Η είδηση ότι μια γυναίκα ξεψύχησε περιμένοντας -μάταια- να βρεθεί κρεβάτι στην εντατική μας θύμισε ότι η ανθρωπιστική κρίση, σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τον καιρό των αντιμνημονιακών του αγώνων, όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά βαθαίνει. Η οικονομική καταστροφή που συντελέστηκε τον τελευταίο χρόνο αθροίζεται με την υποβάθμιση της λειτουργίας του κράτους δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα παρακμής και διάλυσης.
Η άγονη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και οι δήθεν μεταρρυθμιστικές ασκήσεις των υπουργών ίσως είναι πολύ μικρότερες αποτυχίες μπροστά στη μεγάλη εικόνα μιας διακυβέρνησης μηδενικών αποτελεσμάτων, χαμηλής αισθητικής και κάκιστης ποιότητας. Για να λειτουργήσει το κράτος, ειδικά το κράτος πρόνοιας, χρειάζονται πολύ περισσότερα από διορισμούς συγγενών και κομματικών φίλων. Και η αξιοπρέπεια του λαού δεν διασφαλίζεται με ρητορείες ούτε με τηλεοπτικούς ηρωισμούς, αλλά με πολιτικές και σχέδιο.