Ό,τι βλέπουμε στις σύγχρονες εποχές που ζούμε, ό,τι μάς περιβάλλει και ό,τι αισθανόμαστε, είναι έργο των α ν θ ρ ώ π ω ν· αποτέλεσμα τής δημιουργικής ικανότητας ή της φθοράς, της κατάπτωσης, του ναδίρ τής πολιτισμικής συνείδησης.
Ευθύς αμέσως, θα ήθελα να διατυπώσω τον προβληματισμό μου, για ένα οξύτατο πρόβλημα ε θ ν ι κ ή ς σημασίας!
Είμαι ένας ποδοσφαιρόφιλος του… καναπέως, υποστηρικτής τής άποψης πως το άθλημα ταλαιπωρείται από χρόνια κρίση, με το βαθύ «παρακράτος» να δρα και στην ουσία να αδιαφορεί τόσο πολύ γι’ αυτό, ούτως ώστε να συρρικνώνει την όποια αίγλη τού παρελθόντος χρόνου· συγκεκριμένα αναφέρομαι στην ΑΕΚ που έχει ήδη νοσήσει βαθύτατα!
Έτσι, έχω καταλήξει να μην πατάω το πόδι μου στα γήπεδα και έχω σχεδιάσει να μην το πατήσω ακόμα και στο νέο της γήπεδο, αν δεν φτιάξει πρώτα αθλητική ικανότητα κι ανταγωνιστική ο μ ά δ α.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ο καθένας με τον πόνο του! Πέρα απ’ αυτό όμως, επιθυμώ να στηλιτεύσω κι εγώ τις νέες απαράδεκτες, εξωφρενικές εικόνες τού τελικού αγώνα Κυπέλου στις 21/5, με τα γνωστά επεισόδια, τα οποία εκθέτουν την όποια αξιοπρέπεια (?) του ελληνικού ποδοσφαίρου και τη δικαιολογημένη θέση του, στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι…
Δραστηριοποιούμαι έξω από τα χωράφια τού αθλητισμού όντας «ενταγμένος» στους χώρους τής Μουσικής και τού Πολιτισμού.
Αναρωτιέμαι: το απεχθές θέαμα εκείνου τού αγώνα, των ξεσαλωμένων οπαδών, ακόμα και παικτών, με την υποστήριξη ασφαλώς των παραγόντων, ήταν ευχάριστο θέαμα; Μήπως μάς… τιμά και δεν το έχω καταλάβει; Μήπως το βίαιο αυτό δημόσιο θέαμα«δικαιώνει» τις μαθητικές συμμορίες με τις επιδεικνυόμενες βιαιοπραγίες εντός και πέριξ των σχολείων; Μήπως αυτή η οργανωμένη παράκρουση χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση με κάθε τρόπο;
Πολλά τα ερωτήματα τα οποία τίθενται αμέσως με την ελεύθερη επάνοδο των οπαδών στα γήπεδα, μετά από τις απαγορευτικές διατάξεις τής καραντίνας· που σημαίνει πως, αυτός ο κόσμος (οι οπαδοί), ξαναθυμήθηκε τον «καλό» τους εαυτό και τις συνήθειες χρόνων «ελεύθερης ανεξέλεγκτης δράσης».
Αυτό το τελευταίο, ουδείς το αντιμετώπισε ως ε θ ν ι κ ό πρόβλημα και κυρίως η πολιτική εξουσία, η οποία είναι υ π ο χ ρ ε ω μ έ ν η να προβλέπει κινδύνους, παγίδες και να προστατεύει...
Το έχω διατυπώσει πολλές φορές· το ποδόσφαιρο είναι το κακομαθημένο παιδί των κυβερνήσεων, δηλαδή του Κράτους.
Πέρα από τη διαπλοκή και τη διακίνηση μαύρου χρήματος, μέσω των αγοροπωλησιών, η πλειοψηφία των ανεξέλεγκτων και χαμηλότατου επιπέδου Προέδρων και πέριξ αυτού (οι οποίοι δεν έχουν πάει ποτέ σε… κατηχητικό), η υπόθεση έχει να κάνει, πάνω απ’ όλα, με τις ψήφους τού ελληνικού λαού!
Μεγάλο μέρος των οπαδών έχουν χαρακτηρισθεί ως «Στρατός-μισθοφόροι-προστάτες τού Προέδρου». Οι Ομοσπονδίες, τα αθλητικά δικαστήρια, τα… Αυτοδιοίκητα, οι Διαιτησίες, οι αρμόδιοι Υπουργοί και η όποια ανώτερη ε ξ ο υ σ ί α τού ποδοσφαίρου, υποτάσσονται πάραυτα στην κάθε συγκυρία.
Ο απώτερος στόχος τού κυκλώματος έχει ένα όραμα: να κόβει εισιτήρια και να βάζει στις τσέπες ζεστό, μπόλικο χρήμα,πέρα από τις επιχορηγήσεις και τις πωλήσεις παικτών και ό,τι άλλο προκύπτει.
Δεν θα φλυαρήσω περισσότερο· το ελληνικό ποδόσφαιρο, εδώ και χρόνια, είναι συνώνυμο τής βίας! Ο μόνος τρόπος αποκατάστασης του αθλητικού πνεύματος και λήξης των συνεχών συγκρούσεων και παρεκτροπών, θα ήταν ένας χειρισμός τύπου… Θάτσερ! Όσοι αντιμετωπίσουν αυτή τη σκέψη μου ως άκρως αυταρχική, ας σκεφτούν την Ιστορία της κατάπτωσης τού συγκεκριμένου αθλήματος.
Πώς συμπεριφέρεται ο κόσμος στις κερκίδες, όταν λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας. Πόσες οικογένειες στερούνται τη δυνατότητα να είναι παρούσες στις κερκίδες εξαιτίας των χουλιγκάνων…
Τα ημίμετρα (μερικές συλλήψεις) είναι για τα μάτια τού κόσμου και δεν διορθώνουν την κατάσταση…
Και η παρούσα κυβέρνηση, διστάζει καί αυτή να λάβει τολμηρές αποφάσεις-πρωτοβουλίες αποκατάστασης ήρεμου κλίματος και αποφασιστικοποίησης των γηπέδων· δεν θέλω να πιστέψω πως φοβάται μη και χάσει ψήφους, διότι η παράλογη βία και το άλογο μίσος, οδηγούν σε φασιστικές συμπεριφορές, έτσι ακριβώς όπως εκφράζονται από άμυαλους οπαδούς, οι οποίοι παραδίδουν την… σκυτάλη στις νέες γενιές οπαδών.