Η Μπαρτσελόνα είναι φανταστική! Πανέμορφη πόλη της Ισπανίας, αλλά oι κάτοικοί της, σχετικά με αυτό, σε διορθώνουν: «Όχι, σου λένε, δεν είναι πόλη τής της Ισπανίας αλλά πρωτεύουσα της Καταλονίας!». Εκεί αρχίζουν άλλες συζητήσεις με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο, αφού οι Καταλανοί διεκδικούν όλο και πιο έντονα την ανεξαρτησία τους…
Πάντως, όσοι την επισκέπτονται επιστρέφουν ενθουσιασμένοι. Είχα πάει παλαιότερα (1968) για να διορθώσω την κιθάρα μου μάρκας fletta κατασκευασμένης στην Μπαρτσελόνα. Δεν χόρταινα να περπατάω και να θαυμάζω… Έχει ιστορία, παραδόσεις, μεταναστευτικές μίξεις, ισχυρό και σύγχρονο πολιτισμό, με αμέτρητες καλλιτεχνικές καθημερινές δράσεις. Μουσεία, ιστορικοί χώροι, πινακοθήκες και πολλά αξιοθέατα, μεταξύ των οποίων (αυτή την εποχή) και το στάδιο Καμπ Νου όπου εδρεύει η περίφημη Μπάρτσα!
Δεν αστειεύομαι. Το πιο επίκαιρο αξιοθέατο, που ελκύει την προσοχή εκατομμυρίων κόσμου, είναι το γήπεδο Καμπ Νου, δημοφιλέστερο, ακόμα κι από το Μουσείο Πικάσσο, το άγαλμα, ύψους 76 μέτρων, του Χριστόφορου Κολόμβου, πλήθος καθεδρικών ναών, πλατειών, παλαιών και νέων κτηρίων και ζωηρότατης  νυχτερινής ζωής!
Μην απορείτε και μην ξαφνιαστείτε αν δείτε να στήνουν κάποια στιγμή, όπως έχει γίνει ήδη στην Αργεντινή, άγαλμα του αργεντινού Μέσσι, που θεωρείται ο σημαντικότερος παίχτης στον κόσμο και ανήκει στην Μπάρτσα! Έτσι είναι η ζωή σήμερα. Δοξάζονται και οι σύγχρονοι… ήρωες του θεάματος και δεν χρειάζεται να είσαι μεγάλος συγγραφέας ή ποιητής, για να σε κάνουν άγαλμα.  Για παράδειγμα, στο Μπουένος Άιρες, στην Αργεντινή, στο κοιμητήρι La Chacarita, δεσπόζει το άγαλμα του μεγάλου ερωτικού τραγουδιστή και συνθέτη, ψυχή τού Tango, Κάρλος Γκαρντέλ (1890-1935). Η παγκόσμια δημοφιλία τής Μπαρτσελόνα οφείλει πολλά και στην ποδοσφαιρική ομάδα τής Barca, αφού είναι ένα τεράστιο παγκόσμιο τουριστικό οικονομικό προϊόν, ανεκτίμητης αξίας και ο Μέσι παίζει κεντρικό ρόλο…

Δεν κάνω κριτική στο γεγονός. Αντιθέτως το επικροτώ. Ζούμε σε έναν σύγχρονο κόσμο που έχει ακόμα τις δυνάμεις και τα αποθέματα να παράγει σημαντικούς ανθρώπους των Τεχνών. Ναι, γνωρίζω πως οι Τέχνες ανήκουν στις πνευματικές-διανοητικές ικανότητες και κατακτήσεις, αλλά, αναγνώστη μου, πού να εντάξουμε έναν ποδοσφαιριστή όπως τους Μαραντόνα, Ζιντάν, Μέσι, Ρονάλντο, Νεϊμάρ, κλπ; Διαβάζω αναλύσεις σοβαρών επιστημόνων, οι οποίοι παρακολουθούν τη λειτουργία τού εγκεφάλου, την ώρα του παιχνιδιού. Όλες οι μύριες σκέψεις στρατηγικής, υπολογισμού, εξελίξεις των φάσεων, αντανακλαστικά εν λειτουργία, με πόση δύναμη στέλνεις τη μπάλα, με ποιο σημείο του ποδιού θα πρέπει να χτυπηθεί, παντός είδους υπολογισμοί, θαρρείς και είναι θέμα γεωμετρίας, τη θέση τού κάθε παίκτη, τις κινήσεις και τις περιστροφές που θα πρέπει να κάνει, για να τηρηθεί η επιθετική και η αμυντική τακτική-στρατηγική. Δεν είμαι ειδικός αναλυτής και ίσως αυθαιρετώ… Το μυαλό μου όμως πάει σε τεχνίτες τής μπάλας, με υψηλό δείκτη δημιουργικής φαντασίας, άσχετα αν αυτό έχει να κάνει με την ποδοσφαιρική διάσταση. Δεν αντιλαμβάνομαι ποια είναι τα στοιχεία που διαφοροποιούν έναν πνευματικό δημιουργό από κάποιον ευφάνταστο και ικανό ποδοσφαιριστή υψηλών προδιαγραφών… Ένα τέτοιου επιπέδου ποδόσφαιρο το τοποθετώ στη συνείδησή μου ως υψηλή Τέχνη, σε επίπεδο υψίστης ευφυούς δημιουργίας. Και, συγχωρείστε μου την επιμονή να υποστηρίζω πως, μια τόσο υψηλού επιπέδου Τέχνη, όπως των προαναφερθέντων ποδοσφαιριστών, δεν θα είχα αντίρρηση να συμπεριλαμβάνονται ακόμα και στα παγκόσμια… Όσκαρ ή Νόμπελ!

Δεν επιθυμώ να δημιουργήσω «θέμα» με ρηξικέλευθες απόψεις, μόνο και μόνο για να προκαλέσω συζητήσεις. Νιώθω πως στη σημερινή εποχή, ο εγκέφαλος ενός Μέσι, σε επίπεδο δημιουργικότητας, δεν υπολείπεται άλλων βραβευμένων με Όσκαρ και Νόμπελ. Μόνο που η ανθρωπότητα έχει συνδέσει αυτά τα ξεχωριστά βραβεία σε… πνευματικούς ανθρώπους, δίχως να υπολογίσει πως η τέχνη του ποδοσφαίρου θα έφτανε σε υπέρτατο σημείο τελειότητας…

Ποτέ δεν είν’ αργά για επανατοποθετήσεις σε όλα όσα έχουν θεσμοθετηθεί. Το παιχνίδι και η απρόσμενη ανατροπή των δεδομένων από την Barca, στον αγώνα με την Παρί Σαν Ζερμέν (6-1 στις 8/3/2017), προκάλεσε ολόκληρο τον κόσμο να κατανοήσει πως, αυτή η ημερομηνία, δοξάζει (όχι άδικα) την Τέχνη τού ποδοσφαίρου. Δεν επιτρέπεται να μην σταθούμε σε ένα τέτοιο ποδόσφαιρο. Θα εθελοτυφλούμε αν παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στο δόγμα πως άλλο θέμα είναι οι Τέχνες και άλλο οι ποδοσφαιρικές. Δεν μάς επιτρέπεται να διαχωρίσουμε τον κόσμο των Τεχνών από εκείνον του ποδοσφαίρου. Είναι ο ίδιος κόσμος που διψάει και συγχρόνως παράγει υψηλό επίπεδο δημιουργίας…