Δεν έχω σκοπό να παίξω το ρόλο του εκλογολόγου, αναλύοντας τα αποτελέσματα ή να δώσω συμβουλές σε ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Σκοπεύω όμως να δηλώσω θυμωμένος και εξοργισμένος με την ανοησία που κυκλοφορεί στην κεντροαριστερά, ως να μην έλαβαν το μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι.
Ο Ε. Βενιζέλος αναγγέλλει συνέδριο για την επανασύσταση της Δημοκρατικής Παράταξης, ο Σ. Θεοδωράκης ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού και ο Φ. Κουβέλης συνέδριο για να εξετάσει τα αίτια της ήττας. Και οι τρεις δεν αντελήφθησαν, ως φαίνεται ότι ηττήθηκαν, αφού η μεν Ελιά (ΠΑΣΟΚ +) έλαβε 4,1% λιγότερα από το ποσοστό του 2012, το Ποτάμι δεν έπιασε το στόχο του διψήφιου ποσοστού, που το ίδιο έθεσε, ενώ η ΔΗΜΑΡ εξαϋλώθηκε. Πληροφορούμαι, μάλιστα, ότι ο καθένας εξ αυτών θέλει να είναι το κέντρο του κόσμου, απορρίπτοντας τους άλλους και πιστεύοντας ότι έτσι τα συσπειρώσει όλους εμάς υπό τη σκέπη του. Ας γνωρίζουν ότι οι πολίτες θυμώνουν και, όταν ο θυμός μετατραπεί σε οργή, τους στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για να μην πω στο διάβολο.
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, ακολουθώντας αντίστροφη πορεία από εκείνη που ακολούθησε από το 1974 έως το 1981. Η εξαΰλωση της ΔΗΜΑΡ οφείλεται στην αμφιθυμία των θέσεων της ηγεσίας του, στην εγκατάλειψη της ιδέας της «Αριστεράς της Ευθύνης» και στην υπονόμευση της δημιουργίας της ενιαίας κεντροαριστεράς. Η πορεία της δεν είναι πλέον αντιστρέψιμη. Αναφερόμενος, τέλος, στο Ποτάμι, οι τελευταίες παρουσίες του σε τηλεοπτικές εκπομπές αποδεικνύουν ότι δεν έχουν πολιτικό προσανατολισμό και συνεχίζει να θολώνει τα νερά του. Ακόμη και χθες η εκ μέρους του Ποταμιού συμμετέχουσα σε συζήτηση στην ΝΕΡΙΤ δήλωσε ότι δεν ταυτίζονται με το ΕΣΚ, αλλά απλώς θα συνεργαστούν. Ενεργούν απολίτικα και φοβούνται μην μολυνθούν από τα άλλα κόμματα και ομάδες. Αυτό όμως δεν θα πάει πολύ μακρυά. Οι πολίτες θα του στρέψουν το βλέμμα και θα το στιγματίσουν ως καιροσκοπικό μόρφωμα.
Ένας είναι ο συνετός και βέβαιος δρόμος, που πρέπει να ακολουθηθεί. Μία είναι η ήδη ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος, που χάραξαν οι ψηφοφόροι της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Πολλοί από αυτούς έδωσαν 8% στην Ελιά (ΠΑΣΟΚ +) για κυβερνητική σταθερότητα και όχι γιατί πιστεύουν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, 6,6% στο Ποτάμι για να ενθαρρύνουν μία νέα πορεία ή γιατί δεν είχαν τι άλλο να ψηφίσουν και 1,2% στη ΔΗΜΑΡ γιατί δεν ανέχθηκαν την ασυνέπεια της ηγεσίας της. Όλοι όμως δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να ανεχθούν τις αρχηγικές μεγαλοστομίες των ηγετών των τριών σπαραγμάτων της Κεντροαριστεράς.
Θεωρώ ότι η κίνηση για την δημιουργία του αναμενόμενου πόλου δεν μπορεί να αναληφθεί από ένα κόμμα και ο νέος πόλος δεν μπορεί να είναι τεχνητή συνένωση κομμάτων. Η ιστορία πρόσφατη και παλιά διδάσκει! Περιμένουμε όλοι να υπάρξει πρωτοβουλία από άτομα της Πολιτικής, της Αυτοδιοίκησης και της Διανόησης για ένα κάλεσμα προς όλους τους χώρους. Εγώ θα απευθύνω το ερώτημα σε ανθρώπους με βαρύτητα και επιρροή στη κοινωνία, που αναμένουν την πρόσκληση της ιστορίας ή ακόμη διστάζουν να πάρουν την πρωτοβουλία. Κα Διαμαντοπούλου κ. Γιαννίτση, κ. Φλωρίδη, κ. Ραγκούση, κ. Λυκούδη, κ. Μόσσιαλε, κ. Βούλγαρη, αγαπητοί δήμαρχοι κ. Mπουτάρη και κ. Καμίνη μήπως αύριο θα είναι πολύ αργά;;;
Προτείνω, λοιπόν, και νομίζω ότι αυτή είναι η επιθυμία της πολύ μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, να αποδεχθούν όλοι την άμεση συγκρότηση μιας ομάδας, που θα αποτελείται από τους ανωτέρω αναφερθέντες και από στελέχη των σημερινών κομμάτων του μεσαίου χώρου, η οποία θα επιφορτιστεί να οδηγήσει την παράταξη σε ένα ιδρυτικό συνέδριο πριν από το φθινόπωρο του 2014. Η οργανωτική και ηγετική αυτή ομάδα θα πρέπει να παρουσιάσει θέσεις για τα χιλιοειπωμένα θέματα, που απασχολούν την κοινωνία, όπως είναι το χρέος, η ανάπτυξη, η ανεργία, η παιδεία, η υγεία, το ασφαλιστικό, η μεταρρύθμιση του Κράτους και η Ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Αυτό περιμένουν οι πολίτες, αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον, αυτό διεμήνυσαν οι πολίτες με την ψήφο τους. Τα παραδείγματα των Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, του Καμίνη στην Αθήνα, του Λαμπρινού στο Ηράκλειο, του Βάμβουκα στα Χανιά και άλλων αυτό υποδεικνύουν. Όσοι δεν λάβουν το μήνυμα θα είναι υπόλογοι απέναντι στην ιστορία. Όσοι υπονομεύσουν αυτή την πρόταση θα αποβληθούν από την κοινωνία. Ο χρόνος στερεύει. Η ανοχή έφθασε στο τέλος.