Έφυγε μια σπάνια, ευγενική, ηγετική πολιτική φυσιογνωμία για την χώρα μας…
Ενημερωμένος, βιβλιοφάγος, σινεφίλ, με άποψη για ρεύματα, ιδέες, κινήματα, που είχε σε βάθος μελετήσει.
Ήταν από τους πρώτους που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον ακραίο λαϊκισμό, την τοξικότητα, τις πελατειακές αντιλήψεις και όλες τις διαχρονικές ιδεοληψίες της χώρας, που τέμνουν, ακόμη και σήμερα, οριζοντίως όλους τους πολιτικούς χώρους.
Αυτή είναι η Ελλάδα, με τις διαφορετικές μορφές της…
Η Ελλάδα της προόδου, της εξωστρέφειας, του ευρωπαϊσμού, της προόδου και της θεσμικής κατοχύρωσης της Δημοκρατίας και οι άλλες αυτές της λαϊκίστικης μισαλλοδοξίας, των μύθων ενίσχυσης της πατριδοκαπηλίας, των αριστερόστροφων βερμπαλισμών και της παράφρασης της πραγματικότητας σε ένα πέλαγος συνωμοσιολογιών…
Τώρα πλέον μας μένουν τα βιβλία του, ως οδηγός και η πολιτική του δράση, ως παράδειγμα...
Εκπροσώπησε και δίδαξε το "μέτρο", τον πατριωτισμό της ευθύνης και την αξία για μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς στη πολιτική.
Κατάφερε, σε μια χώρα με κυρίαρχη την βαλκανική νοοτροπία και τον εύκολο λαϊκίστικο βερμπαλισμό, να ολοκληρώσει προσπάθειες “εμβολιασμού” της πολιτικής μας σκέψης και λειτουργίας, με χαρακτηριστικά σοσιαλδημοκρατικής αντίληψης, κουλτούρας ξένης στην ελληνική πολιτική ζωή...
Η προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας αλλά και της κοινωνίας, με ισχυρούς διακομματικούς αντιπάλους, όπου τις περισσότερες φορές προερχόταν και από το το ίδιο του το κόμμα, βρήκε “ικανή” υποστήριξη από την κοινωνία των πολιτών και τις ενεργείς της δυνάμεις (ΟΠΕΚ).
Πρότυπο πρωθυπουργού, τουλάχιστον, σε ό, τι αφορά την ακεραιότητα του, σε προσωπικό επίπεδο...
Γέννημα και δημιούργημα μιας συγκεκριμένης εποχής που την σφράγισε με την διακυβέρνησή του.
Άσκησε λαϊκή πολιτική χωρίς λαϊκισμό.
Εξέφρασε και συσπείρωσε, σε δύσκολες στιγμές, τις δυνάμεις του εκσυγχρονισμού με κοινωνικό πρόσημο, για να υλοποιήσει ένα πολιτικό πρόγραμμα στο επίπεδο των υποδομών, αντίστοιχο του Τρικούπη, και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής βάζοντας τη χώρα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, μαζί με την Κύπρο.
Αναζήτησε, στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, την επίλυση των όποιων εθνικών εκκρεμοτήτων. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός αποτέλεσε τη μεθοδολογική του πυξίδα για τον προσανατολισμό της χώρας στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Επεδίωξε να θέσει τις βάσεις ενός σύγχρονου κράτους πρόνοιας και παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, όπως πρεσβεύει η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη, αντί των “επιδομάτων” που υιοθετεί η πολιτική που την ονομάζουν της “προσωπικής ευθύνης”...
Αντιπαρατέθηκε, με την πλούσια βιβλιογραφία του αλλά και την πολιτική πράξη, στη θεωρία των καιρών που ήθελε “… το τέλος της ιστορίας…”. Θεωρούσε ως υπαρκτή την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση, την ευρύτερη Αριστερά- Κεντροαριστερά και την Δεξιά ως κάτι το “σαφές και πραγματικό”, που δεν έπρεπε να αγνοήσουμε, χωρίς όμως διχαστικές απλουστεύσεις και μανιχαϊσμούς.
Στην οκταετία διακυβέρνησης του αείμνηστου αυτού ηγέτη, η Ελλάδα κατέκτησε την μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων στην ιστορία της, σύμφωνα με τον δείκτη Gini. Κατάφερε μείωση του πληθωρισμού και πρωτόγνωρους μεταπολιτευτικά και με διάρκεια ρυθμούς ανάπτυξης και ΑΕΠ.
Μέσα από το προσωπικό παράδειγμα, το ακλόνητο όραμα, την αδιάκοπη προσπάθεια και την εξαιρετική ικανότητα να ιεραρχεί τις προτεραιότητες, κατάφερε να ενώσει την χώρα γύρω από κοινά ιδανικά, μεγάλους στόχους και να μας κάνει, όπως π.χ. με τους ολυμπιακούς αγώνες, αν όχι όλους σίγουρα τη μεγάλη πλειοψηφία, να νοιώσουμε ως υπερήφανοι πολίτες αυτής της χώρας.
Αν συμπεριλάβει κανείς την ακαδημαϊκή του καριέρα και την αντιστασιακή του δράση σε δύσκολους καιρούς, τεκμηριώνεται ο βαθύς σεβασμός για το σύνολο της προσωπικής του στάσης, από τα χρόνια της αντίστασης στη δικτατορία μέχρι τα χρόνια της πρωθυπουργία του και μετά.
Χαίρομαι που η κυβέρνηση αποφάσισε να τιμήσει η χώρα μας τον εκλιπόντα ηγέτη, έτσι όπως του αξίζει και της αξίζει..
Αείμνηστος.
Πηγή: chlomoudisopinion.blogspot.com