Μετά την εθνική ήττα του 1897, αποτέλεσμα των πύρινων λόγων της Εθνικής Εταιρείας και των στρατιωτικών, η εφημερίδα Σάλπιγξ έγραφε ότι φταίει η «εκπορνευθείσα υπό του συμφέροντος Ευρώπη», η οποία δεν επενέβη εγκαίρως για να εμποδίσει το στόλο να αποπλεύσει από τον Πειραιά προς την Κρήτη και δεν υποχρέωσε την Ελλάδα σε αποστράτευση. Ουδέποτε η φυλή μας εγκατέλειψε τη συνήθεια να ρίχνει την ευθύνη στους ξένους για κάθε εθνική συμφορά. Έτσι και το 2010 «οι ξένοι έφεραν το μνημόνιο και αυτό τη χρεωκοπία».
Ας προσγειωθούμε και ας δούμε την πραγματικότητα. Η διένεξη της Ελλάδας με την Τουρκία δεν θα λήξει υπέρ ημών με εθνικιστικές κορώνες και επίκληση του Διεθνούς Δικαίου ή σύρραξη. Τα παθήματα του 1897 και του 1922 είναι ακόμη νωπά. Είμαστε μία χώρα των 10.000.000 με μεγάλο εξωτερικό χρέος και πολύ χαμηλή παραγωγικότητα στον πρωτογενή τομέα. Η υπογεννητικότητα και η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων έχουν αφήσει δυσαναπλήρωτα κενά. Οι ελπίδες ανάκαμψης και αλλαγής του μοντέλου ανάπτυξης, που έχουν βασίμως καλλιεργηθεί από τον πρωθυπουργό με τα 52 δις στο διάστημα 2021-2027, απαιτούν στόχευση ολόκληρου του πληθυσμού στο σκοπό αυτό και όχι σε πολεμικές προετοιμασίες.
Αντιστοίχως, η Τουρκία, μία χώρα των 80.000.000, το 2003 είχε ΑΕΠ 160 δισεκατομμύρια δολάρια και 770 το 2019. Έχει μία τεράστια ακτογραμμή στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο και έναν πρόεδρο προσηλωμένο στο δόγμα του νεοοθωμανισμού, που εκδηλώνει καθημερινά την απέχθεια στους δημοκρατικούς θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Όμως, η Τουρκία θα είναι ο γείτονάς μας εσαεί. Γι αυτό πρέπει να υπάρξει συμφωνία με υποχωρήσεις εκατέρωθεν, εάν θέλουμε να επιζήσουμε ως κράτος. Ο Κων/νος Καραμανλής είχε πει «Εάν χάσουμε έναν πόλεμο με την Τουρκία, θα πάμε 150 χρόνια πίσω. Εάν κερδίσουμε θα πάμε 50 χρόνια πίσω».
Όσον αφορά στην «Ελληνική ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα ανατολικά και νότια της ηπειρωτικής χώρας», αυτή είναι ανύπαρκτη, όσο δεν υπογράφονται συμφωνίες με τις γειτονικές χώρες ή δεν υπάρχει απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου μετά από προσφυγή των επισπευδόντων χωρών. Ακόμη και η Αίγυπτος αμφισβητεί την πλήρη θαλάσσια κυριαρχία της Ρόδου, πόσο μάλλον του Καστελόριζου. Σύμφωνα με το άρθρο 121 του Δίκαιου της Θάλασσας, το Καστελόριζο είναι νησί το οποίο συντηρεί ανθρώπινη διαβίωση και δικαιούται ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα. Ωστόσο, βάσει της νομολογίας των Διεθνών Δικαστηρίων, η ύπαρξη νήσων μικρού μεγέθους, αναλόγως της θέσης τους και του μήκους των ακτών τους σε σχέση με ακτές ξένων κρατών, μπορεί να μη ληφθεί υπ? όψιν κατά την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ή να τους αποδοθούν εκτάσεις ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας πολύ μικρότερες από ό,τι θα εδικαιούντο βάση της μεθόδου της μέσης γραμμής. Ας αντιληφθούμε ότι υπάρχουν και «οι αλήθειες των άλλων». Ας σταματήσουμε την υπεροψία και την επίκληση του λαμπρού παρελθόντος μας. Όσοι διαθέτουν κύρος στην κοινωνία, ας πουν την αλήθεια, ακόμη και αν γίνουν δυσάρεστοι. Τότε μόνον θα φανούν χρήσιμοι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ρεαλιστής. Γνωρίζει ότι σε περίπτωση σύρραξης θα είμαστε μόνοι. Η αποδοχή της συμφωνίας με την Βόρειο Μακεδονία δείχνει ότι οι φωνές των εθνοκάπηλων δεν τον αγγίζουν. Η κυβέρνηση ας εργαστεί εντατικά, ώστε να επεκταθούν τα χωρικά μας ύδατα πέραν των 6 μιλίων και ας επιδιώξει σύγκληση διάσκεψης Ελλάδας, Τουρκίας, Αιγύπτου, Λιβύης και Κύπρου, η οποία θα συζητήσει το πρόβλημα της ήπιας μορφής συνεκμετάλλευσης της Αν. Μεσογείου. Για δε το θέμα των υδρογονανθράκων, ας λάβουν όλοι υπ? όψιν τους ότι ενδείξεις, όχι αποδείξεις, υπάρχουν για την ύπαρξή τους ανατολικά και νοτίως της Κρήτης. Η μείωση της ενεργειακής εξάρτησης από αυτούς είναι γεγονός, ενώ υπάρχουν τεράστια αντλούμενα αποθέματα στις Αραβικές χώρες, Ρωσία, ΗΠΑ, Βενεζουέλα. Είναι γνωστό ότι η ΕΕ και η Ε.τ.Επενδύσεων δεν χρηματοδοτούν πλέον έρευνες για εξορύξεις υδρογονανθράκων, η TOTAL αποχώρησε από το Οικόπεδο 5 και η REPSOL από την Ήπειρο, ενώ έχουν παγώσει από το 2018 οι γεωτρήσεις σε Κατάκολο, Πατραϊκό Κόλπο και Κύπρο. Ίσως, η όλη διαμάχη Ελλάδας – Τουρκίας για την εξόρυξή τους (εάν υπάρχουν) γίνεται «περί όνου σκιάς».
Πηγή: www.tanea.gr