Δεν γνωρίζω τίποτα για τις υποτιθέμενες σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες ούτε για την καταγγελία ότι ο Υπουργός Υγείας είναι όργανο πολυεθνικών. Δυστυχώς, ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει και διεξάγεται όπως τον ξέραμε πάντα, άρα δεν έχουμε δει κανένα στοιχείο μέχρι στιγμής. Προς το παρόν, μου φαίνεται ανεμικό να χρηματίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση με την τιμή του φτηνού χρόνου ραδιοφωνικής διαφήμισης, και συνωμοσιολογικού επιπέδου τα σενάρια για Υπουργό Υγείας όργανο των Εβραίων.
Αυτό που με απασχολεί εμένα είναι η ελαφρότητα σε ένα θέμα κεφαλαιώδους σημασίας. Και επειδή δεν μου αρέσει η τακτική των ίσων αποστάσεων ασφαλείας, λέω ευθέως ότι επικίνδυνα επιπόλαιη θεωρώ τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Για μια ακόμα φορά, κάνοντας αντιπολίτευση αυτοσκοπού, δεν παίρνει υπόψη του ότι η Δημόσια Υγεία είναι υπερβολικά ευαίσθητο θέμα για να σπεκουλάρει.
Είτε του αρέσει είτε όχι (και αν ποτέ γίνει κυβέρνηση θα του αρέσει σίγουρα) η επικράτηση των γενοσήμων στην αγορά του φαρμάκου σε ποσοστό τουλάχιστον διπλάσιο από αυτό που κατέχουν τώρα είναι και αναπόφευκτη και επιβεβλημένη. Και ως αριστερό κόμμα θα έπρεπε πρώτο να την επιζητεί. Και να ρίχνει το βάρος μόνον στους ελέγχους του ΕΟΦ για την ασφάλεια των γενοσήμων (εγχώριων και εισαγόμενων), τόσο ως προς τη δραστική ουσία όσο και ως προς τα έκδοχα, συμβάλλοντας στην εξοικονόμηση τουλάχιστον άνω των 40% της αξίας των φαρμάκων, υπέρ των ασθενών και των Ταμείων. Ακριβώς όπως κάνουν όλες ανεξαιρέτως οι χώρες της Δύσης, μεταξύ των οποίων αυτήν τη στιγμή κατέχουμε μάλλον την τελευταία θέση στη χρήση γενοσήμων.
Αντ΄ αυτών βρήκε άλλο ένα θέμα Δημόσιας Υγείας να κάνει μανιχαϊστική αντιπολίτευση. Το έχει κάνει και με την κατάσταση στο ΕΣΥ και με τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων και με τον ΕΟΠΥΥ. Δεν μιλάει με όρους βελτίωσης-επιδείνωσης του συστήματος αλλά με όρους ζωής και θανάτου και αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Εξαπολύει διάφορα ανίδεα στελέχη του, με μόνη γνώση για τα θέματα τα κομματικά SMS προς χρήση πάνελ, τα οποία στήνουν ολομέτωπη ισοπεδωτική επίθεση χωρίς προτάσεις, χωρίς εξειδικεύσεις, χωρίς καν γνώση αυτών που πραγματικά πρέπει να καταγγείλουν. Επιθέσεις που συνοψίζονται στο «λαέ, τι να λέμε τώρα, όσο έχουμε μνημόνιο αν αρρωστήσεις κάτσε σπίτι σου και πέθανε μόνος σου, διαφορετικά σε περιμένει ένα δολοφονικό ΕΣΥ, ένας ανύπαρκτος ΕΟΦ, ένας γερμανοτσολιάς ΕΟΠΥΥ».
Δεν καταλαβαίνουν πόσο εγκληματικό είναι να βυθίζουν στην απελπισία ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται σε δύσκολη ή δραματική θέση; Δεν καταλαβαίνουν πως όταν μιλούμε για Δημόσια Υγεία οφείλουμε να είμαστε διπλά προσεκτικοί, καλά προετοιμασμένοι, ακριβείς και φειδωλοί; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο εκμηδενισμός των Υπηρεσιών Υγείας του κράτους σκοτώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών, που οι περισσότεροι δεν έχουν πού αλλού να απευθυνθούν, και η οποία εμπιστοσύνη έχει κατακτηθεί πολύ δύσκολα και εξ ίσου δύσκολα θα επανακτηθεί; Δεν καταλαβαίνουν ότι τη στιγμή που οι ίδιοι θα έρθουν να προτείνουν τα γενόσημα θα απευθύνονται σε έναν πληθυσμό πεισμένο απ΄ τους ίδιους ότι τα γενόσημα δολοφονούν; Και οι οποίοι από σήμερα κιόλας θα πληρώνουν από το υστέρημά τους αχρείαστα ακριβά πρωτότυπα;