«Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν. Ούτως ή άλλως τον ίδιο κήπο θα στολίσουν μετά τις ευρωεκλογές». Αυτή τη φράση χρησιμοποίησε μια φίλη μου, όταν ζήτησα τη γνώμη της για το ΠΟΤΑΜΙ. Αυτή πρέπει να είναι η στάση όλων μας, που πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στην ελεύθερη οικονομία και όχι στον κρατισμό με διασφάλιση των κοινωνικών αγαθών της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας. Με αξιοκρατία πάνω απ’ όλα.
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτελούν σαφή ένδειξη της αποστροφής προς τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς. Το ποσοστό εκείνων που δεν απαντούν ή δηλώνουν αναποφάσιστοι ή προτιμούν άλλο κόμμα, κυμαίνεται στο 30%. Η Ελιά και, ιδιαιτέρως, η ΔΗΜΑΡ+ παραμένουν σε ποσοστά χαμηλά έως επικίνδυνα για την συνέχιση της ύπαρξής τους. Το Ποτάμι του Σ. Θεοδωράκη έρχεται τρίτο κόμμα. Οι πολίτες θέλουν το νέο, ακόμη και αν αυτό δεν έχει διαμορφωμένες θέσεις, αν δηλώνει ότι δεν γνωρίζει την ευρωομάδα, στην οποία θα ενταχθεί και αν ο ιδρυτής του δεν έχει ευφράδεια. Προς τι λοιπόν η επιθετικότητα, που επιδεικνύουν καθημερινά ορισμένοι ενάντια στο εγχείρημα αυτό; Και αν μπορεί κανείς να αιτιολογήσει την αρχική αντίδραση του Ε. Βενιζέλου, λόγω των υπερβολικών ευθυνών που έχει αναλάβει με την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ στη στήριξη της κυβερνητικής σταθερότητας, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο με τον Φ. Κουβέλη, ο οποίος αφού αποποιήθηκε των κυβερνητικών ευθυνών, που του ανέθεσε το 6,23% των ψηφοφόρων, υπονόμευσε στη συνέχεια την ενότητα της Κεντροαριστεράς.
Είναι αποδεκτό πλέον από όλους ότι η Πρωτοβουλία των 58 ήταν μία καλή αρχή. Πλην όμως, είχε εξ αρχής συστατικά αποτυχίας, αφού δεν τόλμησε το άλμα, αλλά αντιθέτως επεδίωξε να θέσει υπό την σκέπη της κομματικούς μηχανισμούς, απρόθυμους να απεμπολήσουν κεκτημένα προνόμια νομής της εξουσίας.
Οι φόβοι μου δικαιώθηκαν, όταν από τις 15/10/2013 διατύπωνα την άποψη, ότι προσπάθειες συστέγασης κομματικών μηχανισμών είναι καταδικασμένες να κατασπαραχθούν από τους πανίσχυρους μηχανισμούς, που εξετράφησαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Ας αντιληφθούν τόσο η Ελιά όσο και η ΔΗΜΑΡ+, αλλά και το ΠΟΤΑΜΙ ότι οι ανταγωνιστές τους στις επικείμενες ευρωεκλογές δεν είναι για τον καθένα οι άλλοι δύο. Ας προσπαθήσουν να προσελκύσουν με τον φρέσκο και ειλικρινή –εάν τον διαθέτουν- λόγο τους ανέστιους πολίτες. Αμφιβάλω όμως αν θα πείσουν εκείνους, που δεν έλκονται από τον συντηρητικό λόγο της ΝΔ, αλλά και από τον ασυνάρτητο, αμφίσημο, αριστερίστικο και υπερπροστατευτικό προς συντεχνίες λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών θα είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα πρωτίστως. Η προεργασία και η συνεννόηση για κοινή κάθοδο πλέον στις εθνικές εκλογές, υπό έναν κομματικό σχηματισμό, όλων των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού κέντρου είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αυστηρή κριτική πρέπει να γίνεται. Χωρίς λάσπη και υπονοούμενα που πικραίνουν όμως.
Οι προϋποθέσεις επιτυχίας του νέου εγχειρήματος, που θα κληθούμε να οργανώσουμε ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι είναι οι ακόλουθες. Σημειωτέον ότι τις προϋποθέσεις αυτές έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση η Άννα Διαμαντοπούλου σε ένα προφητικό άρθρο της –όπως οι εξελίξεις απέδειξαν- στις 18/9/2013, είκοσι έξι ημέρες δηλαδή πριν την αρχική Διακήρυξη της Πρωτοβουλίας των 58.
(α) ο νέος πολιτικός φορέας να μην αποτελεί ευκαιριακό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης, να μην επιλέξει για το εαυτό του τον ρόλο του χρήσιμου συνεργάτη της ΝΔ για να αποτραπεί η ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ ή αντιστρόφως, να μη γίνει μια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες. Να γίνει για να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη και ελπίδα.
(β) Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020. Αυτό σημαίνει ασφαλώς πρόταση για την εξασφάλιση οικονομικής στήριξης και την αποτελεσματική διαχείριση του χρέους, αλλά όχι μόνον αυτά. Θα πρέπει να καταγραφεί η πραγματική κατάσταση της χώρας, χωρίς ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες. Οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν το αποτέλεσμα, αλλά και το κόστος κάθε πολιτικής επιλογής
(γ) ύπαρξη ηγεσίας, που θα αποτελείται από άτομα που χαρακτηρίζονται από εντιμότητα και ήθος, σαφές μεταρρυθμιστικό πολιτικό στίγμα, εμπειρία στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και στη δημόσια διοίκηση και βούληση για σύγκρουση με τη διαπλοκή. Οι παρθενογενέσεις ας περιμένουν για αργότερα.
Όσον αφορά στο ΠΟΤΑΜΙ, και αυτό από τα σπλάχνα μας βγαίνει. Δεν έχει βέβαια θέσεις και προσανατολισμό. Εκφράζει όμως την αγωνία της κοινωνίας για το νέο. Εμένα προσωπικά δεν με εκφράζει αυτό το απροσδιόριστο και νεφελώδες. Όμως, ας μην το πυροβολούμε. Ας αφήσουμε, λοιπόν, όλα τα λουλούδια ν’ ανθήσουν. Τον ίδιο κήπο θα στολίσουν μετά τις ευρωεκλογές. Είναι απαίτηση της κοινωνίας.