Ανοίγει την τεφροδόχο,

η τέφρα απελευθερώνεται

Ευάγγελος Αυδίκος,Η Τέτα

Είναι γνωστό ότι οι έλληνες έχουν κοντή μνήμη,όμως αποδεικνύεται ότι οι πολιτικοί έχουν ‘κοντύτερη ηθική’

Δεν αναφέρομαι στην «κοινώς αποδεκτή στο χώρο της πολιτικής» Αχαριστία,ούτε στην εν-αλλαγή προσωπείων και στις μεταγραφές

Το φαινόμενο που θέλω να επισημάνω σχετίζεται με τα απόνερα της παραίτησης/απόσυρσης του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς δεν θ’αναμιχθώ στα εσωκομματικά μαχαιρώματα ή στις ιδεολογικές πιρουέτες ορισμένων.Όσα θα παραθέσω,αν και προκύπτουν,όπως σε μία αστυνομική ταινία,εκ των υστέρων,στην πραγματικότητα μπορεί να διάβρωναν την εικόνα του Προέδρου εδώ και πολύ καιρό.Αν κι εφόσον υπήρχε σχέδιο φθοράς κι έμμεσης ομηρίας,τότε ή θα έπρεπε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να το αναδείξει και ν΄αποκεφαλίσει’ τους συνωμότες ή οι συνωμότες ήσαν περισσότερο διαπλεκόμενοι απ’όσο θ’άντεχε να παραδεχτεί ένας αριστερός.Αυτό μόνον ο ίδιος το γνωρίζει

Στο πλαίσιο των  παραπάνω υποθέσεων αστυνομικοπολιτικής πλοκής αναρωτιέμαι:

-πώς και γιατί δευτεροκλασάτα ονόματα αναρριχήθηκαν τόσο γρήγορα στην κυβερνητική κλίμακα [μερικοί μάλιστα ‘κατά ζεύγη’];

-πώς τα εχθρικά προς τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα ΜΜΕ,προβάλλουν έντονα και σχεδόν ‘θαυμάζουν’ υποψηφίους;από άλλο κόμμα προέρχονται κι όχι από την τρισκατάρατη Αριστερά;άλλη πολιτική [αρεστή και μη-αριστερή ]θ’ασκήσουν όταν εκλεγούν;

-γιατί ως τροϊκανός εμφανίζεται μόνον ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ οι στενοί συνεργάτες-διαχειριστές των Μνημονίων παρουσιάζονται περίπου σαν «κόκκινοι αντιμνημονιακοί»;

-πόσο αθώες ,σε σχέση με την αποκαθήλωση του Αλέξη Τσίπρα προς όφελος συγκεκριμένης ομαδούλας, ήσαν οι ‘καταστροφικές’για το εκλογικό αποτέλεσμα δηλώσεις πρώην υπουργών;

-πώς είναι δυνατό να χρεώνεται ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα μόνον ο Πρόεδρος κι όχι ο Γραμματέας ή τα Επιτελεία,που τώρα ξεσπαθώνουν για την επανίδρυση[;] του πληγωμένου[ή και προδομένου;]ΣΥΡΙΖΑ;

Θα μπορούσα να διανθίσω το «αστυνομικό» σενάριο και με άλλα πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ ή και με άλλους ρόλους των νυν πρωταγωνιστών.Θα κλείσω όμως αυτό το αυθαίρετο σημείωμα ενός εγκληματολόγου με τη λαϊκή σοφία που λέει ότι «νικητής  είναι αυτός που ξέρει να διαλέγει [και να επιβάλλει;] τον αντίπαλό του»

ΥΓ.’ Ο ηττημένος έχει πάντοτε ένα μειδίαμα σοφίας στα χείλη,

ο νικητής μία αυτάρεσκη φλυαρία’ [Απόστολος Ζώτος, Μπαλκονάκι]