Η σύγκρουση με το ΔΝΤ, έτσι όπως εξελίσσεται, επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για το ουσιαστικό αλλά για το επικοινωνιακό κομμάτι της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές. Το ζήσαμε όταν ηγούταν των συνομιλιών με τους θεσμικούς πιστωτές ο Γ. Βαρουφάκης, το ξαναζούμε τώρα με νέους πρωταγωνιστές αλλά ίδια μεθοδολογία.
Συμπερασματικά: Οσο καθυστερεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και μια πλήρης συμφωνία που θα περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την απομείωση του χρέους, χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, γενναίες μεταρρυθμίσεις (ειδικά στο φορολογικό και το ασφαλιστικό) και δίκαιο επιμερισμό των βαρών, τόσο θα βράζουμε στο ζουμί μας χωρίς καμία θετική προοπτική. Αν αυτό θέλουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε στη γνωστή ρουτίνα των καταγγελιών, του διχασμού, των θεωριών συνωμοσίας. Είναι το εύκολο και μας είναι οικείο.