Όλοι μας, περπατώντας στο δρόμο, σίγουρα σκεφτόμαστε συχνά πόσο θυμίζει η σημερινή Ελλάδα κάποια χώρα του παλιού Ανατολικού Μπλοκ, λίγο μετά την πτώση του Τείχους και την διάλυση της ΕΣΣΔ. Κλειστά μαγαζιά, άβαφα κτίρια, παρατημένες αποθήκες κι εργοστάσια, παλιά αυτοκίνητα συνθέτουν ένα τοπίο που, πριν είκοσι χρόνια, εμείς οι Βορειοελλαδίτες θα ονομάζαμε υποτιμητικά «Βαλκανικό». Και η εγκατάλειψη είναι σαφώς εμφανέστερη σε αυτό που ονομάζουμε δημόσιο χώρο. Οι δρόμοι ρημαγμένοι, ασυντήρητοι, γεμάτοι λακκούβες και σκουπίδια. Τα αστικά λεωφορεία και τα απορριμματοφόρα βγάζουν καπνό ντουμάνι. Τα ασθενοφόρα σαράβαλα κι αυτά. Ακινητοποιημένα όπως και τα περιπολικά, ενώ η εγκληματικότητα καλά κρατεί. Η Πολεμική Αεροπορία δεν πολυπετάει, λόγω ελλείψεων σε ανταλλακτικά. Κι ο Στρατός και το Ναυτικό πασχίζουν στα «ανύπαρκτα» σύνορα χωρίς καύσιμα. Οι χωματερές δε λένε να κλείσουν εδώ και τόσα χρόνια. Στα σχολεία δεν υπάρχει χαρτί για εκτυπωτές, κι αναζητούνται χορηγοί για μονώσεις. Στα νοσοκομεία γάζες, οροί κι άλλα στοιχειώδη λείπουν, ο δε πανάκριβος εξοπλισμός δεν επισκευάζεται. Τα αρδευτικά έργα πλημυρίζουν κάθε τόσο. Τα φώτα στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους δεν ανάβουν, διαγραμμίσεις δεν φαίνονται, τα χόρτα κρύβουν τις σπασμένες μπαριέρες και πινακίδες. Δεν υπάρχει δημόσιο κτίριο σε καλή κατάσταση. Πολύτιμες οδικές και σιδηροδρομικές υποδομές υπό εκτέλεση έχουν σταματήσει, ή κατασκευάζονται με ρυθμό σαλιγκαριού. Η αναγκαία κάρτα πολίτη μεταφέρεται συνεχώς στις καλένδες. Εν έτει 2015 οι δημοτικοί αστυνομικοί κόβουν ακόμη κλίσεις με μπλοκάκια αντί με PDAs. Οι γραμματείες των δικαστηρίων, τα αρχεία, τα υποθηκοφυλακεία εξακολουθούν να λειτουργούν με ελάχιστη μηχανογράφηση. Οι υπαίθριοι αρχαιολογικοί χώροι σε κακά χάλια, χωρίς φύλακες.
Δε πειράζει όμως, έχουμε ακόμη και σήμερα μπόλικους υπεράριθμους υπαλλήλους στις υπεράριθμες διευθύνσεις των ΟΤΑ, μπόλικους στρατηγούς/ναυάρχους/πτεράρχους, μπόλικους γυμναστές, μπόλικους διευθυντές κλινικών και διοικητές νοσοκομείων, μπόλικα ΤΕΙ χωρίς φοιτητές, μπόλικη «Δημόσια ενημέρωση», μπόλικες κρατικές/δημοτικές/στρατιωτικές ορχήστρες, μπόλικους αστυνομικούς δεσμευμένους σε γραφεία και πολιτικούς, μπόλικους χρυσοφορεμένους μητροπολίτες, μπόλικους ερευνητικούς, αναπτυξιακούς και πολιτιστικούς οργανισμούς άνευ αντικειμένου, μπόλικους νομικούς και τεχνικούς συμβούλους, μπόλικους συνταξιούχους χωρίς εισφορές, μπόλικες καταπατημένες «ελεύθερες» παραλίες, μπόλικα μεγαλοπρεπή ολυμπιακά ακίνητα, μπόλικες επαπειλούμενες κυήσεις εκπαιδευτικών, μπόλικα περιττά στρατόπεδα, μπόλικα χορταριασμένα αρχαία ερείπια, μπόλικα άδεια θέατρα, μπόλικους διοικητικούς κρατικούς υπαλλήλους που ξεκίνησαν την…σταδιοδρομία τους εκτός ΑΣΕΠ, ως συμβασιούχοι κλητήρες, τεχνίτες, καθαρίστριες, σκουπιδιάρηδες και ανελίχθηκαν κατόπιν σε βολεμένους καρεκλοκένταυρους, πάντα χάρη στην γενναιοδωρία των εκάστοτε κυβερνώντων.
