Ετσι είμαστε, έτσι αντιδρούμε. Πρώτοι στον ενθουσιασμό, πρώτοι και στην απογοήτευση. Με την ίδια ευκολία που πανηγυρίζουμε μια επιτυχία που δεν έχει ολοκληρωθεί, με την ίδια ευκολία θρηνούμε και για κάποια δεινά που ακόμη δεν έχουν συντελεστεί. Και νομίζω ότι η εκτίμηση αυτή δικαιώνεται απόλυτα με τα όσα δημοσιεύονταν όλον αυτόν τον καιρό σχετικά με την επιτυχία ή μη του εγχειρήματος για την «Ελιά».
Περίμενε κανείς ότι η πρόταση των «58» προς τα κόμματα, τις Κινήσεις και τις προσωπικότητες του χώρου της Κεντροαριστεράς θα γινόταν από την πρώτη μέρα ενθουσιωδώς αποδεκτή απ? όλους ή ότι θα συναντούσε την καθολική απόρριψη; Ασφαλώς και όχι. Γι? αυτό και τα όσα ακολούθησαν μόνο ως απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη μπορούν να χαρακτηριστούν.
Κάποιοι μπήκαν στο παιχνίδι, κάποιοι κινούνται με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας», κάποιοι άλλοι έχουν αποστασιοποιηθεί. Τι διαφορετικό θα περίμενε κανείς από ανθρώπους που έχουν προσωπικές αλλά και πολιτικές διαφορές και ξαφνικά καλούνται να συνεργαστούν για να φτιάξουν ένα κοινό κόμμα προκειμένου να χωρέσουν όλοι;
Οπως δεν υπήρξε, λοιπόν, στιγμή που να πέτυχε το πείραμα, έτσι δεν υπάρχει και τώρα αποτυχία του. Αλλωστε υπάρχουν και δύο παράμετροι που δεν άφηναν περιθώρια για περισσότερα πράγματα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η πρώτη είναι η απουσία ευρέως αποδεκτού ηγέτη. Και η δεύτερη ότι δεν είναι πιεστική η ανάγκη ολοκλήρωσης του εγχειρήματος εδώ και τώρα. Βλέπετε, δεν έχουμε βουλευτικές εκλογές και δεν κρίνεται το ενδεχόμενο να εξασφαλίσουν κάποιοι ή να χάσουν κάποιοι άλλοι την είσοδο στη Βουλή.
Συνήθως τις προβλέψεις τις αποφεύγω. Αλλά αυτή δεν είναι καν παρακινδυνευμένη. Η πραγματική δυναμική και προοπτική της «Ελιάς» θα φανεί από την επομένη των ευρωεκλογών. Τότε που το εκλογικό σώμα θα έχει στείλει το μήνυμα της αποδοχής του προς κομματικό σχηματισμό. Και τότε είναι που θα ξεκινήσει οριστικά το μοίρασμα της τράπουλας στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Η πολιτική δεν είναι απλώς και μόνο προσήλωση σε αρχές και ιδέες. Είναι και πολλά άλλα: και πάνω απ? όλα είναι προσωπικές φιλοδοξίες και αντιπαλότητες. Και καλώς ή κακώς, αυτές καθορίζουν συμμαχίες και συνεργασίες.