Στο ασφαλιστικό αδιέξοδο συνοψίζονται οι αιτίες της ελληνικής κακοδαιμονίας και το περιεχόμενο της διαγενεακής αδικίας. Η κυβερνητική πρόταση -που δεν έχει ακόμη εγκριθεί από τους πιστωτές- δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα παρά μόνο θα μεταθέσει για κάποιο διάστημα την κορύφωσή του. Το χειρότερο είναι ότι οι συνταξιούχοι που θα πληγούν θα αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους, με τις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας να γίνονται όλο και πιο κακές, όλο και πιο ακριβές. Οχι μόνο αυτό, αλλά θα διαπιστώνουν ότι οι θυσίες τους δεν πρόκειται να βοηθήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους από την ανεργία και την υποαπασχόληση. Επομένως, η υπό συζήτηση μεταρρύθμιση θα είναι ένα ακόμη επεισόδιο (όχι το τελικό) στην πορεία κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων, διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής και διάλυσης του ελληνικού ονείρου της μεταπολίτευσης.