Ο Κος Γιάννης Μυλόπουλος πέρασε ήδη στα παραλειπόμενα της 7ης κρατικής χρεοκοπίας ως ο πρύτανης με τη χρυσή τουαλέτα, αξίας 30.000 ευρώ για όσους έχουμε μνήμη.
Ο τύπος αυτός, όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο, ανάρτησε στις 19 Μαρτίου το πρωϊ στο twitter το παρακάτω κείμενο:
«Φέρνοντας ο Τσίπρας τον Μητσοτάκη στο δικό του γήπεδο, στο γήπεδο της υπεύθυνης πολιτικής, της σοβαρότητας και της ευθύνης, τον αναγκάζει να παίξει εκτός έδρας, ένα παιχνίδι που δεν το γνωρίζει και δεν το μπορεί»!
Πρόκειται για απεχθές παράδειγμα του θράσους εκείνων που όταν επιχειρούν να το παίξουν σοβαροί, χάνουν την αυθεντικότητά τους που εκφράζεται μόνο στον χώρο της λασπολογίας, του ψέματος, της συκοφαντίας, του διχασμού και της εχθροπάθειας και τελικά αυτογελοιοποιούνται.
Σε αυτούς ανήκουν τόσο ο Κος Μυλόπουλος όσο και ο προστατευόμενός του Κος Τσίπρας.
Τις τελευταίες ημέρες όταν το επικοινωνιακό επιτελείο Τσίπρα διαπίστωσε ότι είναι αδύνατον να αντιπολιτευθεί τον Μητσοτάκη με τις γνωστές γκαιμπελικές μεθόδους του, αποφάσισε να το παίξει «σοβαρότητα και υπευθυνότητα».
Όσοι παρακολουθούμε τα ΣΥΡΙΖΑίικα έντυπα και blogs, βλέπουμε ότι πρόσφατα κατακλύζονται από δεκάδες στρατευμένα «σοβαρά» άρθρα, αναλύσεις και «αποδείξεις» περί ανεπάρκειας των κυβερνητικών μέτρων ενώ αντίστοιχη είναι και η ρητορεία στελεχών του στα τηλεοπτικά πάνελ.
Από αυτό το καρναβάλι των «σοβαρών και υπεύθυνων» δεν λείπουν φυσικά και οι φιγούρες εργαζομένων στην Υγεία που καταγγέλλοντας τα κυβερνητικά μέτρα απαιτούν με ΚουΚουΕδικη φιλολαϊκότητα «να δοθούν χρήματα στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και όχι στις επιχειρήσεις και στις τράπεζες»!
ΛΕΦΤΑΓΙΑ-ΤΗΝΥ-ΓΕΙΑ ΚΑΙΟΧΙ ΓΙΑΤΟ-ΝΑΤΟ!
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;
Από τις πρώτες ημέρες που ξέσπασε η διπλή κρίση στην συνοριακή απειλή και στην δημόσια υγεία η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πήραν αποφάσεις.
Δεν θα είναι δίκαιος όποιος υποστηρίξει ότι, ανεξάρτητα από την συμφωνία ή διαφωνία του με αυτές, μερική ή γενικότερη, έχουν όλες έντονο το προσωπικό στίγμα του πρωθυπουργού.
Όσο και αν αυτό είναι αυτονόητο στο έντονα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας, οι αποφάσεις των κυβερνήσεων σε κανονικές συνθήκες διαχέονται στα διάφορα Υπουργεία ενώ στις έκτακτες συνθήκες διπλής κρίσης που ζούμε η ανάγκη ταχύτατων αποφάσεων έφερε έντονη την πρωθυπουργική σφραγίδα.
Ο ρόλος του πρωθυπουργού φορτίστηκε και φωτίστηκε λόγω των έκτακτων συνθηκών.
Φορτίστηκε όταν μπαίνοντας μπροστά, ανέβασε την ταχύτητα του Κράτους ώστε να μην το κρατήσει πίσω η κληρονομημένη από την περίοδο Τσίπρα δύναμη της αδράνειας.
Φωτίστηκε όταν λειτουργώντας όλο αυτό το διάστημα με αυστηρή θεσμική προσήλωση, έστειλε σε κάθε Έλληνα πολίτη το μήνυμα ότι οι θεσμοί όχι μόνο δεν είναι εμπόδια, όπως διαλαλούσε ο προκάτοχός του, αλλά αντίθετα είναι προϋποθέσεις γρήγορων και αποτελεσματικών απαντήσεων του Κράτους στα προβλήματα που η διπλή κρίση έθεσε.
Σε αυτές τις δύο ανάγκες ανταποκρίθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με υποδειγματικά «δυτικό» ηγετικό προφίλ.
Οι κρατικοί μηχανισμοί αλλά και η κοινωνία ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες της διπλής κρίσης, επειδή η πειστικότητα της πρωθυπουργικής παρουσίας βασίστηκε στο διπλό θεμέλιο θεσμικότητας και λογικής.
Ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, υγειονομικό σύστημα και πολίτες είδαμε και νοιώσαμε την πρωθυπουργική παρουσία ως θεσμική υπεράσπιση και προστασία των υπέρτερων αγαθών της εδαφικής ακεραιότητας και της ανθρώπινης ζωής.
Ως υπεροχή του «Νόμου της Πόλεως».
Επιδοκιμάσαμε καθολικά την ορθολογική πρωθυπουργική αντίδραση στην Ερντογανική επιθετικότητα, στην εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου, αλλά και στην ιδεοληπτική προσφυγολαγνεία που κατέληξε σε εμπόριο ανθρωπιάς και, έστω αθέλητη, βοήθεια στην Τουρκική προπαγάνδα.
Αποφασίσαμε να συνταχθούμε και να πειθαρχήσουμε στις συμβουλές των επιστημόνων και στα κυβερνητικά μέτρα διαπιστώνοντας την χωρίς «ναιμεναλλά» πρωθυπουργική απόφαση να θέσει πάνω απ? όλα την προστασία της ανθρώπινης ζωής μη διστάζοντας να συγκρουσθεί με ομάδες δύναμης και συμφερόντων.
Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αναγνωρίζει πια το αποτελεσματικό όσο και θεσμικό/δημοκρατικό «παρών» του Κυριάκου Μητσοτάκη στην διπλή κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΤσιπροΜυλόπουλοι πέρασαν από μία φάση αμηχανίας στην επίθεση αμφισβήτησης των πάντων αλλά αυτή τη φορά… με σοβαρότητα, αφού η προηγούμενη φορά ήταν η φαιδρότητα της σκευωρίας NOVARTIS.
Τους τρομάζουν τα μηνύματα ότι χάνουν πια οριστικά το παιχνίδι.
Αλλά αδυνατώντας ν? αλλάξουν το εχθροπαθές πολιτικό τους DNA είναι πια καταδικασμένοι να ζήσουν μεγαλύτερη αυτογελοιοποίηση όσο θα προσπαθούν να παίξουν ρόλους σοβαρών και υπεύθυνων, ρόλους που δεν τους ταιριάζουν.
Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα προϋποθέτουν πίστη στη Δημοκρατία και αυτή είναι αποδεδειγμένα πια στο κόμμα των ΤσιπροΜυλόπουλων είδος εν ανεπαρκεία.