόμμα. Εν τω μεταξύ ο χρόνος τρέχει. Εαν δεν μεσολαβήσει κάτι από τα παραπάνω , την 29η Μαρτίου θα πρέπει να συντελεσθεί η έξοδος . Ως καλύτερη επιλογή και για τις δύο πλευρές ( Η.Β. και ΕΕ) εμφανίζεται βεβαίως η παραμονή της χώρας στην Ένωση, η εγκατάλειψη του Brexit δηλαδή . Καθώς τώρα, ακόμη και οι πλέον ακραίοι οπαδοί της εξόδου παραδέχονται μαζί με την πρωθυπουργό της χώρας οτι η έξοδος όποια μορφή κι αν λάβει θα έχει οικονομική (και όχι μόνο) ζημιά . Παρά ταύτα, για «ιδεοληπτικούς λόγους εθνικού γοήτρου» επιμένουν. Επιπλέον όπως δείχνει η Διακήρυξη για το μελλοντικό καθεστώς σχέσεων ΗΒ-ΕΕ , η κυβέρνηση ενω επιδιώκει το Brexit θέλει ταυτόχρονα τη στενότερη δυνατή συνεργασία με την Ένωση σ’ όλους τους τομείς, από την οικονομία, εμπόριο, ενέργεια, χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες μέχρι τους τομείς εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας, άμυνας, καταπολέμησης της τρομοκρατίας, στα πάντα! Και τούτο καθώς διαπιστώνει ότι έχει ανάγκη την Ένωση. Ορισμένοι επομένως διερωτόνται γιατι επιδιώκεται το Brexit αφου η χώρα έξαρτάται τόσο σημαντικά από την Ευρώπη ; Η απάντηση είναι ότι επιδιώκεται ακριβώς γιατι οι ακραίοι εθνολαϊκιστές (κυρίως του Συντηρητικού κόμματος) χαμένοι στην ιδεοληψία τους – νοσταλγοί της Αυτοκρατορίας- δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την αδήρητη πραγματικότητα της αλληλεξάρτησης . Και ως εκ τούτου και όπως συμβαίνει με όλους τους λαϊκιστές παντού, επιδιώκουν πράγματα που πολύ απλά δεν είναι επιτεύξιμα όπως, π.χ. ότι η Βρετανία θα γίνει ξανά “παγκόσμια δύναμη” (“global power”) και ότι «θα πάρει πίσω τον απόλυτο έλγχο και κυριαρχία» ( « take back control») μέσω, μεταξύ άλλων, της υπογραφής ανεξάρτητων εμπορικών συμφωνιών με τρίτες χώρες κατι που στη πράξη αποδεικνύεται ανέφικτο .
Έτσι κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες , η καλύτερη επιλογή εμφανίζεται το δεύτερο δημοψήφισμα που θα οδηγούσε στην παραμονή της χώρας στην Ένωση. Ήδη αυτή τη στιγμή καταγράφεται πλειοψηφία υπέρ της παραμονής ενώ πρός την κατεύθυνση αυτή ( της παραμονής) πιέζουν ιδιαίτερα οι οπαδοί του Εργατικού Κόμματος ( αν και η ηγεσία του ,Τζ. Κόρπυν , ακόμη διστάζει) και εφημερίδες όπως η Guardian. Σε μεγάλο βαθμό η απόφαση για το νέο δημοψήφισμα εξαρτάται πλέον από τη στάση του Εργατικού Κόμματος.
Με την εγκατάλειψη του Brexit το μεν Η. Β. θα βγεί από το πολιτικό χάος στο οποίο έχει οδηγηθεί ενω η Ευρωπαική ενοποίηση θα αποκτήσει μια νέα ενοποιητική δυναμική …