Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι απλά: η κυβέρνηση μετράει μήνες, αν όχι εβδομάδες, ζήτημα αν θα επιβιώσει μετά τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου, το πιθανότερο είναι ότι θα τη ρίξουν νωρίτερα κάποιοι γενναίοι βουλευτές που θα χάσουν πια την υπομονή τους, και στις πρόωρες εκλογές θα έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, το λένε όλες οι δημοσκοπήσεις, ακόμη κι από ινστιτούτα που τα ακούμε πρώτη φορά, μπορεί μάλιστα να είναι και αυτοδύναμος, αλλά κι αν ακόμη δεν είναι αυτοδύναμος θα συγκροτήσει μια αριστερή κυβέρνηση μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, ή τέλος πάντων τη σοβαρή πλευρά της ΔΗΜΑΡ, το είπε χθες το πρωί ο Κουβέλης, το διέψευσε το μεσημέρι και το ξαναείπε το βράδυ, αλλά κι αν ακόμη εκείνο το κρίσιμο πρωί ξυπνήσει με άλλη διάθεση ο αρχηγός υπάρχουν πάντα οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, ή τέλος πάντων η σοβαρή πλευρά των Ανεξάρτητων Ελλήνων, η Ραχήλ ας πούμε που αποκάλυψε χθες ότι μικρή διάβαζε Μαρξ, πάντως αριστερή ή τέλος πάντων αντιμνημονιακή κυβέρνηση θα γίνει οπωσδήποτε, και τότε τρέμετε διαπλεκόμενοι και μαζί τους δημοσιογράφοι και σκιτσογράφοι που τους υπηρετείτε! Λαϊκά δικαστήρια θα σας κρίνουν. Ερχονται κρεμάλες.
Αυτή τουλάχιστον είναι η ανάγνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενώ όμως στον τόπο μας οργιάζει η αριστερή πολιτική φαντασία, στην υπόλοιπη Ευρώπη αρχίζει να διαμορφώνεται η ακροδεξιά πολιτική πραγματικότητα. Οπως ανακοίνωσε προχθές εκπρόσωπος του αυστριακού Κόμματος της Ελευθερίας, έξι ευρωσκεπτικιστικά κόμματα συμφώνησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τις ευρωεκλογές με σκοπό να γίνουν η τρίτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο και να αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, την αλλάζουν ήδη. Κάτω από τον φόβο και την πίεση των εθνολαϊκιστών, αποφασίστηκε να μειωθεί ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, να μπει φρένο στις διαδικασίες διεύρυνσης και να αναβληθεί η λήψη οποιουδήποτε μέτρου για τη μετανάστευση, παρά τις τραγωδίες που πολλαπλασιάζονται. Η ευρωπαϊκή εκδοχή του Tea Party καθορίζει, ή τουλάχιστον επηρεάζει αποφασιστικά, την πολιτική ατζέντα.
Η επέλαση των ακροδεξιών διευκολύνεται από την απογοήτευση και την οργή των πολιτών για την οικονομική τους κατάσταση. Η δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Μάιο έδειξε ότι η δυσαρέσκεια στην ΕΕ φθάνει κατά μέσο όρο το 60% (με το ποσοστό αυτό να φθάνει το 75% στην Ισπανία, το 80% στην Ελλάδα και το 83% στην Κύπρο). Πολλοί από τους δυσαρεστημένους δεν θα προσέλθουν στις κάλπες, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε πτώση της συμμετοχής κάτω και από το 46% του 2009. Αλλοι θα ψηφίσουν αντιευρωπαϊκά σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος να αυξηθούν δραματικά οι «ευρωβουλευτές που θα μισούν τον εαυτό τους» είναι μεγάλος. Οι ευρωεκλογές επιφυλάσσουν πράγματι εκπλήξεις, μόνο που δεν θα είναι αυτές που οραματίζεται ο κ. Τσίπρας.