Αποδειχθήκαμε χωρίς αμφιβολία άφρονες, ασυλλόγιστοι και αναποτελεσματικοί στην οικονομική διαχείριση του δημόσιου χρήματος και στην πρόβλεψη και αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης!
Υπήρξαμε σπάταλοι στο δημόσιο χρήμα, αλλά και στο ομολογουμένως μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο που δημιουργήθηκε μετά τη μεταπολίτευση, με τις υψηλές προσδοκίες, πολλές από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν, αλλά και τις ακόμη περισσότερες που χάθηκαν στους σκοτεινούς διαδρόμους της εκάστοτε εξουσίας.
Που, όπως συνήθως συμβαίνει με κάθε εξουσία που «σέβεται τον εαυτό της» και δεν βρίσκει επαρκή αντίσταση, άλεσε στο διάβα τού χρόνου στις μυλόπετρες των πολιτικών σκοπιμοτήτων, των προσωπικών επιδιώξεων και της φθοράς και διαφθοράς που παρήγαγε η διαδρομή του χρήματος εντός των «συστημάτων» της, οράματα, αγαθές κατά τ’ άλλα πολιτικές στοχεύσεις και προσωπικές επιδιώξεις, συλλογικές και ατομικές συνειδήσεις.
Μαζί με όλα αυτά, δυστυχώς αποδεικνύεται σήμερα, πως υπήρξαμε ανοχύρωτοι και σε υπέρμετρο βαθμό ανεκτικοί, απέναντι σε κάθε είδους εχθρούς της δημοκρατίας και ιδιαίτερα απέναντι στη νεοφασιστική απειλή. Που για χρόνια είχε λουφάξει στις παρυφές του πολιτικού συστήματος, σε θύλακες του κράτους, ακόμη και σε «ξενιστές» μέσα στο πολιτικό σύστημα, που μετέδιδαν το μικρόβιο μέσω της συνειδητής ή μη απαξίωσης των δημοκρατικών θεσμών της ελληνικής πολιτείας.
Τώρα που ο εχθρός βρίσκεται πλέον εντός των πυλών, έτοιμος να μακελέψει, να λαφυραγωγήσει, να λάβει εκδίκηση από τη μεταπολιτευτική ελληνική δημοκρατία, δηλώνουμε συνήθως έκπληκτοι, προσπαθούμε έστω εκ των υστέρων να αναλύσουμε κοινωνιολογικά και να αιτιολογήσουμε πολιτικά το «φαινόμενο», την ώρα που η επιδημία καλπάζει και οι προσπάθειες αντιμετώπισης γίνονται με μερικές «κομπρέσες» και λίγες «ασπιρίνες»!
Ο ιστορικός του μέλλοντος και τα τμήματα κοινωνιολογίας, ψυχολογίας και ψυχιατρικής όλων των πανεπιστημίων του κόσμου, θα έχουν στο εξής πολύ χρόνο για να καταγράψουν, να αναλύσουν και να διδάξουν στους φοιτητές τους το «ελληνικό φαινόμενο». Ο δικός μας χρόνος, όμως, έχει τελειώσει προ πολλού! Τόσο για την αντιμετώπιση της κρίσης, πράγμα που το έχουμε μάλλον αντιληφθεί, όσο και για την αποτροπή της περαιτέρω διόγκωσης και τελικά επικράτησης στην κοινωνία και την πολιτική ζωή, φασιστικών συμπεριφορών και εγκληματικών συμμοριών υπό τον νομότυπο μανδύα πολιτικών κομμάτων.
Σήμερα, τώρα, είναι η ώρα της δράσης, της αντιφασιστικής δράσης. Της δημιουργίας ενός μεγάλου «μετώπου» όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, που θα καλέσουν τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στον εκφασισμό που απειλεί πλέον ευθέως την ελευθερία και την αξιοπρέπεια όλων μας.
Είναι η ώρα της ενιαίας αντίδρασης όλων των θεσμικών οργάνων της ελληνικής πολιτείας, στην καθημερινή πλέον παραβίαση της νομιμότητας και των ατομικών δικαιωμάτων, από βουλευτές – εκπροσώπους και μέλη του νεοφασιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή», που σαφώς παραβιάζει το συνταγματικό και νομικό πλαίσιο λειτουργίας των κομμάτων.
Σε τίποτα δεν ωφελεί αυτή τη στιγμή μια ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση εντός του φάσματος των δημοκρατικών κομμάτων και ιδιαίτερα αυτών της αριστεράς, για το ποιος και τι έφταιξε περισσότερο.
Ούτε προφανώς η δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου θα σημάνει την εγκατάλειψη των πολιτικών επιδιώξεων κάθε κόμματος ή πολιτικής κίνησης ξεχωριστά, ούτε πολύ περισσότερο την πολιτική αντιπαράθεση για το θέμα του χειρισμού της οικονομικής κρίσης. Και πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό άλλωστε, σε μια χώρα που παράγει πολύ περισσότερα πολιτικά όντα από ό,τι μπορεί να καταναλώσει και πολλά περισσότερα πολιτικά «μαγαζιά» από ό,τι η πολιτική αγορά μπορεί να απορροφήσει…
Όταν όμως ένας Μιχαλολιάκος κραδαίνει τη σβάστικα και η ελληνική κοινωνία τον ακούει, ενώ ένα υπολογίσιμο πλέον κομμάτι της τον ακολουθεί …καλό θα ήταν για λίγο «να αφήσουμε τους εγωισμούς, να κοιτάξουμε και τον εαυτό μας»…
.
Ο Βασίλης Δεληγκάρης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας.