Το ελληνικό κράτος έχει τις χαμηλότερες επενδύσεις στην Ευρώπη. Μόλις τις μισές από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Γιατί; Γιατί είναι ακραία φαύλο κι υποκριτικό.
Έχει διευκολύνει την οικοδόμηση κι αφήνει ανενόχλητα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα στις παραλίες του, εκατοντάδες ανεξέλεγκτες χωματερές, εκατοντάδες εκατομμύρια πολεοδομικές παραβάσεις κ.λπ. Είναι επίσης πρωταθλητής στη διαφθορά. Το λένε οι διεθνείς δείκτες και οι πολίτες στις έρευνες κοινής γνώμης που επί χρόνια επιβεβαιώνουν ότι κάθε χρόνο λαδώνουν εκατοντάδες χιλιάδες φορές στο δημόσιο. Τα λαδώματα αυτά το κράτος ποτέ δεν τα έχει διερευνήσει συστηματικά. Είναι κυριολεκτικά πιο πιθανό να κερδίσει ένας διεφθαρμένος το λαχείο παρά να υποστεί οποιαδήποτε κύρωση.
Πως αντιδρά λοιπόν αυτό το κράτος όποτε σε κάποια περιοχή εμφανίζεται μια σοβαρή επένδυση; Όλα τα συστήματα της τοπικής διαφθοράς, φαυλότητας ή ανικανότητας, που πρωταγωνιστούν δια πράξεων ή παραλείψεων στην πραγματικότητα που περιέγραψα, ξαφνικά ξεχειλίζουν από περιβαλλοντική ευαισθησία και ιερή μανία προστασίας των δημοσίων αγαθών. Οι ίδιοι που έχουν το αυθαίρετο με τα ελενίτ πάνω σε δημόσια δασική γη και βρωμίζουν την παραλία (και το κράτος που επί δεκαετίες ολα αυτά τα ευλογεί), ξαφνικά αρχίζουν να ψειρίζουν την επένδυση σαν βρώμικη μαϊμού. Να οι καθυστερήσεις, να οι αιτήσεις αναστολών, να η άδεια για περίφραξη που κάνει δυο χρόνια να βγει, να το Βασιλικό Διάταγμα που ξεθάβει ο γραφειοκράτης. Πόσα από αυτά αποτελούν γνήσιο ενδιαφέρον ή κόμπλεξ φθόνου και πόσα κυκλώματα τοπικών εκβιαστών θα σας γελάσω. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.
Το βέβαιο είναι ότι το σύστημα αυτό διώχνει τις επενδύσεις και καταδικάζει τη χώρα στη φτώχεια, την ανεργία και τη μετανάστευση. Γιατί τώρα πλέον τα δανεικά κι αγύριστα τελείωσαν. Κανείς δεν θα μας δανείσει πλέον για να καταναλώνουμε για πολλές δεκαετίες. Ούτε σεντ. Συνεπώς θα ζούμε με όσα παράγουμε. Κι όσο το άχρηστο και διεφθαρμένο κράτος κι οι προστατευόμενες του συντεχνίες και συμμορίες διώχνουν τις επενδύσεις, τόσο η παραγωγική ικανότητα της χώρας (τεχνικά ονομάζεται αποεπένδυση λόγω αποσβέσεων) θα περιορίζεται, τόσο η φτώχεια θα αυξάνεται κι η δυστυχία θα εμπεδώνεται. Αν η νοοτροπία αυτή, που υπήρχε λίγο πολύ σε τμήματα όλων των κομμάτων, των ΜΜΕ, του δημοσίου, της επιχειρηματικότητας κ.λπ. και τώρα προνομιακά εκφράζεται από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν ηττηθεί πολιτικά -τόσο στο συνολικό πολιτικό αποτέλεσμα όσο και στην ανθρωπογεωγραφία στο εσωτερικό των πολιτικών σχηματισμών-, η χώρα δεν θα ανακάμψει πραγματικά ποτέ.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα και τολμώ να πω η ελπίδα της επόμενης πολιτικής περιόδου.
liberal.gr