Φοβάμαι ότι όλον αυτόν τον καιρό, που δεν παίρνουμε αποφάσεις ριζικές, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Και είναι εν γνώσει μας, ότι τους κοροϊδεύαμε.

Χθες ανακοινώθηκε η συμφωνία μεταξύ των δύο Γερμανικών κομμάτων που συζητούν για το θέμα εδώ και δυο μήνες.

Στην Ελλάδα, τον Ιούνιο του 2012 κάθισαν, 2-3 μέρες, οι τρεις, απίθανα ελάχιστοι, φωστήρες του ανήλιου, θεοσκότεινου και διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος και παρουσίασαν υποτίθεται Προγραμματική Συμφωνία διακυβέρνησης της χώρας , λες και γράψανε ψήφισμα για το διαπαραταξιακό. Κι όσοι, φανατικοί υπέρ της συγκυβέρνησης, το θεώρησαν ως ανέκδοτο, θεωρηθήκαν περίεργοι, γραφικοί και εχθροί ίσως του εγχειρήματος.

Τη συνεχεία τη θυμάστε, πιστεύω.

Δεν έφτανε αυτό, λοιπόν, και το 2013, η ΔΗΜ.ΑΡ. αποχώρησε από την κυβέρνηση με συνοπτικές διαδικασίες, στις οποίες συμμετείχαν καμιά εικοσαριά άτομα, εκ των οποίων οι δέκα τουλάχιστον, εξωθερμικοί, κομματικά τουλάχιστον. Με εκπληκτική δικαιολογία ότι δεν προλάβαιναν, το 2013, να μαζευτούν εκατό άνθρωποι από όλη την Ελλάδα για να συσκεφθούν και να συναποφασίσουν.

Και όλη η Γερμανία, η Ευρώπη και η οικουμένη ολόκληρη θα έλεγα, θα περιμένουμε από τις 6 Δεκεμβρίου μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου, για να ψηφίσουν τα μέλη του SPD για το αν αποδέχονται την Προγραμματική Συμφωνία διακυβέρνησης της χώρας τους.

Ένα κείμενο διακοσίων περίπου σελίδων, που φυσικά οι πιο πολλοί θα μελετήσουν.

Υπάρχει κάποια απορία;

Υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει;

Εκτός από την απερίγραπτη αφέλειά μας και εννοώ από κάθε πλευρά.

Γι αυτό επιμένω σε αυτό που έμαθα από παιδί» όποιος βιάζεται σκοντάβει».