Ισχυρίζονται πολλοί ότι αυτό που εκάστοτε συμβαίνει ήταν και το πιο πιθανό να συμβεί. Η λογική ανάλυση της κατάστασης οδηγούσε στο συμπέρασμα  ότι η χώρα χρειαζόταν μια κυβέρνηση μακράς πνοής  τύπου Μόντι. Στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου οδήγησε ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος αρνήθηκε αυτή την λογική συνεπαγωγή. Και πληρώνει τώρα το μάρμαρο.

.

Ο κύριος λόγος της αστοχίας Σαμαρά είναι ότι δεν κατανόησε ότι η χώρα δεν μπορεί να κινηθεί με όρους προ του 2009. Δηλαδή όταν η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ το 2009, επιδιώκοντας πάση θυσία να αναλάβει την εξουσία και  αυτοδύναμα, (ενώ ο Καραμανλής ζητούσε συνεννόηση) έχει δίκιο. Αλλά μόνο ιστορικά. Το 2009 έχουμε διακοπή της συνέχειας του μεταπολιτευτικού πολιτικού ανταγωνισμού. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει κακό του κεφαλιού του, αλλά δυστυχώς και της χώρας. Είναι, ως εκ τούτου, τέτοια η κρίση στρατηγικής της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας που σίγουρα θα την οδηγήσει σε εξελίξεις ευθύς μετά της εκλογές.

.

Σε άλλες εποχές μια τέτοια κρίση θα είχε φέρει το ΠΑΣΟΚ στα ύψη. Πολλοί μάλιστα αναρωτιούνται; τι κάνει ο Βενιζέλος. Αμ δε. Η κλασσική αντίδραση μηδενικού αθροίσματος που χαρακτήριζε τον πολιτικό ανταγωνισμό της μεταπολίτευσης δεν λειτουργεί. Και να θέλει δεν μπορεί ο Βενιζέλος με τις κλασσικές συνταγές.

.

Αλλά το ίδιο ισχύει με όλες τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, όπως έχουν μάθει,  επενδύουν στον πολιτικό ανταγωνισμό με όρους (πολλές φορές και με κόλπα τύπου Τσίπρα για τις μονοεδρικές) μηδενικού αθροίσματος.

.

Μα οι ανταγωνισμοί όλων με όλους δεν είναι οι σταθεροί κανόνες του πολιτικού παιγνίου;  Η χώρα μας άλλαξε σελίδα αναγκαστικά και  δεν μπορεί πλέον να κυβερνηθεί, δηλαδή απλά να υλοποιούνται οι αποφάσεις της νομοθετικής εξουσίας, χωρίς την σύμπραξη και την συνεννόηση πολλών πολιτικών και κοινωνικών ρευμάτων.

.

Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε πως δεν έγιναν καν στοιχειώδεις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στην τροποποίηση των κανόνων πολιτικού ανταγωνισμού. Επίσης δεν μπόρεσαν να βρουν διέξοδο πολιτικές πρωτοβουλίες  που θα «εισήγαγαν απέξω» ένα νέο ηγεμονικό λόγο  συνεννόησης και εξόδου της χώρας από την κρίση. Αλλά έστω και με  αυτή την κατάσταση δεν θα τα παρατήσουμε.

.

Συμφωνώ με εκείνους τους  αναλυτές που θεωρούν ότι σ αυτή την εκλογική αναμέτρηση η κύρια αντίθεση είναι ανάμεσα στις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου  η με άλλη  ονομασία τις δυνάμεις της δημοκρατικής νομιμότητας ή  της ευρωπαϊκής προοπτικής και εκείνες του αριστεροδεξιού μπλοκ  της ανομίας, της ανοικτής χρεοκοπίας  ή της αναδίπλωσης σε  κρατίδιο τοπαρχών της καθ ημάς Ανατολής. Μάλιστα στις τωρινές ελληνικές συνθήκες αυτό τον περιοριστικό χαρακτήρα έχει πάρει ο ανταγωνισμός προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων.

.

Όμως μια εκλογική στρατηγική για να εκφράσει  αυτή την αντίθεση πρέπει να υπηρετεί όχι τη λογική του μηδενικού αθροίσματος αλλά τη λογική ενίσχυσης του συνταγματικού τόξου ως συνόλου. Είναι ένα δύσκολο σταυρόλεξο. Ιδιαίτερα για τους δύο, όπως πάνε να διαμορφωθούν, πόλους της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Με τις τεράστιες φθορές του μεν τις αριστερές  αγκυλώσεις της δε. Αλλά και τα μικρότερα κόμματα και κινήσεις του χώρου (Δημοκρατική Συμμαχία, Φιλελεύθερους, Οικολόγους κλπ).Βέβαια δεν μπορεί να αφήσει κανείς έξω την Νέα Δημοκρατία παρά το μοναχικό αδιέξοδο δρόμο που ακολουθεί ο Α. Σαμαράς.

.

Μια εκλογική στρατηγική win, win σημαίνει ανάδειξη των προαπαιτούμενων  προβλημάτων της κοινωνίας που οδήγησαν στην κρίση. Και τα προβλήματα αυτά αφορούν . Την επανεγκατάσταση της Δημοκρατικής νομιμότητας και του κράτους δικαίου. Τη  λειτουργία  της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας Την  διακυβέρνηση της χώρας. Ως αναγκαίες προϋποθέσεις νοικοκυρέματος με δικαιοσύνη και εξόδου από την κρίση.

.

Και το αίτημα  είναι, τις λίγες μέρες που απομένουν ως τις εκλογές, οι δυνάμεις που έχουν την ευθύνη να επιβάλλουν αυτή την ατζέντα διάσωσης της χώρας κόντρα στη στείρα λογική μνημόνιο –αντιμνημόνιο που μας εγκλείει σε πλήρες αδιέξοδο.

.

Αν σκεφτούμε λογικά, ως πολίτες, όποιο μικρό ή μεγάλο πολιτικό κόμμα, και του συνταγματικού τόξου, θελήσουμε να ψηφίσουμε  έχουμε περισσότερα αρνητικά να του προσάψουμε από τα θετικά του. Όμως πρέπει να το κάνουμε και να ψηφίσουμε ένα από αυτά. Ας το κάνουμε κινούμενοι μέσα στη λογική του συνταγματικού τόξου ελπίζοντας να εκλεγεί μια πλειοψηφία αποφυγής της καταστροφής  της χώρας.

.

Και μετά τις εκλογές ίσως έτσι διαμορφωθούν, παράλληλα με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, νέες δυνατότητες και ελπίδες.

.

Καλό Πάσχα.

.

Υ.Γ. Είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρεί ένα κόμμα, με εκλογική δύναμη 20 και 25 τοις εκατό- και αν έρθει πρώτο- ότι μπορεί να επιβάλλει επαναλαμβανόμενες εκλογές διατηρώντας το μπόνους των 50 εδρών.