Εχω πάει δυο τρεις φορές στο Golden Hall. Το βασικό συναίσθημα που μου δημιουργεί είναι αυτό του εγκλωβισμού. Νιώθω σαν χάμστερ σε ρόδα, που δεν ξέρει πώς να βγει από τον αδιέξοδο στροβιλισμό, γυρνάει τριγύρω σαν χαμένο και μία ψιθυριστή φωνή λέει ακατάπαυστα «Κατανάλωσε, κατανάλωσε». Αυτό. Αντίθετα, στον Βαγγέλη Γαβριηλίδη η βόλτα στο συγκεκριμένο mall των βορείων προαστίων προκάλεσε τόση συγκίνηση και τέτοιο οίστρο, ώστε έκατσε κι έγραψε περίπου 1.000 λέξεις που θα μπορούσαν να συνοψιστούν σ’ ένα δοκίμιο με τίτλο «η αριστερή Αλίκη στη χώρα του καπιταλισμού». Και το πόνημά του αναδημοσιεύτηκε από το left.gr. Με την αθωότητα μιας παρθενικής επίσκεψης σε πολυκατάστημα, ο συγγραφέας του άρθρου περιγράφει πως το γκαράζ «ήταν σαν να βρισκόσουν σε έκθεση αυτοκινήτων. Mercedes, Audi, Porsche κ.τ.λ», ενώ στην προηγούμενη γωνία πριν από το Golden Hall είδε πρώτα «έναν ηλικιωμένο άντρα με άσπρη μακριά γενειάδα, σκαμμένο πρόσωπο και μελαγχολικά μάτια, κρατούσε μια μεγάλη χάρτινη πινακίδα που έγραφε “άστεγος” και ακριβώς «δίπλα του ένα χαμογελαστό μετανάστη που πουλούσε χαρτομάντιλα». Η κατάληξη του άρθρου είναι ότι στο βιβλιοπωλείο του πολυκαταστήματος, ανάμεσα σε 250.000 βιβλία, δεν υπάρχει ούτε ένα έργο του Λένιν. «Κοστούμια, γραβάτες, γούνες, ψηλές μύτες η πλειοψηφία» των πελατών, κατά τον αρθρογράφο. Ποιος από αυτούς θα αγοράσει Λένιν, αναρωτιέται. Ολα αυτά τα συγκεντρωμένα κλισέ, ότι δηλαδή οι αριστεροί θα πρέπει να κυκλοφορούν ρακένδυτοι, να μην έχουν πατήσει το πόδι τους σε mall, να μην ξέρουν τι είναι το «γκράνμπερι» (sic), να διεκδικούν από τους εργαζομένους καταστημάτων «να τους μιλούν στον ενικό», θεωρούσα ανέκαθεν ότι αποτελούν δεξιά προπαγάνδα σε βάρος της Αριστεράς. Ηταν η συνήθης κατηγορία που εκτόξευαν εναντίον αριστερών οι ιδεολογικοί τους αντίπαλοι: «Είσαι ασυνεπής. Δεν μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή και να δηλώνεις αριστερός. Οφείλεις να υποφέρεις, να πένεσαι, στην καλύτερη περίπτωση να επιβιώνεις αξιοπρεπώς». Κι οποιοσδήποτε τολμούσε να αποκλίνει από τα προαναφερθέντα στερεότυπα, κατατασσόταν αμέσως, από τους συντηρητικούς μεγαλοαστούς, πάντα στην κατηγορία της «Αριστεράς του χαβιαριού».

Τώρα η ίδια η Αριστερά φροντίζει να αναπαράξει τα προαναφερθέντα σχήματα και να ταυτίσει εαυτήν με την κακομοιριά. Μόνο που έχει προηγηθεί πριν από λίγες μέρες η δημοσίευση των «πόθεν έσχες» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επενδύσεις των κυρίων Τσακαλώτου και Σταθάκη και το εφάπαξ του κ. Τσουκαλά μπορεί να εξόργισαν τμήμα των ψηφοφόρων του κόμματος, δείχνουν όμως ότι οι συγκεκριμένοι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζουν εντός κοινωνίας και διαχειρίζονται με ρεαλιστικούς όρους το προσωπικό τους πορτοφόλιο. Αρα δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ανορθολογικά την εθνική οικονομία, όταν καταλάβουν την εξουσία. Η συστηματική επιχείρηση «επιτηδευμένη μιζέρια» προς άγραν ψήφων, αυτό το λαϊκίστικο επικοινωνιακό Blitzkrieg από μερίδα αριστερών ΜΜΕ δεν πείθει. Απλώς ψυχαγωγεί.