Τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη δεν τον είχα ακούσει μέχρι τώρα. Διαβάζω ότι γράφει καμιά φορά στην «Αυγή», ότι τσακώθηκε πρόσφατα σε ένα τηλεπαράθυρο με τη Σοφία Βούλτεψη και ότι έγραψε στο facebook πως «Ο Σαμαράς και ο Βαρβιτσιώτης είναι τόσο καλοί χριστιανοί όσο και ο Ηρώδης όταν έσφαζε νήπια». Το βιογραφικό του είναι ενδιαφέρον. Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Νέα Υόρκη και σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Οι φίλοι του, λέει, τον αποκαλούν «κινητή βιβλιοθήκη» επειδή μπορεί να τεκμηριώσει τις θέσεις του με οικονομικά στοιχεία. Θα ήταν λοιπόν ενδεχομένως πολύ χρήσιμος στο οικονομικό επιτελείο ενός κόμματος ή ακόμη και μιας κυβέρνησης. Οσο λοιπόν κι αν είμαι ανακουφισμένος που γλιτώσαμε τον Λαζόπουλο ή την Κωνσταντοπούλου, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: γιατί να ψηφίσω για δήμαρχο Αθηναίων τον Σακελλαρίδη;
Η συζήτηση για τους «άφθαρτους 35άρηδες» τους οποίους φέρεται ξαφνικά να αναζητούν όλα τα κόμματα δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Καλοδεχούμενοι, αλλά όχι εν λευκώ. Μπορεί να μην πρόλαβαν να καταστρέψουν την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα τα καταφέρουν στο μέλλον. Ο αρχηγός του ακροδεξιού, ρατσιστικού και αντισημιτικού Εθνικού Κινήματος της Πολωνίας, για παράδειγμα, είναι 29 ετών και σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες (δεν κάνω συγκρίσεις, προς Θεού). Και όπως έγραφε χθες ο Ηλίας Κανέλλης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι κατά γενική ομολογία επιτυχημένος χωρίς να βρίσκεται στην πρώτη του νιότη. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτήν τη νεαρολατρεία και ας ξαναθέσουμε το ερώτημα: ποια στοιχεία είναι εκείνα που θα κάνουν τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη έναν καλό δήμαρχο;
Είδα κάπου ότι ο Πέτρος Τατσόπουλος χαρακτήρισε την επιλογή τού εκ Νισύρου οικονομολόγου εξαιρετική και εξέφρασε τη λύπη του επειδή «δεν κατεβαίνει ως κοινός υποψήφιος όλων των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στον Κατσαριδιάρη».
Μα ένας τέτοιος υποψήφιος υπάρχει! Εχει ήδη την εμπειρία μιας θητείας, στη διάρκεια της οποίας νοικοκύρεψε τα οικονομικά του δήμου, οργάνωσε συσσίτια για τους αστέγους, έφερε την ιδέα της αλληλεγγύης στο προσκήνιο και πολέμησε (μόνος του αρχικά) τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές τους πρωτοβουλίες. Λέγεται Γιώργος Καμίνης. Μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό με βάση το οποίο η Νέα Δημοκρατία (πιθανότατα) δεν θα τον υποστηρίξει: ο άνθρωπος είναι προοδευτικός, ενώ εκείνοι είναι συντηρητικοί, με ροπή προς τον αυταρχισμό. Μπορώ να κατανοήσω γιατί δεν τον θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ: εκπροσωπεί μια ήπια, αλλά μαχητική μεταρρυθμιστική Αριστερά που τους προκαλεί αλλεργία. Ειλικρινά, όμως, Πέτρο: ένας άνθρωπος ανοιχτών αντιλήψεων όπως εσύ, για ποιον λόγο να μη στηρίζεις τον Καμίνη;
Ξέρω, ξέρω, θέλεις να λειτουργήσεις ως γέφυρα της Κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ πάλι λέω να μιλήσουμε για τον δήμο.