Καθώς το προεκλογικό κλίμα καθυποτάσσει τον ανεπαρκώς εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο, κάθε μέρα που περνά ακούμε  κάτι νέο μα εξαιρετικά γνώριμο σχετικά με τα αειθαλή τεχνάσματα των πολιτικών μας. Ο Βουτσης μας ενημέρωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται να στηρίξει την εφαρμογή του Μνημονίου που ο ίδιος έφερε στην Βουλή, σε περίπτωση που χάσει τις εκλογές. Είναι ειλικρινής, στην Ελλάδα ανέκαθεν η αντιπολίτευση αντιστέκεται και υπονομεύει οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εξάντλησε κάθε λεπτό της διερευνητικής εντολής, ελπίζοντας πως η χρονική καθυστέρηση των εκλογών θα φθείρει περαιτέρω την κυβέρνηση. Πολύ καλά έκανε, μήπως κι ο Τσίπρας δεν έκανε τα ίδια και χειρότερα στις πρώτες εκλογές του ’12?  Και κακώς ωρύονται πορισμένοι για την επιστροφή παλιών έκπτωτων πολιτικών της κεντροδεξιάς, εφόσον οι ανανήψαντες μπορούν να συνεισφέρουν στην μεγάλη νίκη. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκμεταλλεύεται όλα τα προνόμια της θέσης της και ξεχειλώνει τον κανονισμό της Βουλής, εφαρμόζοντας τον κατά το δοκούν. Ως είθισται να κάνει ο κάθε πολιτικός παράγοντας όταν κατέχει μια καίρια θέση. Ο Καμμένος εξαπολύει συχνά πυκνά ιταμές κατηγορίες και χυδαία σχόλια στους αντιπάλους του. Είναι μάγκας και τσαμπουκαλής  ο Πάνος, τους τα ‘χώνει γερά. Ο Σκουρλετης διέταξε περιχαρής το κλείσιμο των μεταλλίων στις  Σκουριές, προβάλλοντα αόριστα πολιτικά κι όχι νομικά επιχειρήματα, αδιαφορώντας για τους εργαζομένους. Ήταν μια αναγκαία κίνηση τακτικής για να ικανοποιηθούν οι αριστερότεροι ψηφοφόροι και τοπικοί καταπατητές, και ταυτόχρονο να εκτεθεί ο Λαφαζάνης. Ο Αντώνης Σαμαράς με τους χειρισμούς του σχετικά με την παράταση του χρηματοδοτικού προγράμματος στρίμωξε αρκετά τον Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις. Η κίνηση του θα μπορούσε να τον είχε επαναφέρει στην πρωθυπουργία σε χρόνο μηδέν, αλλά τελικά την πάτησε. Οι πρωτοκλασάτοι του κυβερνώντος κόμματος Δημήτρης Παπαδημούλης και Νίκος Παππάς μας ξεκαθάρισαν ότι θα συγκυβερνήσουν μόνο με ΑΝΕΛ και ΛΑΕ και με κανένα από τα άθλια μνημονιακά κόμματα. Αναμενομένη δήλωση, στην χώρα μας κάθε κόμμα, ακόμα και του 3%, εξαντλεί τις πιθανότητας να πάρει αυτοδυναμία. Ο αδέκαστος αριστερός Παναγιώτης Λαφαζάνης έσπευσε να εντάξει στο κόμμα του την ακροδεξιά  πασιονάρια Ραχήλ Μακρή. Καλή κίνηση , η Ραχήλ έχει πολύ κόσμο στη δυτική Μακεδονία και θα φέρει και ομοϊδεάτες της στο μαντρί. Κάποιοι θυμήθηκαν ιστορίες από την εποχή που ο κατατρεγμένος Βασίλης Λεβέντης πούλησε δυο διαδοχικές προσωρινές τηλεοπτικές άδειες. Ε σιγά τώρα, τότε όλοι έτσι έκαναν και κονομούσαν, τουλάχιστον αυτός λέει αλήθειες. Η κυρία Τασία δηλώνει ανερυθρίαστα πως οι πρόσφυγες χάνονται από προσώπου γης, αφού πρώτα λιαστούν στις πλατείες. Ε μα τι να κάνει η κατακουρασμένη υπουργός , να παραδεχτεί πως νέα κυκλώματα τους προωθούν παράνομα στην Βόρεια Ευρώπη?  Ο μέχρι τώρα ασκών χρέη πρωθυπουργού Αλέξης Τσίπρας καταφέρεται μονίμως κατά πάντων, φανερών και αφανών, αν και την ίδια στιγμή λαμβάνει  υποστήριξη από μεγάλα ΜΜΕ, ξεστομίζει τα πιο ασύστολα ψέματα, και καταφεύγει σε διχαστικές και αποσταθεροποιητικές ενέργειες, όπως το δημοψήφισμα και οι συνεχείς Εκλογές, αποσκοπώντας να σκοτίσει την πραγματικότητα. Είναι πάιχτουρας ο μικρός, τους τρέχει όλους, είναι μεγάλος τακτικιστής, και γι αυτό είναι κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό. Όλα λογικά, όλα παραγωγικά, όλα κυνικά αποδεκτά.