Δε φτάνει που με την υπερφορολόγηση έχουν καταστρέψει τις ζωές και τις δουλειές των ιδιωτών, οι κυβερνώντες έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια στην μοίρα τους και όλες τις κρατικές υποδομές, ένα σύνολο εξοπλισμού και τεχνικών έργων τα οποία κόστισαν στους φορολογούμενους, σε όλους τους φορολογούμενους, εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Υψηλότατης αξίας υλικό δυναμικό που απλούστατα δεν θα μπορεί να ξαναποκτηθεί για πολλές δεκαετίες, η δε απαξίωση του θα επιτείνει και θα παρατείνει την ερημοποίηση της χώρας και θα θέσει σε πρόσθετο κίνδυνο την εθνική ασφάλεια, την δημόσια υγεία και την κοινωνική ειρήνη. Με πόσο ασυνείδητους, με πόσο άσχετους πολιτικάντηδες έχουμε να κάνουμε τέλος πάντων? Πότε επιτέλους θα κατανοήσουν πως το Δημόσιο δεν δαπανά μόνο σε μισθοδοσία και συντάξεις, μα και σε αναγκαία συντήρηση, σε ανανέωση και σε επενδύσεις παγίων στοιχείων, ώστε αυτό να μπορεί να λειτουργεί όπως πρέπει? Να λειτουργεί δηλαδή στην υπηρεσία των πολιτών, καλύπτοντας βασικά τις ανάγκες τους και όχι τις ανάγκες των κρατικών υπαλλήλων? Η αδιαμφισβήτητη κατάρρευση των δημόσιων υποδομών, συνδυασμένη με την φυγή νέων επιστημόνων υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας περισσότερο από κάθε άλλο φαινόμενο της διανυόμενης ύφεσης, και όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Διαπιστώσεις, διαπιστώσεις και πάλι διαπιστώσεις, κάποιοι θα έχετε σκεφτεί ως τώρα. Θα αναρωτιέστε κιόλας ποια είναι η προτεινόμενη λύση για όλη αυτήν την ζοφερή περιγραφή. Λοιπόν, η μόνη λύση που εξακολουθώ να βλέπω είναι το να αφήσουν επιτέλους οι πάσης αποχρώσεως Ευρωπαϊστές τις ομφαλοσκοπήσεις, να αναγνωρίσουν τις όποιες κυβερνητικές ευθύνες τους και να μεταφέρουν πλεόν τον δημόσιο διάλογο εκεί που πρέπει, στα απολύτως υπαρκτά προβλήματα, κι όχι εκεί που θέλουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε θεωρίες, συμβολισμούς και ανούσια επικοινωνία. Έτσι, ή οι κυβερνώντες θα αναγκαστούν να δώσουν χρήσιμες και εφαρμόσιμες λύσεις, έξω από την αποτυχημένη κρατικίστικη λογική, ή θα σηκωθούν να φύγουν. Μπορούμε εμείς οι μονίμως ανήσυχοι να κάνουμε κάτι άλλο?