Όταν διάβασα το πρόσφατο άρθρο – παρέμβαση του Κώστα Σημίτη στα « ΝΕΑ » για τον ρόλο της Αντιπολίτευσης, χαμογέλασα. Αμέσως στο μυαλό μου έφερα τι του θα του έσουρναν. Σίγουρα θα τον έλεγαν « σπόνσορα του Μητσοτάκη», ότι δεν έχει παρακολουθήσει τα λάθη της Κυβέρνησης ή ότι τα συγκαλύπτει, ότι κάνει ζημιά και στο Κόμμα του και άλλα φοβερά και τρομερά. Πράγματι δεν έπεσα έξω.
Όλα αυτά και με το παραπάνω γράφτηκαν βασικά από εφημερίδες και αρθρογράφους φίλα προσκείμενους στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεν έλειπαν διαρροές για « δυσαρέσκεια της Χαριλάου Τρικούπη».
Όλα αυτά είναι για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα. Γιατί ο Κώστας Σημίτης με το άρθρο του εξέπεμψε κραυγή αγωνίας για τον τρόπο που αντιπολιτεύονται βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για την Υγεία και την Ζωή των Ελλήνων, για την Οικονομία και το εισόδημα των νοικοκυριών, αλλά και μια κρίσιμη στιγμή για τα εθνικά συμφέροντα με την επιθετικότητα Ερντογάν πάντα παρούσα. Γιατί παρέδωσε μαθήματα δημιουργικής, σωστής αντιπολίτευσης ώστε να υπάρχει η θετική συμβολή τους στην υπέρβαση των τεράστιων και έκτακτων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα. Σε τελευταία ανάλυση τους έδειξε τον δρόμο πως θα επενδύσουν και πολιτικά ως υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να εμπιστευτούν οι πολίτες.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει. Η χώρα αντιμετωπίζει ένα επιθετικό δεύτερο κύμα της πανδημίας που χτυπάει εκρηκτικά και θανατηφόρα όλες τις χώρες της Ευρώπης , του πλανήτη ολόκληρου. Μαζί μ΄αυτό έρχεται ορμητικό και το τσουνάμι της Οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα αντιμετώπισε αποτελεσματικά και με βαθμό άριστα το πρώτο κύμα και στάθηκε όρθια στην οικονομική πίεση λαμβάνοντας έμπρακτα « βραβεία» από τις αγορές. Άνοιξε τον Τουρισμό όπως παντού, προσπάθησε να κρατήσει σε λογικά επίπεδα την διάδοση και γενικά το κατάφερε μέχρι περίπου τα μέσα του Οκτωβρίου όταν οι καμπύλες ανέβηκαν κατακόρυφα πάνω. Κράτησε Επιχειρήσεις και σε καλά επίπεδα την ανεργία. Στο ίδιο διάστημα φύλαξε τα σύνορα στον Έβρο δίνοντας χαστούκι στον Ερντογάν και δημιούργησε ένα πλέγμα ισχυρών συμμαχιών κόντρα στον Τουρκικό επεκτατισμό.
