Αριστερά ο πίνακας, λευκός κι αμόλυντος
Δεξιά η βιβλιοθήκη, όμορφη κι ανέγγιχτη, ως φαίνεται
Και μπροστά, ο ή η λουστραρισμένος/η, δάσκαλος ή δασκάλα
Σε ένα απολύτως ανούσιο μάθημα…
Υπνωτικό μέχρι τρέλας…
Αυτή είναι η παιδεία που γουστάρει το υπουργείο της παιδείας και η κατηχούμενη κόρη, του καθηγητή μας…
Καλό πραμα η σκαλωμαρία, αλλα μέχρι σε ένα ορισμένο σημείο…
Κυρά μου πλουσιο κόρη, η παιδεία της δεκαετίας του εξήντα, δεν είναι για τα παιδιά μας…
Κι ερχόμαστε στο ζητούμενο…
Δεκάδες, εκατοντάδες, μπορεί και πιο πολλοί/ες δάσκαλοι και δασκάλες, δίνουν μάχη καθημερινά για να πλουτίσουν τα παιδιά τους, με γνώσεις, εμπειρίες και καλή διάθεση, για την ανάγνωση, την πρόοδο και την εξέλιξη…
Δίνουν μάχη, σε συνθήκες άνυδρες και δύσκολες…Γιατι τα παιδιά στην επαρχία, δεν εχουν ταμπλετ και κινητά πολυτελείας… Προσπαθούν με κινητά γονιών ή θείων ή φίλων, να συμμετάσχουν, όσο γίνεται πιο δημιουργικά, στο εκπληκτικό γίγνεσθαι, που οργανώνει, η άλλη Ελλάδα, της μέγιστης δυνατής προσπάθειας και της μάχης, με το θηρίο της αμάθειας και φυσικά της αδράνειας…
Γεμίζουν γνώσεις, βιωματικές και ισχυρές βάσεις μακριά από δεσμεύσεις και δογματικές εμμονές, του προγράμματος και του Υπουργείου χάριν παιδιάς, που έλεγε και ο σχωρεμένος ο Γιάννης Καλαϊτζής…
Κοντά σε όλα τούτα που λέτε ότι θα δαπανήσετε για όλα τα υπόλοιπα, δώστε και πέντα δέκα εκατομμύρια, απ αυτά που θα εξοικονομηθούν από τις παράδες απάτη, των μεταφορικών των μαθητών, σε ολη την Ελλαδα, για να πάρετε στα παιδιά ιδίως της επαρχίας και των μικρών χωριών, από ένα ταμπλετ για να σας ευγνωμονούν και οι γονείς τους και αυτά τα εκπληκτικά παιδιά, τη νέας Ελλάδας…