Οι ελληνογαλλικές μας φαντασιώσεις και η συνεχής αναζήτηση πολιτικών – και όχι μόνον – προτύπων στη «συμμαχική» Γαλλία βρίσκονται και πάλι σε έξαρση.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι από τον καιρό που οι Καραμανλικοί είχαν σαν είδωλό τους τον Ντε Γκολ και οι Παπανδρεϊκοί τον Μιτεράν, τα γαλλικά πρότυπα έχασαν τη λάμψη τους και μια σειρά από συντηρητικούς ή σοσιαλιστές προέδρους «της σειράς» ήρθαν να απομυθοποιήσουν τους ηγέτες της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ώσπου, κυριολεκτικά από το πουθενά, εμφανίστηκε ο Εμμανουέλ Μακρόν για να εξάψει και πάλι την πολιτική φαντασία. Γέμισε η χώρα μας από σύγχρονους, επίδοξους Μακρόν που προσπαθούν να ταυτιστούν, έστω με το ζόρι, με τον νέο Γάλλο Πρόεδρο. Τα κουτάκια έχουν ανοίξει και ο καθένας θέλει να τον χωρέσει στο δικό του. Κεντροαριστερός, κεντροδεξιός, φιλελεύθερος σοσιαλδημοκράτης ή κεντρώος μεταρρυθμιστής;

Θα έχουμε την ευκαιρία, επί ένα διήμερο να τον δούμε και να τον ακούσουμε από κοντά. Αρκεί ν’ ακούσουμε αυτά που θα πει και όχι αυτά που θέλει ο καθένας μας ν’ ακούσει. Να μοιραστούμε το όραμά του για μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη και να αξιοποιήσουμε τις καλές σχέσεις με μια μεγάλη χώρα προς όφελος της ευρωπαϊκής πορείας και της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας μας.

Η επίσκεψη Μακρόν, όπως φάνηκε και κατά την προετοιμασία του προγράμματός της, δεν προσφέρεται για άλλου είδους αξιοποίηση.