Έγιναν λάθη από την Κυβέρνηση; Υπήρξαν ολιγωρίες; Ασφαλώς και πολλές. Θα μπορούσε κάποιος να γράψει σελίδες. Για αυτά καλά έκανε η Αντιπολίτευση και άσκησε κριτική. Ωστόσο όλα αυτά μαζί συμβιβάζονται με εκτιμήσεις όπως « Η Κυβέρνηση διακρίνεται για την συγκλονιστική ανεπάρκειά της»( Α.Τσίπρας) ή « η Κυβέρνηση οδεύει από αποτυχία σε αποτυχία;» ( Φώφη Γεννηματά); Συμβιβάζονται με άρνηση της κοινωνικής ευθύνης όταν βλέπαμε ο καθένας να κάνει ότι θέλει από πλατείες και συγκεντρώσεις μέχρι πάρτυ και συναυλίες; Συβιβάζονται με άρθρα δήθεν υπερασπιστών των νέων ανθρώπων όταν κάποιος τολμούσε να γράψει ή να πει ότι καθίστανται βασικός φορέας μετάδοσης; Συμβιβάζονται με ατάκες όπως ότι « η Κυβέρνηση άνοιξε την πόρτα του ιού στην χώρα » ( Φώφη Γεννηματά) ή ότι « το lock down αποτελεί ήττα της Κυβέρνησης » όταν παγκόσμια έχουμε μια τεράστια έκρηξη στον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων; Συμβιβάζεται μήπως με την συμβουλή του ΣΥΡΙΖΑ « κάντο όπως στην Ισπανία» , όταν στην χώρα αυτή έχουν πεθάνει από τον Μάρτιο μέχρι τώρα πάνω από 30.000 και μετά την τραγωδία του πρώτου κύματος , ζουν μια τραγωδία και τώρα, όπως και στην Γαλλία, την Γερμανία, το Βέλγιο και σε σειρά χωρών; Συμβιβάζεται με επιθέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Σωτήρη Τσιόδρα;
Συνιστούν τα παραπάνω στοιχεία μίας σοβαρής αντιπολιτευτικής τακτικής ; Υπάρχει Έλληνας πλην των σκληρώ πυρήνων κάποιων κομμάτων που να πιστεύουν τέτοιες εκτιμήσεις ή να υιοθετούν τέτοιες συμπεριφορές; Δεν το νομίζω, αλλά επειδή αυτό δεν είναι στοιχειοθετημένη θέση, ας δούμε κάποια αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας της ΟPINION POLL στα μέσα Οκτωβρίου, σχετικά με τον κορονοιό . Σ΄αυτή ο 67% δήλωνε ικανοποιημένο από τον τρόπο που έχει χειριστεί την πανδημία η Κυβέρνηση Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το πρόβλημα για ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ το πρόβλημα έγκειται και στο εξής: Το ίδιο δήλωνε και το 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ... 81.6% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ! Συμπέρασμα; Ο πολιτικός λόγος τους , η αντιπολιτευτική τακτική τους δεν υιοθετείται από τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους. Η ισοπέδωση , η μετωπική αντιπολίτευση, οι υπερβολές , η παράβλεψη της παγκόσμιας και Ελληνικής πραγματικότητας μετατρέπουν τον πολιτικό λόγο της αντιπολίτευσης σε τροχό που γυρίζει και δεν αγγίζει το έδαφος. Που οδηγεί αυτό; Στο απλό γεγονός ότι, ακόμα και αν λένε κάποια σωστά πράγματα δεν τα ακούει κανείς, όχι γιατί είναι αποκλεισμένοι αλλά γιατί έχοντας χάσει σε αξιοπιστία, χάνουν και σε πειστικότητα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην ίδια έρευνα μόνο το 14% δήλωνε ικανοποιημένο με την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν για πρώτη φορά με 18% στην πρόθεση ψήφου. Στο δε ΚΙΝΑΛ το πρόβλημα είναι η συνεχής μετακίνηση από δύναμη δημιουργικής αντιπολίτευσης , σε δύναμη που δείχνει να ζηλεύει την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ ή που έχει την ψευδαίσθηση ότι αν κάπως τον μιμηθεί, θα αξιοποιήσει τις πτωτικές τάσεις του.
Όλα αυτά βοηθούν εν τέλει τον Κ. Μητσοτάκη, αν και το πρόβλημα δεν είναι αυτό αλλά αν βοηθούν την χώρα. Αν συνεχίσουν έτσι θα αποτελούν μόνιμους χορηγούς της Κυβέρνησης.Αυτοί είναι και θα είναι οι σπόνσορές της και όχι ο Κ. Σημίτης όπως έγραψαν διάφοροι.