Η Τουρκία εξελίσσεται πολύ γρήγορα σε κράτος με ιδεολογία κατακτητή, σε κράτος που θα συνεχίσει στο ορατό μέλλον να χρησιμοποιεί την λογική των όπλων στην εξωτερική της πολιτική.
Η τουρκική επιθετικότητα ενθαρρύνεται και κλιμακώνεται όσο η ΕΕ δεν αντιπαρατίθεται με στρατιωτική, αποτρεπτική πειστικότητα στο σχέδιο στρατιωτικοπολιτικής επικυριαρχίας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Ερντογάν δεν αναζητά την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και του ίδιου στο πεδίο της βελτίωσης των σχέσεών του με την ΕΕ αλλά στην ηγεμονική θέση που πιστεύει ότι μπορεί να καταλάβει εντός του σουνιτικού Ισλάμ με όρους φονταμενταλιστικής αντιπαράθεσης με …τους «άπιστους»!
Συνομιλεί με τους ισλαμικούς πληθυσμούς με ρητορική κατάκτησης, εκδίκησης και αφανισμού των «εχθρών», εκμεταλλευόμενος τόσο την αδυναμία των όποιων εκσυγχρονιστικών τάσεων εντός του Ισλάμ να αντιπαρατεθούν στον εδραιωμένο φονταμενταλισμό αιώνων, όσο και την αμεριμνησία, την αστοχασιά και τις συγκρούσεις συμφερόντων εντός της ΕΕ.
Γνωρίζει ο Ερντογάν ότι οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν πρόκειται να επιβάλλουν στην Τουρκία οικονομικές κυρώσεις τέτοιου μεγέθους που στην πράξη να περιορίζουν την επιχειρηματική ελευθερία.
Θεωρεί δηλαδή (και δεν κάνει λάθος) ότι όποιες κυρώσεις και αν επιβληθούν από την ΕΕ δεν θα αλλάξουν ούτε τη μορφή ούτε το περιεχόμενο των οικονομικοκοινωνικών προβλημάτων της χώρας του.
Γνωρίζει, για παράδειγμα, ότι η διαρκής υποτίμηση της τουρκικής λίρας δεν έχει μόνο την αρνητική πλευρά της αιμορραγίας των κρατικών διαθεσίμων για αποπληρωμή των κρατικών δανειακών υποχρεώσεων αλλά και την θετική, της αύξησης των εξαγωγών και της προσέλκυσης ξένων επενδυτικών κεφαλαίων.
Ο Ερντογάν δεν σκοπεύει να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά στην ΕΕ αλλά να συναλλαχθεί μαζί της ως παγκόσμιος εκπρόσωπος του σουνιτικού Ισλάμ.
Όταν επαναλαμβάνει συνεχώς ότι «τίποτα δεν μπορεί να γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την έγκριση της Τουρκίας» επιχειρεί να εκφράσει ολόκληρο το φονταμενταλιστικό Ισλάμ.
Ο Ερντογάν είναι ο ισλαμιστής που βοήθησε το ISIS, με όπλα, που πλήρωσε δισεκατομμύρια για αγορά λαθραίου πετρελαίου από το τέως χαλιφάτο για να το μοσχοπουλήσει μέσω τουρκικών επιχειρήσεων που έχει φροντίσει να στελεχώνονται από έμπιστους αχυρανθρώπους ή ακόμα και μέλη της οικογένειάς του. Πρόκειται για ταύτιση με την μέθοδο Πούτιν, που έχει κάνει συμφωνία με τους νεόπλουτους δισεκατομμυριούχους μεγιστάνες ότι για να μην τους αγγίξουν τα ραδιενεργά υλικά και τα δηλητήρια των δολοφόνων της προσωπικής του μαφίας, πρέπει η μίζα να καταβάλλεται αόκνως και στην ώρα της. Είτε από τον παράνομο ποδοσφαιρικό διαδικτυακό τζόγο είτε από την νόμιμη εμπορία φυσικού αερίου.
Ο Ερντογάν είναι ο ηγέτης που έχει προσλάβει χιλιάδες μισθοφόρους πρώην τρομοκράτες, δολοφόνους και εκτελεστές του ISIS, τους πληρώνει από τους φόρους του Τουρκικού λαού και από τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις για τους πρόσφυγες και τους εξαπολύει εναντίον των Κούρδων εισβάλλοντας στην Συρία και εναντίον του Χαφτάρ αποσταθεροποιώντας την Λιβύη.
