Από μικρός, ένιωθα το μεγαλείο του τσικλίμαγκα. Του «μάγκα» που χωρίς κανένα κόστος απολύτως, δήθεν έπαιρνε επάνω του όλη την παρτίδα, «άσε καθαρίζω εγώ».
Τις πιο πολλές φορές, αυτός ο δήθεν τσικλίμαγκας ήταν φλώρος για τα κουτουλίδια.
Με την πρώτη δυσκολία, όχι την ουρά στα σκέλια, αλλά μέσα βαθιά στον πάτο του, την έχωνε, για να μην φαίνεται οτι έχει τέτοια .
Ακριβως έτσι αισθάνθηκα, όταν είδα προχθές τον Πρωθυπουργό της χώρας, ως πλήρως ανενημέρωτο και με έπαρση τσικλίμαγκα, να δηλώνει ότι αναλαμβάνει αυτός προσωπικά, ατομικά, και άνευ εταίρας εντολής, την υπόθεση ασυνόδευτα.
Αυτά είναι 4000 και τα μισά δεν ξέρουν που βρίσκονται, οι αρμόδιες αρχές. Εννοώ δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται και το κατά πόσο είναι ανήλικα ή όχι… Εξαρτιέται σε κάθε περίπτωση, από τη συμπεριφορά του καταγραφέα.
Έχω ένα δάσκαλο, μέντορα, χρόνια τώρα, που με μαθαίνει να αντιμετωπίζω με θάρρος και παρρησία, αυτού του τύπου τις συμπεριφορές και γι αυτό τον ευγνωμονώ.
Προχθές, ξαπλωμένος ανάσκελα, επί του Παπαγεωργίου, με λέει: «αδελφέ βάρδα να βγω να τους πάρει ο διάολος τον πατέρα», κυρίως λόγω της υπόθεσης των ασυνόδευτων, που κυνηγάει χρόνια τώρα με θεούς και δαίμονες, ο Γιώργος Τσιάκαλος, όχι κανένα τσακαλάκι, να τους φέρει σε επαφή με τις οικογένειές τους και φτύνει μαύρο αίμα, για να το καταφέρει.
Εδώ στη Θεσσαλονίκη λοιπόν, αγαπημένοι σωτήρες του ελληνικού έθνους, ταγκαλάκια της ορθοφροσύνης, ένας μεγάλος ευεργέτης, θέλοντας να αντιμετωπίσει το πελώριο κοινωνικό πρόβλημα των ορφανών, έστησε ένα ίδρυμα το Παπάφειο, το οποίο εξυπηρέτησε χιλιάδες επί χιλιάδων, ορφανά επί δεκαετίες. Τώρα παραμένει εκεί, περιμένοντας το μετρό να φτιάξει στάση Παπάφη και να χαρεί το σώψυχό του.
Σε αυτό το πελώριο κτίσμα, που χωράει και τα 4000 ασυνόδευτα, διαφεντεύει ελέω κυρίου, ο Άνθιμος, κυρίως όμως λόγω του ότι κανένας, σε αυτή τη την πόλη, δεν είχε ποτέ τα κότσια να σηκώσει το ανάστημα και μετά να πει, στη άκρια μπάρμπα Άνθιμε, τέρμα τα κόλπα, αρκετά κάλυψες και αυτούς που επιτίθεντο στα πιτσιρίκια, με τρόπο σκαιό και απροκάλυπτο, αλάργα και στην άκρη
Μα… σου… του…. είναι ίδρυμα. ….
Είναι ίδρυμα του οποίου οι σκοποί έχουν από πολλού εξαλειφτεί και άρα επιτρέπεται κάθε μετατροπή του ίδιου του κειμένου του καταπιστεύματος.
Διάφοροι δήθεν νομομαθείς χοροπηδάνε, επειδή οι δικαστές δεν έχουν τα κότσια να μετρηθούν με τις κοινωνικές συνθήκες, που υπάρχουν, αυτού του χαρακτήρα και πρέπει με κάθε τρόπο να βγουν μπροστά και να δώσουν τη μάχη, για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Το Παπάφη ανήκει στη πόλη και στο Δήμο της Θεσσαλονίκης.
Πρώτα και κύρια ανήκει στα ανήλικα ασυνόδευτα, που τον 21ο αιώνα, αυτά βρέθηκαν στη ανάγκη, που ο Ιωάννης Παπάφης με το ίδρυμα του, θέλησε να μαλακώσει τον πόνο της ψυχής τους.
Επομένως, κύριε Πρωθυπουργέ, μην βάζεις άλλους να βγάλουν το φίδι από τη τρύπα. Έλα εσύ αυτοπροσώπως, κάνε τον Άνθιμο στη άκρη, όπως επιβάλλεται, γιατί κάλυψε παιδοτρίβες με τρόπο αήθη και απόδωσε τη δικαιοσύνη που αρμόζει, για να σε χειροκροτήσει όλη η πόλη όρθια.
Και είναι και το Χατζηκυριάκειο στον Πειραιά, και είναι και άλλα ιδρύματα ανθρώπων επιφανών, που αγαπούσαν τον τόπο τους και όχι την αήθεια της όποιας Ασημίνας, που τους έχει όλους καθηλώσει άβουλους άτολμους και άφωνους, για να βλέπουν το πλαδαρό της κώλο.
Ειρήνη Αγαπηδάκη, σε καμιά περίπτωση δεν σε αφορά όλο αυτό που αναφέρω, να έρθει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, να δώσει τη λύση, μην πετάξει το μπαλάκι σε εσάς, γιατί θα περάσει και το ‘ 23 και ακόμη θα συζητάμε, για το αν ο Άνθιμος φοράει κόκκινες κάλτσες ή τσαρούχια.