Η ανανεωτική, δημοκρατική Αριστερά ήταν μια ισχνή μειοψηφία του αριστερού χώρου, δεν κυβέρνησε ποτέ και μετεξελίχθηκε πολιτικά μέσα στη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Η Αριστερά που κυβέρνησε ήταν πάντα ολοκληρωτική, έφερε φτώχεια, εξορία, διχασμό, μισαλλοδοξία, εθνικισμό, φυλακή και εκατομμύρια θύματα αθώων ανθρώπων. Σήμερα εκπροσωπείται από το αποτρόπαιο δικτατορικό καθεστώς της Β. Κόρεας, από την μηχανή ανθρώπων της κραταιάς στρατοκρατικής Κίνας, από την καλπάζουσα δικτατορία της Βενεζουέλας.
Οι λαοί που την δοκίμασαν έδωσαν μακρόχρονους αγώνες για να την αποτινάξουν από την ζωή τους πληρώνοντας τόνους αίματος. Αυτήν την φοβερή αλήθεια ολάκερος ο ελεύθερος κόσμος την έχει διαπιστώσει και αναλύσει εδώ και 40 χρονια.
Ο δικός μας λαός ζει ακόμη την φαντασιακή του Αριστερά. Ο λόγος του Χρόνη Μίσσιου δεν πέρασε τα αυτιά του. Πέρασαν μόνο οι κραυγές των Αριστερών που μετά τον εμφύλιο κυριάρχησαν ως κατατρεγμένοι στις συνειδήσεις και στις πρακτικές όλου του πολιτικού φάσματος της Μεταπολίτευσης και οι οποίες πρακτικές συνέβαλαν καθοριστικά στην σημερινή κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας.
Οι πρακτικές τις Αριστεράς, δηλαδή ο αδηφάγος, υπερτροφικός και αναποτελεσματικός Δημόσιος Τομέας, ο πελατειακός κρατικοδίαιτος κομματικά εξαρτώμενος Ιδιωτικός Τομέας, η εσωστρεφής αναχρονιστική Παιδεία της ήσσονος προσπάθειας, του ισοτισμού προς τα κάτω, το υποδόριο μίσους για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τον διαφωτισμό, η Δικαιοσύνη δέσμια των πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων, συνέβαλαν καθοριστικά στην Χρεοκοπία μας και ήταν πρακτικές κεντρικά παρούσες στην κυβερνητική πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εξού και η υποσυνείδητη ρήση καθαγίασης της αξιόλογης Νίκης Κεραμεως περί αγώνων της Αριστεράς. Χρειαζόμαστε ακόμη βαθειά πολιτική ψυχανάλυση και χειραφέτηση από τις ιστορικά δοκιμασμένες αριστερές ονειρώξεις μας.
Η φιλελεύθερη Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Είναι καιρός και αδήρητη ανάγκη επιβίωσης της χώρας να την δημιουργήσουμε. Έστω και με 40 χρόνια καθυστέρηση. Επιτέλους, τα φιλοευρωπαικά κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να ενσωματώσουν τον φιλευθερισμό στην πολιτική τους. Δίχως τις προκλητες ενοχες, τις αδικαιολογητες τύψεις και τις φοβίες που η αναχρονιστική Αριστερά έχει ενσταλάξει στο πολιτικό σύστημα με διαχρονικό ζήλο.
Η δυστυχία και η φτώχεια που έχει ιστορικά προκαλέσει σε όλο τον κόσμο δεν της δίνει πλέον το δικαίωμα να μας κουνά το δάκτυλο. Οφείλουμε να απελευθερωθούμε από τα απάνθρωπα δεσμά της …