Σε πρόσφατο άρθρο του, ο γνωστός μας Γιόσκα Φίσερ, πρώην- πράσινος -ΥΠΕΞ της Γερμανίας, γράφει ότι στην αναδιάταξη της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, η Δύση  απαντά με νοσταλγία για παλαιότερες μορφές εθνικισμού, που έχουν αποτύχει στο παρελθόν και θα αποτύχουν και στο μέλλον. Αναφέρεται βέβαια στην Ευρωπαϊκή και Αμερικάνικη στροφή στον απομονωτισμό και στην άνοδο των πολιτικών δυνάμεων που εκφράζουν αυτήν την νοσταλγία με την μορφή των λεγόμενων ακροδεξιών –εθνικιστικών δυνάμεων.

Στην Ευρώπη, αυτή η τάση εκδηλώνεται με την αναγκαστική υιοθέτηση από την παραδοσιακή κεντροδεξιά θέσεων που εκφράζουν αυτήν την ‘’νοσταλγική’’ διάθεση και στην σοσιαλδημοκρατία με την μαζική εγκατάλειψή της από τους  παραδοσιακούς  ψηφοφόρους της. Και οι δυο χώροι υπήρξαν οι κινητήριοι μοχλοί της ‘’κοινωνικής Δημοκρατίας’’ (social democracy)-σοσιαλδημοκρατίας, χριστιανοδημοκράτες, συντηρητικοί και φιλελεύθεροι-που οδήγησε την Ευρώπη στην παγίωση της Ειρήνης, της ευημερίας και ανάπτυξης. Σήμερα, αυτοί οι χώροι συρρικνώνονται. Και ιδιαίτερα η σοσιαλδημοκρατία. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα εκλεγεί τον Μάιο της επόμενης χρονιάς μάλλον θα είναι τρίτη ή και τέταρτη δύναμη, όταν αποχωρήσουν οι Εργατικοί του Κόρμπιν λόγω Brexit.

Σε όλη αυτή την ανατροπή, ο Μακρόν δείχνει να αντιστέκεται.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα..

Ομολογώ ότι κι εγώ βρίσκομαι σε νοσταλγική διάθεση. Πίστεψα ότι το επίτευγμα της Ένωσης Κέντρου του 1962, τότε που το πολυδιασπασμένο Κέντρο ενώθηκε και οι προσωπικές πολιτικές των τότε αρχηγών υποχώρησαν, μπορεί να επαναληφθεί και σήμερα. Χαιρέτησα, όπως και πολλοί συνομήλικοί μου, την δημιουργία του ΚΙΝΑΛ. Και συνεχίζω να πιστεύω σε αυτήν. Όμως φαίνεται, την Κυριακή θα δούμε, τι θα αποφασίσει το ‘’Ποτάμι’’ σε σχέση με την μελλοντική πορεία του.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το ΚΙΝΑΛ θα έπρεπε να συνεχίσει ενωμένο, αλλά φαίνεται ότι η συγκατοίκηση δεν  περπατάει, για διάφορους λόγους. Τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα ; Πώς θα αντισταθεί αυτός ο χώρος στην φανερή πλέον στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, να καθυποτάξει τον χώρο της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου;

Η μόνη λύση θα ήταν αν μπορούσε το σύνολο του χώρου προσχωρούσε στο ‘’κίνημα Μακρόν’’. Όλοι ξέρουμε, ότι η απόφαση του Προέδρου της Γαλλίας ήταν να  ανατρέψει την μέχρι τώρα γήρανση της σοσιαλδημοκρατίας ενσωματώνοντάς την στο Κέντρο. Και τα κατάφερε. Τώρα, το πείραμα θέλει να το επεκτείνει στην Ευρώπη με όχημα τις Ευρωεκλογές. Ήδη έχει έναν σύμμαχο στην Ισπανία, τα περισσότερα φιλελεύθερα και ‘’πράσινα’’ κόμματα και πολλοί σοσιαλδημοκράτες θα στοιχηθούν μαζί. Με στόχο, ενσωματώνοντας τις αρχές του- Φιλελεύθερη Δημοκρατία, προσαρμογή στις επιταγές της ψηφιακής εποχής, Παγκοσμιοποίηση και κοινωνικό Κράτος μέσω ανάπτυξης και όχι μέσω υπερχρέωσης-, να δώσει πνοή στην Ευρώπη.

Το ΚΙΝΑΛ, μάλλον δεν σκέφτεται να προσχωρήσει στον δρόμο για αναγέννηση  παραμένοντας στην Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Μήπως το ‘’ΠΟΤΑΜΙ’’ θα μπορούσε να συμβαδίσει με τον Μακρόν; Ο Σταύρος Θεοδωράκης μέσα και από τις προσωπικές του αναρτήσεις φαίνεται ότι εντείνει τις  επαφές του με το ρεύμα Μακρόν.

Η τυχόν αποχώρησή του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ θα είναι μια πράξη υψηλού εκλογικού ρίσκου, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Η μόνη λύση θα ήταν η αναγέννησή του μέσα από τις Ευρωεκλογές.

Για να πετύχει όμως αυτό χρειάζονται γερά νεύρα, διάθεση αυτοθυσίας και μελέτη της επικοινωνιακής πολιτικής του Μακρόν. Ο οποίος χρησιμοποίησε την γλώσσα και την βαθιά γνώση των προβλημάτων με δύναμη, αυτοπεποίθηση Και κυρίως αποφυγή των λαθών που το οδήγησαν από την αρχική του λάμψη, στην σημερινή του συρρίκνωση, που σημαίνει αυτοκριτική όχι για τιμωρία, αλλά για κατανόηση. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα μπορέσει να προσαρμοστεί στην πραγματιστική προσέγγιση του Μακρόν και των ανθρώπων του. Μην ξεχνάμε, ότι οι Ταλιμπάν του εκσυγχρονισμού ενοχλήθηκαν και της αριστεράς, από την συμφιλιωτική του στάση απέναντι στο πιο σκληρό δεξιό κομμάτι της Γαλλικής δεξιάς, δηλαδή την καθολική εκκλησία. Ή ακόμη την στάση του απέναντι στα θέματα μετανάστευσης και αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας από το ισλαμικό ριζοσπαστικοποιημένο στοιχείο . Γενικά, στο όνομα των μεταρρυθμίσεων και των ανατροπών παίρνει πάντα υπόψη του τα στοιχεία της Γαλλικής Ταυτότητας φροντίζοντας να τα συνδέει αρμονικά και όχι πολεμικά.

Βέβαια οι προσεχείς εκλογές θα είναι εκλογές απόλυτης πόλωσης. Το ‘’σκληρό ρόκ’’ επιβάλλεται από ανάγκη στην Ν.Δ. να διατηρήσει την αυτοδυναμία της στις επόμενες εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και κυρίως από αυτά που ακούμε από τον κόσμο που έχει ταπεινωθεί,  καταστραφεί οικονομικά και προσβληθεί,  και από το DNA της αριστεράς. Όμως αυτή η πόλωση, τροφοδοτούμενη κυρίως από την κυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά με τις δεξιές συνιστώσες της, είναι ότι χειρότερο για την εύθραυστη έξοδό μας από τα μνημόνια με χρήματα στα μνημόνια χωρίς χρήματα και χωρίς ανάπτυξη. Μια Ελλάδα που συνεχίζει να καταστρέφει την Εκπαίδευσή της, με φόρους και γραφειοκρατία ανασταλτικούς για μακροχρόνιες επενδύσεις και ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή της Μεσαίας Τάξης, δεν έχει μέλλον παρά μόνο στην παρακμή.

Ας το πουν κάποιοι και ας θυσιαστούν.