Υπάρχουν δύο αλληλένδετα επίκαιρα γεγονότα. Το ένα είναι η επίδειξη φασιστικού τσαμπουκά από τον εκπρόσωπο των Κασιδιαραίων κατά δύο γυναικών πολιτικών. Ας μην επαναλάβω τις κατάρες κατά του φαινομένου της παρουσίας των νεοναζί στη χώρα. (Δείτε αν θέλετε το άρθρο μου στο protagon πριν τις εκλογές του Μαΐου, στις 21 Απριλίου, με τίτλο «Τα φίδια λουφάζουν».) Το δεύτερο γεγονός είναι η απόπειρα ανάλυσης της σχετικά νεόκοπης φασιστικής βίας. Για ποιο λόγο δηλαδή βγήκαν τα φίδια από τη φωλιά τους. Υπήρξαν αναλύσεις που υποστήριξαν -το λέω περιληπτικά- ότι η βία των χρυσαυγιτών βρήκε γόνιμο έδαφος από τη γενικευμένη βία κάθε μορφής που διαπέρασε οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως την ελληνική κοινωνία και έγινε ανεκτή από μερίδα πολιτών με την ευδιάκριτη ανοχή φαιοκόκκινων σχηματισμών. Η κυρία Δούρου, ένα από τα θύματα του Κασιδιάρη, ερωτήθηκε μόλις χθες από δημοσιογράφους εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε και καταδίκασε απερίφραστα πράξεις βίας που υπέστησαν στο παρελθόν συνάδελφοί της από άλλους χώρους αλλά και απλοί πολίτες, με δράστες «αγανακτισμένους», ακροαριστερούς και άλλα φρούτα εποχής.
Η απάντησή της ήταν γλαφυρή: «Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να καταδικάζουμε τη βία…» Κατόπιν ανέφερε ένα δύο πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ πού όντως καταδίκασαν χωρίς αστερίσκους και «ναι μεν, αλλά» τους τραμπουκισμούς. «Μα υπήρξαν πολλά στελέχη σας που με τις δηλώσεις τους έμοιαζαν να ανέχονται τη βία» επέμεναν οι δημοσιογράφοι. Με ένα « Εγώ ξέρω ότι τα καταδικάσαμε» ή κάτι παρόμοιο, συνέχισε μάλλον άτονα η υποψήφια βουλευτής.
Ειλικρινά θα προτιμούσα να μιλούσε για «άστοχες δηλώσεις», για «λάθος εκτιμήσεις» ή έστω για «παρερμηνεία δηλώσεων». Έμεινε ωστόσο υπερασπιστής της «γραμμής». Ας θυμηθεί, λοιπόν, ελάχιστα από τα πάμπολλα παραδείγματα που δυστυχώς τη διαψεύδουν.
Δήλωση Στρατούλη μετά τον προπηλακισμό και το γιαούρτωμα του Πάγκαλου: « Το θέμα δεν είναι τι έπαθε (!) ο Πάγκαλος, αλλά…» και συνέχισε αναλύοντας πόσο υποφέρει ο λαός από την κρίση, το μνημόνιο και πάει λέγοντας. Ούτε μία λέξη αποδοκιμασίας.
Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν και έριξαν νερά στο Μαρούσι στον Πέτρο Ευθυμίου. Όλα αυτά η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου τα χαρακτήρισε «ήπια επίθεση»! Υποθέτω ότι δεν θα πει το ίδιο και για την περιπέτεια της κυρία Δούρου.
Όταν αριστεριστές τραμπούκοι κόντεψαν να λυντσάρουν τον πρώην πρύτανη Χρήστο Κίττα ένας εσμός καθηγητών και φοιτητών (αγνοώ αν ήταν ανάμεσά τους ο κ. Μηλιός), παρακολουθούσαν τη δολοφονική επίθεση χασκογελώντας. Και βέβαια κατόπιν τσιμουδιά από πουθενά.
Όταν γέμισαν πανεπιστήμια και γύρω χώροι σε όλη την Ελλάδα με αφίσες «επαναστατικών» γκρουπούσκουλων που απειλούσαν και τη ζωή ακόμα καθηγητών επειδή ήταν υπέρ του νόμου Διαμαντοπούλου, δεν άκουσα ευαίσθητες φωνές κατά των υποψηφίων θυτών ή συμπαράσταση κατά των υποψηφίων θυμάτων.
Και αν δεν έμαθε για όλα αυτά η κυρία Δούρου, πράγμα πού δεν θεωρώ πολύ πιθανό, ασφαλώς δεν θα αγνοεί μια ιστορική ανακοίνωση του κόμματός της. Ήταν σχετική με τις αθλιότητες, τις αγοραίες ύβρεις και τον παραλίγο προπηλακισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, που ματαίωσαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Ιδού επί λέξει: « Η μετατροπή τελικά της παρέλασης σε μια αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση ιερής αγανάκτησης και οργής είναι αντάξια των καλύτερων(SIC) παραδόσεων του λαού μας για εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία (RESIC)».
Αναμφίβολα υπάρχουν στελέχη και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ που αποδοκιμάζουν δημόσια και –κυρίως- ιδιωτικά ενέργειες τραμπούκων οποιουδήποτε χρώματος. Αναμφίβολα και η κυρία Δούρου και η κυρία Κανέλλη έχουν τη συμπαράστασή μας για τη φασιστική επίθεση που υπέστησαν. Θα πρέπει ωστόσο όλοι να δεχθούμε ότι για φαινόμενα λεκτικής η φυσικής βίας «ολίγον έγκυος» δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει βία α λα καρτ. Διότι αν υπάρξει, στρώνουμε ανεπαισθήτως το χαλί στους Κασιδιαραίους. Αυτό λέει η λογική, αυτό διδάσκει η Ιστορία.