«Θεός φυλάξοι, Ελευθερία»
Ιμρέ Κέρτες, Εγώ, Ένας Άλλος, μτφ. Γιώτα Λαγουδάκου, Αθήνα 2002, 11.
Σιγά μη χρηματοδοτήσει η ΑΑ (Ακαδημία Αθηνών, με τον ναυτικό πόλεμο τελευταία συμβουλευτικώς ηχηρά δραστηριοποιούμενη) να μεταφραστούν «Οι Περιπέτειες του δόκιμου Χορνμπλάουερ», γοητευτικού θαλασσινού αφηγήματος που συνέγραψε ο Αιγυπτιώτης Σέσιλ Σκοτ Φόρεστερ (1899-1966) και συνόδευε το σπουδαίο Ίμρε Κέρτες ως νεανική λογοτεχνική επιρροή, ήδη πριν τον εγκλεισμό του στα Λάγκερ. Για αυτό. Και εκείνο τον Κέρτες έπρεπε στον αδικοχαμένο πια Γιάννη Καζάζη να τον δώριζα. Πήγε χαμένος. Κάντις λοιπόν.
Παιζόταν πάντως προ ετών σειρά, παράλληλα με τις ετοιμασίες της ελληνικής έκδοσης του πρώτου τόμου του «Υπομνήματος στο Θουκυδίδη», του Simon Hornblower, και μεταφορά τηλεοπτική με τις περιπέτειες του δεκαεπταετούς, λογοτεχνικής φιγούρας, Χορνμπλάουερ στη ναπολεόντεια Καραϊβική. Εν υπηρεσία ο πολυμήχανος πρωταγωνιστής με τις βρετανικές ναυτικές δυνάμεις. Με δυσκόλευε αλήθεια να ταυτιστώ. Ήμουν με τον Ναπολέοντα. Επανάσταση γαρ. Κάπως έτσι μάς προέκυψε η Αϊτή που αναγνώρισε την Ψωροκώσταινα πρώτη πρώτη, η γαλλόφωνη κρεολή δημοκρατία πρώην σκλάβων τής Ισπανιόλας (αφού γλίτωσαν από το Ναπολέοντα ‒ημείς βεβαίως τη μόνη πρώην σκλάβων «δημοκρατία» που ιδιώτες χρηματοδοτούμε ως ναυτικόν έθνος είναι η Λιβερία. Καμαρώνουν τα πλοία μας υπό τη λιβεριανή!).
Συγκινητική η συνάφειά ημών, Μεσογείου-Αιγαίου και Καραϊβικής. Έχουν και Καρέτα Καρέτα, εξαφάνισαν όμως τη δικιά τους Μονάχους Μονάχους (κάτι που δεν πρόλαβαν ευτυχώς στη Χαβάη) οριστικά. Και για την Ορθοδοξία θα μιλούσα, βλ. τους αιθιοπικής εμπνεύσεως ρασταφάρι, τη ρέγκε, τα σερβάιβορ, την Κάλυμνο, μπροστά μεριά Μασούρι, που τους μοιάζει εμβολιαστικώς, και συνδηλώσεις που κι αν ταιριάζουν αποπροσανατολίζουν από την αρχική πρόθεση γραφής.
Επανάσταση πάλι. Έκκληση και χρέος. Η Καραϊβική γεωγραφικά ανήκει στην ΕΕ. Ολλανδία και Γαλλία διαθέτουν εκεί υπερπόντιες κτήσεις. Το ευρώ έχει αμερικανική ιστορία συνομήλικη της ευρωπαϊκής. Στο χάος της Αϊτής και την επανάσταση της Κούβας ίσως ήλθε η ώρα η ΕΕ αν όχι να πράξει αλλά να συντονίσει όσα δεν έπραξε έναντι άλλων κρίσεων στη δική της ειδικότερη ευρασιατική γειτονιά.
Επικύρωση. Αυτό αναζητά η ΕΕ. Κύρος, που δεν αντλείται παρά από την εφαρμογή ενότητας. Έστω της εύκολης. Θετική αφετηρία η κοινότατη κοινή στάση προς τη Λευκο-ρωσία. Σήμερα θα μπορούσε η μακρινή Κούβα, η Αϊτή να χαλκεύσουν κάτι τί από ευρωπαϊκή ενότητα. Ας ενεργοποιηθεί το συντομότερο μηχανισμός ανθρωπιστικής εμβολιαστικής και επισιτιστικής αρωγής με πολιτικές δεσμεύσεις που θα προλειάνει το έδαφος για μια διαδικασία ειρηνικού εκδημοκρατισμού, μακριά από παλιότερα παραδείγματα τύπου Παναμά, Γρανάδας ή νεότερα Αϊτής (δις, καλών προθέσεων) τα οποία στάθηκαν ατελέσφορα και αρκούντως καταναγκαστικά.
Δεν αρκεί ο αέρας Μπάιντεν. Η ειρήνη μάς χρειάζεται όλους. Αν η Δύση είναι ανίκανη να στηρίξει τη μικρή και εγγύς Αϊτή ή τη συμβολικά και έμπρακτα μαχόμενη Κούβα δε χρειαζόμαστε παρά να διεκδικήσουμε κι εμείς την εκφορά τού νεκρού τού Σπέγκλερ. Να μην κοροϊδευόμαστε! Αλλιώς περιφορά.