Φαίνεται ότι στην Ελλάδα ούτε ο χρόνος περνάει ούτε τα παθήματα γίνονται μαθήματα στη συλλογική αντίληψη, που άλλωστε είναι ανύπαρκτη. Σαν να μην έχει περάσει ούτε μία ημέρα από τότε που ξέσπασε η κρίση, η κυβέρνηση καρκινοβατεί και οι πολιτικοί αρχηγοί που τη στηρίζουν αναλώνονται σε διαδικαστικές καθυστερήσεις και επικοινωνιακά τερτίπια, τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνεχίζουν να ξεπερνούν τα όρια της ανευθυνότητας, οι δικαστικοί παραβιάζουν κατάφωρα το Σύνταγμα γιατί δεν θέλουν να συμμετάσχουν στις θυσίες, οι συντεχνίες αντιδρούν για να κρατήσουν τα «κεκτημένα», οι συνδικαλιστές τύπου Φωτόπουλου απειλούν να κατεδαφίσουν τα πάντα για να διατηρήσουν το σύστημα που τους πρόσφερε προνόμια και εξουσία και οι βουλευτές πασχίζουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν τις πελατειακές σχέσεις, παρόλο που οι πάντες αναγνωρίζουν ότι αυτή είναι μία πολύ μεγάλη αιτία του κακού, δηλαδή της παθογένειας του ελληνικού κράτους από τότε που ιδρύθηκε.
Τρανό παράδειγμα βουλευτικής συμπεριφοράς, που αρνείται να προσαρμοστεί ακόμη και στις δυνατότητες της τεχνολογίας, η συστράτευση 67 βουλευτών από όλα τα κόμματα -16 Ν.Δ., 8 ΚΚΕ, 24 ΣΥΡΙΖΑ, 7 ΠΑΣΟΚ, 7 Ανεξάρτητοι Ελληνες, 3 ΔΗΜΑΡ, 2 Χρυσή Αυγή- μαζί με δήμαρχους και άλλους τοπικούς πράγοντες, σε μία προσπάθεια να μην προχωρήσει η συγχώνευση εφοριών. Ολοι αυτοί, με φωτεινή εξαίρεση την κ. Πιπιλή, άσκησαν κοινοβουλευτικό έλεγχο με προφανή στόχο να παρεμποδίσουν τη συγχώνευση, ενώ γνωρίζουν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν του λόγους για τους οποίους επιχειρείται. Δεν ενδιαφέρονται για τη μείωση των δαπανών στη λειτουργία του κράτους και δεν θέλουν την κατά το δυνατόν μείωση των προσωπικών επαφών μεταξύ εφοριακών και φορολογουμένων για να περιοριστεί η εκτεταμένη διαφθορά. Δεν θέλουν καν την εξυπηρέτηση του πολίτη μέσω των δυνατοτήτων που προσφέρει πλέον η τεχνολογία, όπως συμβαίνει σε όλες τις στοιχειωδώς εξελιγμένες χώρες του πλανήτη.
Αντίθετα, γίνεται σαφές ότι εκείνο που ενδιαφέρει τους συγκεκριμένους… «πατέρες του έθνους», πιθανώς και άλλους που δεν πρόλαβαν ή δεν ενημερώθηκαν για να υπογράψουν και αυτοί τις σχετικές ερωτήσεις, είναι η διατήρηση των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς που αποδεδειγμένα πηγάζει από τις προσωπικές επαφές φορολογουμένων και εφοριακών. Το χειρότερο, αρκετοί ενθαρρύνονται και από τα κόμματά τους που έχουν ταχθεί κατά της συγχώνευσης των εφοριών, στο πλαίσιο της τακτικής τους να μην αλλάξει τίποτα και ποτέ σε αυτή την παντέρμη χώρα. Θεωρούν ότι έτσι θα μαζέψουν ψηφαλάκια και ίσως έχουν και δίκιο, καθώς ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει την ίδια άποψη. Είτε γιατί δεν θέλει να «ξεβολευτεί», είτε γιατί θέλει να συντηρεί την ανομία περί τα φορολογικά μέσω των προσωπικών συναλλαγών με τους εφοριακούς. Αντίστοιχα, τα ίδια ισχύουν και με τους υπαλλήλους των εφοριών, γι’ αυτό και κάνουν απεργίες.
Συμπέρασμα: απαιτούνται πολύς χρόνος και μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξουν κατεστημένες νοοτροπίες, όταν η πολιτική τάξη αρνείται να προσαρμοστεί στις ανάγκες των καιρών.