Τα γεγονότα στην σφαίρα του άμεσα πραγματικού βαίνουν προς διευθέτηση: Η Βόρεια Μακεδονία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και σύντομα στην ΕΕ, κάτι που έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε. Με βάση την μεταβατική συμφωνία θα εντάσσετο σαν ΠΓΔΜ και ο υπόλοιπος κόσμος πλην Ελλάδας θα εξακολουθούσε να την ονομάζει Μακεδονία. Ίσως κάποια εικόνα της Παναγίας (μεγάλη η χάρη της) δακρύσει, αλλά τίποτα δεν αλλάζει.
Παράλληλα οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα έχουν δρομολογηθεί: Αποκριές, Τριώδιο, Πάσχα, Μικροαστικά γονικά χτυποκάρδια για τις Εισαγωγικές Εξετάσεις, μπάνια του λαού, επιστροφή στα θρανία και καθυστερήσεις στην διανομή σχολικών βιβλίων, ανεπαρκείς βρεφονηπιακοί σταθμοί, ομιλίες στην ΔΕΘ, και εκλογές μπαλαντέρ που παίζει από αύριο ως τον Οκτώβριο. Τηλεοπτική σειρά σε επανάληψη δηλαδή χωρίς κινδύνους για μια χώρα που επιβίωσε ενός “κουρασμένου” πρωθυπουργού, του κ. Βαρουφάκη και της κ. Κωνσταντοπούλου. Κοινώς ειπείν κάτι λίγα μεροκάματα σε βουλευτικές αποζημιώσεις και ανανέωση του συμβολαίου για μερικούς ταγούς του Έθνους το “διακύβευμα” που λένε και στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Θα μπορούσαν όλα να γίνουν πιο ψύχραιμα λοιπόν. Αντιθέτως όμως η αντιπολίτευση (περιλαμβανομένου και του προβληματικού κυβερνητικού εταίρου) πλην θραύσματος του Ποταμιού βγήκε στα κεραμίδια και κληροδότησε τεράστιους εθνικούς κινδύνους για την χώρα. Η αφροσύνη τους ανακίνησε ζητήματα με μακράν ημερομηνία λήξεως.
Το γλωσσικό ζήτημα ήδη λυμένο στον ΟΗΕ (εδώ και 25 χρόνια) και η ονομασία της ιθαγένειας προστατευόμενη από τη διακήρυξη του Ελσίνκι. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε το “Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική”, που αποτελεί και τον πραγματικό πυρήνα της υστερίας.
Επειδή σαφέστατα η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας εκτείνεται πέραν των Ελληνικών συνόρων, το σύνθημα αυτό είτε ακυρώνει την Μακεδονία σαν γεωγραφικό προσδιορισμό και την αναδεικνύει σε Εθνική ταυτότητα, είτε εισαγάγει έναν Μακεδονικό Μεγαλοϊδεατισμό που αντίκειται στα θεμέλια και τις διακηρύξεις της Ελληνικής Δημοκρατίας. Και οι δύο εκδοχές είναι εθνικά καταστροφικές.
Η μεν ανάδειξη της Μακεδονίας σε εθνική ταυτότητα αυτόματα υποβαθμίζει την Ελληνική ταυτότητα της εντός επικρατείας μας Μακεδονίας. Επειδή κανένας δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι “η Ελλάδα είναι Μακεδονική” μονοσήμαντη εναπομείνασα ερμηνεία είναι η “διπλή” εθνική ταυτότητα στον μεγάλο κορμό της Βόρειας Ελλάδας. Κάτι τέτοιο αποτελεί δυναμίτη στα θεμέλια ενός εθνικού κράτους. Και αν δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι έτσι υποβαθμίζεται η Ελληνική Εθνική ταυτότητα, σκεφτείτε ότι δίπλα από την Μακεδονία είναι η Θράκη με υπάρχουσα και προστατευόμενη από Διεθνή συνθήκη Μουσουλμανική μειονότητα που εξ η ανατολών γείτων δεν χάνει ευκαιρία να την αναφέρει σαν Τουρκική μειονότητα. Ανοίγουμε δηλαδή με τα χέρια μας τους ασκούς του Αιόλου.
Η δε ερμηνεία του Μακεδονικού Μεγαλοϊδεατισμού, όσο ακραία λογικά και αν φαίνεται έχει εκφραστεί ήδη με την συμμετοχή “Ελλήνων” στις επιχειρήσεις Σέρβων εθνικιστών στην Σφαγή της Σρεμπρένιτσα και άλλα λιγότερο γνωστά γεγονότα. Μικρό φαινόμενο αλλά με βαθιές ρίζες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας οδηγήσει σε εθνικές τραγωδίες
Δεδομένης της Εθνικής μας υποχρέωσης να συνδράμουμε για μία δίκαιη λύση στην Κύπρο καθώς και της ζωτικής μας ανάγκης να αποτρέψουμε τις διαχρονικές προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, οφείλουμε σαν χώρα να έχουμε μία ξεκάθαρη εμμονή στους Διεθνείς Θεσμούς. Η κουτοπόνηρη αλαζονεία της χώρας μας στο Μακεδονικό υπονομεύει αυτή την εικόνα και την φερεγγυότητα της χώρας. Ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε πριν να “παίρνουμε την Πατρίδα στα χέρια μας”.