Εποχή… Τραμπ!!!
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα ασχοληθώ με τον κύριο αυτόν με το βαμμένο κόκκινο μαλλί, καθ’ ότι απασχολεί όχι μόνο τη χώρα του αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη. Αν ανατρέξουμε στα σχολιάκια μου, (στις 6/5/2016, στο no 236), θα ξαναδιαβάσετε περί του ιδίου προσώπου σε μια πρώτη προσέγκιση.
Ο τύπος αυτός είναι πάνω από τα διανοητικά μας όρια. Είναι η εποχή που-ενδεχομένως-τον βλέπουμε στα πιο εφιαλτικά μας όνειρα… Αν το προχωρούσα, θα έλεγα πως και οι γιαγιάδες, αντί παραμυθιών με κροκοδείλους, κακούς λύκους και αιμοσταγή τέρατα, θα μπορούσαν να τα αντικαταστήσουν με αυτόν ο οποίος απασχολεί την παγκόσμια καθημερινότητα όλο και περισσότερο. Η απειλή δεν είναι μόνο πολιτική. Εξ’ άλλου έχουμε καταγραμμένους στην παγκόσμια ιστορία αρκετούς από δαύτους καθώς και τις αιματηρές τους δράσεις : Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο, Σαλαζάρ, Πινοσέτ, Μεγκίστου, Αμίν-Νταντά, Τσαουσέσκου, και άλλα… καλά παιδιά που δεν χωρούν σ’ αυτό τον κατάλογο…
Ο Τραμπ, ως σύμβολο είναι μια παγκόσμια απειλή σαν έρπουσα αρρώστια-υιό, η οποία χτυπάει απ’ ευθείας τον εγκέφαλο, τη νόηση, το θυμικό. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως χτυπάει τους δείκτες των σφυγμομετρήσεων και προσπαθούν οι «ειδικοί», που έχουν αναλάβει τη δημόσια εικόνα του, να «διώξουν» τον γραφικό του χαρακτήρα, μεταμορφώνοντάς τον σε… σοβαρό και δυναμικό, πέρα από την οικονομική του δεινότητα και παντοδυναμία. Παρακολουθώ το στήσιμο του σώματός του κατά τις πρόσφατες τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Λιγότερο φαιδρός, πιο προσεκτικός σε ό,τι ξεστομίζει, πιο ευθυτενής, αλλά πάντα με προβολή των πιο… πατριωτικών λαϊκίστικων βερμπαλισμών, η «μεγάλη Αμερική», ο «περιούσιος λαός» της, το γνωστό και στη χώρα μας «εμείς»-«αυτοί», οι «κακοί» μετανάστες, οι «καθαροί» Αμερικάνοι, οι «παντοδύναμη» Αμερική, ο Θεός που «ευλογεί» το λαό και όλη τη γνωστή σούπα που ανακατεύει όλα αυτά τα υλικά, χρήσιμα σε μια σύγχρονη πολιτική αλχημεία, απαραίτητη για συλλογικό υπνωτισμό λαϊκών μαζών σε κοινωνικά στρώματα τα οποία είναι τρωτά και επιρρεπή σε οργανωμένες πλύσεις εγκεφάλου…
@@@
Ο συγκεκριμένος μεγαλοεπιχειρηματίας-πολιτικός μάς απασχολεί ως θέμα διότι έχει εισχωρήσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως «σύγχρονη απειλή» μιας ισχυρά διαφορετικής κουλτούρας… Πώς να εξηγηθεί αυτό και με ποιον τρόπο; Πάντα τον ακούω να λέει πως «εγώ, θα επαναφέρω το γόητρο της Αμερικής», «θα επαναφέρω τη χαμένη αίγλη τού Αμερικανικού έθνους»… Ανατριχιάζω στο άκουσμα τέτοιων φράσεων που σηματοδοτούν στρατιωτικές επιχειρήσεις, αίμα, νέες εστίες πολέμων, δοξασία των πολεμικών βιομηχανιών, πισωγύρισμα της ιστορίας σε εποχές εισβολών!