Η άνεσή του να στέλνει στον θάνατο Τούρκους στρατιώτες, να εξολοθρεύει αμάχους, να εξανδραποδίζει ανθρώπινες κοινότητες, να διαλύει μέσα μαζικής ενημέρωσης, να απαγορεύει τη λειτουργία μέσων κοινωνικής δικτύωσης, να συλλαμβάνει και να φυλακίζει αντιπάλους του με στημένες δίκες και δίκες προθέσεων, να χορηγεί τουρκικά διαβατήρια σε τρομοκράτες της Χαμάς (αυριανούς υποψήφιους εξολοθρευτές σε νέα Μπατακλάν) είναι η λογική του ISIS, όχι η πολιτική των εγγενώς αυταρχικών ισλαμικών καθεστώτων.
Τέλος ο Ερντογάν είναι ο αντικειμενικά σημαντικότερος σύμμαχος των ισχυρών δικτατοριών Ρωσίας και Ιράν (που υπονόμευσε ατιμωρητί ακόμα και την συνοχή του ΝΑΤΟ με την προμήθεια των S400) για την αποτροπή της εξόρυξης των τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, η εκμετάλλευση των οποίων θα σήμαινε την πολύ μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης από αυτές και το τέλος της ανοχής στην επιθετικότητά τους.
Και οι τρείς δικτατορίες, Ερντογάν-Πούτιν-Ρουχανί γνωρίζουν άριστα ότι η ματαίωση (για πολλά χρόνια) της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου περνά μέσα από έναν έστω ελάχιστο στρατιωτικό ακρωτηριασμό της χώρας μας.
Να το πω ωμά!
Αν η Τουρκία ωθώντας τις εξελίξεις σε στρατιωτική εμπλοκή καταλάβει πχ το Καστελόριζο με οποιοδήποτε πρόσχημα (ανάλογο της εισβολής στην Κύπρο) τότε η ουσιαστική, υπερτοπική, πρακτική επίπτωση θα είναι η πλήρης ματαίωση (για πολλά χρόνια) της ενεργειακής αυτονομίας της ΕΕ έναντι των δικτατοριών Ρωσίας και Ιράν.
Οι κυρώσεις που ζητά η Ελλάδα μπορούν να έχουν και το αντίθετο, από αυτό που προσδοκούμε, αποτέλεσμα.
Με δεδομένη την άρνηση πολλών ισχυρών ευρωπαϊκών οικονομιών να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία, όποιες τελικά επιβληθούν ίσως αποτελέσουν έναν ανιστόρητο αλλά και επικίνδυνο ενδοευρωπαϊκό συμβιβασμό που αντί να συνετίσει τον Ερντογάν δώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στον Ερντογάν, που χλευάζοντας την ευρωπαϊκή αδυναμία να αναλάβει προειδοποιητική στρατιωτική αποτρεπτική δράση, την μόνη πειστική αντιπαράθεση μαζί του, προχωρήσει στα σχέδιά του με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Όσοι σήμερα στην χώρα μας μιλούν για εθνική στρατηγική ας μην ξεχνούν πόσο υπερβαίνουν τα όρια των ελληνικών διπλωματικών χειρισμών οι διεθνείς πτυχές του προβλήματος της ανακατανομής των ενεργειακών ροών εν όψει εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.
Με αυτήν την έννοια η σύναψη συμφωνιών η καλλιέργεια νέων συμμαχιών, η παγιοποίηση κοινών συμφερόντων με όμορα κράτη είναι μονόδρομος, στο πλάι της εκφρασμένης ήδη αποφασιστικότητας να στέλνουμε προς τον Ερντογάν καθημερινό μήνυμα αποτροπής, μήνυμα δηλαδή όχι ότι έχουμε βάλλει αντικλεπτικό συναγερμό στο διαμέρισμα αλλά ότι θα πυροβοληθεί όποιος κλέφτης πλησιάσει πιο κοντά από πενήντα μέτρα!
Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για μας αν αντί για αναδρομικά συζητούσαμε για αγορά νέων ισυρά αποτρεπτικών οπλικών συστημάτων, κινητοποιώντας τον Ελληνισμό όπου γής.
Καταλάβατε;