Στις 25 Ιουνίου 2023 ολοκληρώθηκε μία διαρκής προεκλογική περίοδος, η οποία διήρκεσε τουλάχιστον τρία χρόνια. Λίγους μήνες μετά τις εκλογές του 2019, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ άρχιζε μία νέα περίοδος τοξικότητας, διχασμού, ψευδών ειδήσεων, διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και άρνησης αποδοχής κάθε σωστής απόφασης της κυβέρνησης.

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Ήσαν κι’ αυτοί μια κάποια λύση.

Κι’ όμως, έχουμε πολλά να κάνουμε και πολλά θέματα, με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθούμε. Είναι ο έλεγχος της κυβέρνησης στην υλοποίηση των νόμων, που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά δεν μπόρεσε να εφαρμόσει. Είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες πρέπει να έλθουν στη Βουλή και αφορούν στα θέματα προτεραιότητας του πρωθυπουργού. Είναι οι διορθώσεις αστοχιών, οι οποίες όμως δεν αναφέρονται στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Είναι οι αναθεωρήσεις άρθρων του Συντάγματος. Είναι όλα αυτά, που συζητούνται, προτείνονται τα τελευταία χρόνια, αλλά και αυτά, που θα φέρουν την Ελλάδα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και πάλι.

Τέλος, ακούγοντας το τραγούδι «Κεμάλ» (Γκάτσος – Χατζηδάκης) και ιδιαιτέρως την έσχατη φράση «αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα Κεμάλ», σκέφτομαι ότι αυτός ο κόσμος θα αλλάξει μόνον όταν αλλάξουμε εμείς. Δηλαδή, όταν αποκτήσουμε την ωριμότητα να παραδεχόμαστε τα λάθη μας δημοσίως και να τα διορθώνουμε. Όταν μάθουμε να ζητάμε συγγνώμη για τις αβελτηρίες μας. Τότε θα υπάρχει ελπίδα.