Ακόμα και το επίκαιρο παράδειγμα της οπλοφορίας, με τα τραγικά επεισόδια εν ψυχρώ δολοφονιών, νόμιμων και μη πιστολέρο, με την παραδοσιακή αμερικάνικη συνήθεια της οπλοφορίας τού κάθε σαλταρισμένου ανασφαλή πολίτη, από την «περήφανη» κουλτούρα της εποχής των καουμπόη… Και η ρίζα τού φυλετικού μίσους στη χώρα που συστάθηκε, ζυμώθηκε και ανδρώθηκε από φυλές, προσμίξεις, μεταναστεύσεις, αλλά και κατακτήσεις περιοχών εις βάρος των παλαιότερων αυτόχθονων ιθαγενών. Μια μεγάλη χώρα, πόλος έλξης όλων όσων δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια αγορά, αλλά και στις ποικίλες πολιτιστικές-επιστημονικές-τεχνολογικές κατακτήσεις, η οποία χώρα εξακολουθεί να διέπεται, ακόμα και σήμερα, από την υστερία του χρήματος, για περισσότερη ισχύ, παραβλέποντας και παραβιάζοντας κάθε ηθική αξία…
Ο Τραμπ αυτό εκπροσωπεί! Τις δόξες μιας παρελθούσης(;) ισχύος των όπλων και των πολεμικών βιομηχανιών. Την επιβολή πάνω σε φτωχές χώρες ανά την υφήλιο, απ’ όπου και εκμεταλλευόταν τις όποιες πηγές πλούτου. Ακόμα και η χώρα μας κάτι γνωρίζει…
@@@
Εμείς τώρα, πώς να συμμεριστούμε ένα τέτοια πισωγύρισμα, μια τέτοια (και τόση) οπισθοδρόμηση; Η Αμερική έχει κάνει προσπάθειες να αλλάξει πρόσωπο με μια διαφορετική πολιτική, ακόμα και σε γεωστρατηγικό επίπεδο. Οι ήττες, οι καταστροφές σε ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και σε οικονομικό επίπεδο, έκαναν ώστε να διαφοροποιηθεί η εξωτερική της πολιτική, με το ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Σε αυτή την μετά Ομπάμα εποχή, ο πολιτευτής επίσημα πλέον πρόεδρος των ρεπουμπλικάνων, «υπόσχεται» να επαναφέρει τη χώρα εις τον «πρότερον αξιακό βίο», που σημαίνει… (Βάλτε στο μυαλό σας το τι εννοεί ο ποιητής…)
Η εξουσιομανία και η αυταρέσκειά του, καθώς και η τυφλή λαϊκή ακολουθία στα σαθρά συνθήματά του, ανησυχούν την παγκόσμια κοινότητα. Εν μέσω μιας τόσο περίπλοκης παγκόσμιας στιγμής, με φλεγόμενες περιοχές, με θρησκευτικό και πολιτικό μίσος, με Δύση και Ανατολή να έχουν χάσει την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη, με πολεμικές επιχειρήσεις τρέλας, με την απειλή των καμικάζι σε κάθε χώρα, όλα κρέμονται από μια κλωστή!
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ένας δεκαοχτάχρονος πιστολέρο χτύπησε το Μόναχο αφήνοντας δέκα νεκρούς. Κάθε μέρα τέτοιες ειδήσεις!
Η ενδεχόμενη «άφιξη» ενός Τραμπ (ως μοντέλο ανθρώπου και ως «λαϊκού ήρωα» που έρχεται για να… σώσει την Αμερική), θεωρώ πως θα ήταν ακόμα ένα σενάριο απόλυτα σκοτεινό και μακάβριο για τον σύγχρονο κόσμο…