«Η δημοκρατία είναι πανίσχυρη και δεν έχει λόγο να κάνει εκπτώσεις για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της», είπε πριν από λίγες μέρες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης! Γενικότερα, η στάση της Κουμουνδούρου όλες αυτές τις μέρες από τότε που ξέσπασε η δικαστική καταιγίδα εναντίον της Χρυσής Αυγής, είναι θα έλεγα από αμήχανη έως «δυσκοίλια» και δημιουργεί ορισμένα σοβαρά ερωτήματα ως προς την συνολική πολιτική αντιμετώπιση εκ μέρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτών των πρωτοφανών γεγονότων και πρωτόγνωρων σε έκταση νέων καταστάσεων και θεμάτων τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα η Ελληνική Δημοκρατία.

1. Αλήθεια όμως για ποιες εκπτώσεις μιλάνε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρούν δηλαδή ότι έχουν παραβιασθεί εκ μέρους της δικαιοσύνης κανόνες της δημοκρατικής τάξης και νομιμότητας και της ποινικής δικονομίας; Αν ναι, οφείλουν να πουν καθαρά ποιες κατά τη γνώμη τους είναι αυτές, χωρίς μισόλογα και υπονοούμενα. Γιατί, μιλώντας τόσο επιπόλαια για ανύπαρκτες εκπτώσεις, το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν επιχειρήματα στους εχθρούς της, πράγμα το οποίο πιστεύω πως δεν το θέλουν.

2. Είναι ωστόσο τόσο σίγουροι πως η δημοκρατία είναι τόσο πανίσχυρη όσο λένε (βάζετε το χέρι σας στη φωτιά κ. Παπαδημούλη;), με την υπονόμευση και αυτοϋπονόμευση που έχει υποστεί όλα τα τελευταία χρόνια;

3. Αυτοί, πόσο έχουν συμβάλλει άραγε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από τότε που είδαν το μπόι τους να μεγαλώνει, στη σταθεροποίηση της χώρας και στην απόκρουση του εκφασισμού της κοινωνίας; Έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους γι’ αυτό;

4. Πιστεύουν, ναι ή όχι, πως η δημοκρατία έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει όλα τα θεσμικά συνταγματικά όπλα που διαθέτει για να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι στο φασισμό;

Η πραγματικότητα λέει δυστυχώς πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανοίξει τόσον καιρό ένα σταθερό και διαρκές πολιτικό μέτωπο εναντίον της Χρυσής Αυγής. Δεν έχει αναγάγει τον φασιστικό κίνδυνο και την αντιμετώπισή του σε υπόθεση πρώτης προτεραιότητας, δεν έχει επιδιώξει να δημιουργήσει αντιφασιστικό μέτωπο, υπό το φόβο προφανώς ότι ένα τέτοιο μέτωπο θα σπάσει το άλλο μέτωπο, το αντιμνημονιακό, αυτό στο οποίο συνωστίζονται «λίθοι πλίνθοι κέραμοι … » από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά και από το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προνομιακά λαμβάνει την μερίδα του λέοντος σε πολιτική και εκλογική τροφοδοσία! Αυτή η «παρά φύση» συμμαχία, έχει όμως τρομερές παρενέργειες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και έχει ήδη δημιουργήσει πολιτικά εξαμβλώματα και κοινωνικό εκφασισμό. Η ΧΑ, ο φασισμός και ο νεοναζισμός, δεν αντιμετωπίζονται μόνο δικαστικά, με το να αναλάβει δηλαδή η δικαιοσύνη να «εγχειρήσει το καρκίνωμα» που το πολιτικό σύστημα άφησε να δημιουργηθεί και να μεγαλώσει και που μέχρι χθες το κοιτούσε με δέος να αναπτύσσεται στο γερασμένο του σώμα, χωρίς να αντιδρά. Μέχρι πριν από δεκαπέντε ημέρες, πριν ακόμη να εξελιχθούν τα δραματικά γεγονότα που τράνταξαν το «σύστημα» και σόκαραν την κοινωνία, η ΝΔ και ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας, όμηρος μέχρι τότε ενός ακροδεξιού παρελθόντος και ενός παρόντος ακροδεξιού περιβάλλοντος, δεν έδειχναν με τίποτα ότι έχουν σοβαρή πρόθεση να αντιμετωπίσουν τον επερχόμενο κίνδυνο, βυθισμένοι σε λήθαργο και σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και σκοπιμότητες. Ευτυχώς που αυτό φαίνεται τώρα ότι έχει αλλάξει και ίσως να οδηγήσει, πέραν των δικαστικών εξελίξεων που έχουν πάρει το δρόμο τους, στην επιτακτικά αναγκαία κάθαρση του κρατικού μηχανισμού από φασιστικούς θύλακες και σε απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες για τη συμπλήρωση του νομικού οπλοστασίου, που θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τους πλέον επικίνδυνους και πρωτόγνωρους κινδύνους που δημιουργήθηκαν μεταπολιτευτικά.

Όμως όλα αυτά, τα κατά τα άλλα εντελώς απαραίτητα, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν την πολιτική πάλη ενάντια στο φασισμό και δεν μπορούν από μόνα τους να οδηγήσουν στον περιορισμό και την περιθωριοποίηση αυτών των φαινομένων και των εκφραστών τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ένα μεγάλο – τραγικό, νομίζω, λάθος και σκάβει το λάκκο τον δικό του και μαζί και όλων μας. Ας μην τρέφει αυταπάτες ότι θα μπορέσει αργότερα, όταν θα έχει κριθεί όπως πιστεύει το παιχνίδι της εξουσίας υπέρ του, να αντιμετωπίσει τότε την φασιστική απειλή, αν αυτή δεν αντιμετωπισθεί σήμερα! Γιατί τότε, αν πράγματι σκοπεύει να πραγματοποιήσει τις ριζικές κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές που προαναγγέλλει, δεν θα έχει πλέον τις αναγκαίες συμμαχίες για να τους αντιμετωπίσει, όπως άλλωστε δείχνουν και τα ιστορικά παραδείγματα σε μια σειρά χώρες. Τότε, αυτός ο «στρατός» τον οποίο ανοήτως θα έχει ανεχθεί όλα αυτά τα χρόνια, θα έχει καταστεί η αιχμή του δόρατος μιας ευρύτατης αντιδραστικής συμμαχίας εναντίον του. Και ναι μεν μπορεί να μην θεωρούν ορισμένοι την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία το καλύτερο δυνατό πολιτικό σύστημα, αλλά αυτή η αστική δημοκρατία είναι και το μόνο σύστημα στις σημερινές ιστορικές συνθήκες και σε διεθνές επίπεδο, μέσα στο οποίο μπορεί να υπάρξει πολιτικά και η ίδια η αριστερά! Όλα τα άλλα «συστήματα» έχουν οδηγήσει πάντα στην πολιτική και ενίοτε στην φυσική εξόντωση της!