Φαντάζομαι πως όποιος έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει μέχρι εδώ έχει αρχίσει να βράζει, συνειδητοποιώντας πόσο χοντρόπετσοι έχουμε γίνει. Η κοινωνία προσλαμβάνει πλέον την πολιτική αντιπαράθεση με όρους ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Μεγάλο τουρνουά οι εκλογές, ντέρμπυ τα ντιμπέιτ πρωτοκλασάτων στελεχών, γκολ οι αναπάντητες εξυπνάδες, τζαρτζαρίσματα και φάουλ οι λεκτικές χοντράδες, αγώνες Β’ κατηγορίας τα πάνελ νέων υποψηφίων, διαδικασία πέναλτι οι συνεντεύξεις πολιτικών αρχηγών, κόουτς ο υπεύθυνος εκλογικού αγώνα, μεταγραφές πολιτικών αντί παικτών. Ο τοξικός Μιθριδατισμό  έχει απονευρώσει τα κοινωνικά αντανακλαστικά, κάνοντας όλη αυτή την παρακμιακή κατάσταση να μοιάζει φυσιολογική. Όλοι οι παλαιοκομματικοί στο παρελθόν επικαλούνταν το ηθικό τους πλεονέκτημα, κάποιο τεκμήριο τεκμήριο πατριωτισμού, μια αδιαπραγμάτευτη ιδεολογική συνέπεια , ξεφτιλίζοντας τους όρους αυτούς. Επιδίωκαν και επιδιώκουν τις διαχωριστικές γραμμές για να μαντρώνουν καλύτερα τα πρόβατα, για να πωρώνουν και να ελέγχουν αποτελεσματικότερα τους «ελεύθερους» ψηφοφόρους. Η κοινωνία εδώ και 30 χρόνια παρακολουθεί ένα παιχνίδι ισχύος κι όχι μια άμιλλα ιδεών και αρχών. Κυριαρχεί ο φωνακλάς, ο μάγκας, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο όμορφος, ο κλαψιάρης, εκείνος που έχει ισχυρούς πάτρωνες. Συμπεριφερόμαστε όπως οι αρχαίοι αυτόχθονες ελλαδίτες, που παρακολουθούσαν παθητικά τις συγκρούσεις ισχυρών φυλών, καταγράφοντας τες θολά στη συλλογική μνήμη σαν Τιτανομαχία. Αφού δε μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να επηρεάσουμε το αποτέλεσμα της μάχης, ας απολαύσουμε το όποιο θέαμα κι ας επιδιώξουμε να είμαστε με το μέρος του νικητή. Που θα πάει, κάτι θα μα κάτσει και σε μάς από τα λάφυρα.

Οι άνθρωποι αυτοί, οι πολιτικάντηδες που μας χρησιμοποιούν σαν πιόνια στο παιχνίδι τους δεν είναι υπερφυσικοί Τιτάνες, επειδή απλούστατα αντλούν τη δύναμη τους από εμάς, από την ψήφο μας κι από την εισφορά μας στο Δημόσιο ταμείο. Οι διαχωριστικές γραμμές τους δε μας αφορούν, τα κουτοπόνηρα τεχνάσματα τους δεν εκπληρώνουν εθνικούς στόχους, τα στείρα ιδεολογήματα τους δεν μπορούν πια να μας εκφράσουν. Κάθε υγιής κοινωνία παράγει θετικό αποτέλεσμα μόνο όταν κινείται συντεταγμένη προς έναν κοινό σκοπό, αποδεχόμενη θεμελιώδεις αλήθειες.  Ας βάλουμε επιτέλους στο μυαλό μας αυτή την πραγματικότητα, κι ας αξιοποιήσουμε ξανά την έμφυτη επαγωγική σκέψη μας ώστε  να δούμε την ουσία κι όχι τη λεζάντα, επιλέγοντας έτσι  τον ψύχραιμο, έντιμο ρεαλισμό αντί τον ανέξοδο, φλύαρο συναισθηματισμό. Ας λειτουργήσουμε κάποτε σαν ψυχροί χρησιμοθήρες βορειοευρωπαίοι, θα μας οδηγήσει στο να ξεκολλήσουμε από την θνησιγενή στασιμότητα μας και ίσως διαπιστώσουμε πως αυτή η προσέγγιση μας ταιριάζει καλύτερα. Είναι αστείο σήμερα να κοντεύουμε να ξεφορτωθούμε τους παλιούς ψεύτες, και να καταπίνουμε αμάσητα όσα μας λέει ένας ακόμη μεγαλύτερος ψεύτης, μόνο και μόνο επειδή ισχυρίζεται μελαγχολικά πως η δική του αλήθεια είναι η…αληθινή.